Met met nog geen zestig dagen te gaan voor de proloog op 23 maart in Robertson, Zuid Afrika is het hoog tijd om eens vooruit te blikken op de komende ABSA Cape Epic. Afgelopen november lieten we je al kort proeven van onze plannen voor avontuur, nu delven we ietsje dieper. De Epic viert dit jaar haar tiende verjaardag, en is in een decennium uitgegroeid tot één van de populairste en meest geteleviseerde mountainbike etappewedstrijden ter wereld. Zo populair, dat het gewone volk alleen via loting een startplek kan krijgen. Of je moet een perskaart hebben… (Sir) Bart Brentjes noemde de Cape Epic ooit de Tour de France van het mountainbiken. Oké, de Tour VTT is natuurlijk al lang niet meer, maar het zegt genoeg. De lijst van winnaars (m/v) leest, al sinds de Duitser Karl Platt samen met Namibiër Mannie Heymans de eerste editie wonnen, als een who’s who van het XC-marathon circuit.
(c) Sam Clarke
Die ongekende en aanhoudende populariteit is zonder twijfel te danken aan de combinatie van natuurschoon, keiharde koers en een uitermate sfeervol evenement. De Cape Epic voert door de West-Kaap, op Kaapstad na zelf een dunbevolkte regio met een enorme variatie aan landschappen, begroeiing en klimaat. De regio is goed bedeeld als het om heuvels en bergen gaat (net als de rest van Zuid Afrika, overigens, met pieken tot 3450 m!). Weinig mensen zullen dan ook het beeld van Kaapstad met in de achtergrond de Tafelberg (ooit een locatie voor de Cape Epic proloog) niet herkennen. Ook in 2014 brengen de wedstrijdetappes het peloton richting de heuvels van de enorme wine estates rondom de provinciale hoofdstad en de tussenliggende bergruggen. Zand- en grindpaden over golvende hellingen vol geel gras – of druiven – wisselen af met singletracks door de humus van dicht bos, krappe rotspaden en enkele rockgardens op in de zon bakkende zandstenen bergflanken.
De diversiteit aan deelnemers aan het Cape Epic avontuur is minstens zo significant als die van het omringende landschap. Hoewel de wedstrijd bij de elite heren voor een groot deel een Europees feestje is, trekt het evenement ruim 1200 deelnemers uit heel de wereld. Een belangrijk deel van het veld is bovendien ‘lokaal’ (vergeet voor het gemak even hoe immens het continent is). Onder de Afrikaanse teams is dan ook nog strijd om een aparte jongeren trui. Uiteraard steunt zowel de koers als de regelmatig verplaatsende wedstrijdkaravaan, die het hele wedstrijdkamp van etappeoord naar etappeoord brengt, op een hele reeks kleinere en grotere plaatselijke ondernemingen, maar de Cape Epic geeft ook terug door tal van lokale initiatieven te steunen. Opmerkelijk – of misschien dan toch juist niet – is ook het aantal deelnemers, inclusief profs, dat gelegenheidsteams vormt speciaal voor de Cape Epic. Ze rijden in naam van nationale en regionale ontwikkelingsprojecten en fondsen zoals de Burry Stander Foundation, Song.info en zelfs Save The Rhino. Naast een bijzonder evenement in een bijzondere omgeving is het voor menig team ook een mogelijkheid om iets terug te geven aan de (plaatselijke) gemeenschap.
(c) Nick Muzik
En ten slotte, om heel eerlijk te zijn, heeft de Cape Epic haar plek op de kalender natuurlijk heel goed uitgekozen. In Europa zijn we de vorstdagen/ druilwinter (streep door wat niet van toepassing is) rond half maart wel grondig zat. De Zuid Afrikaanse zomer is dan een meer dan welkome afwisseling voor modder en kou. Voor de profs die de luxe hebben de winter te bivakkeren in warmere oorden of wedstrijden te rijden in het (verre) zuiden staat de snaar al flink gespannen en is er geen mooiere opener van het seizoen. Voor sommige amateurs daarentegen, vooral de noord Europeanen, is dit de afsluiter van een periode met lampjes en op de Tacx trainen, en hooguit een weekje Gran Canaria er tussendoor om wat extra meters te maken. Het is dan hopen dat het genoeg was om eind van de winter in topvorm te zijn. Maar hoe het ook zij, het bevalt overduidelijk: een flink deel van de rensters en renners keert een komende editie terug.
Hoe gespannen die snaar werkelijk staat zal tijdens de proloog van 23 maart blijken. Wie inderdaad terug keert is uiteraard reeds bekend. Onder de kanshebbers zijn een flinke groep oud gedienden en ook oud-winnaars, waaronder die van de 2013 Cape Epic: Christoph Sauser. Ook viervoudig winnaar Karl Platt is van de partij bij de elite mannen, gekoppeld aan de Zwitserse marathonmeester Urs Hüber. Fabrieksduo Hermida-van Houts probeert ongetwijfeld revanche te nemen van 2013, en ook Roel Paulissen, Ralf Näf en Lukas Fluckiger staan op de startlijst. Welkom in het land van grote namen…
(c) Sam Clarke
Met een gelijke prijzenpot voor de elite dames – een relatief unicum – wil de ABSA Cape Epic laten zien dat er bij de vrouwen net zo hard gestreden wordt. Dat zal ongetwijfeld ook het geval zijn met koppels als Esther Süss – Sally Bigham en Anika Langvard – Ariane Kleinhans. Ook ‘onze eigen’ Hielke Elferink – die zich zowel nationaal als internationaal al ruim bewezen heeft – mogen vooraan wel verwachten. En wat te denken van de masters strijd? Brentjes, Bölts, Leder, Paulissen…. Reken maar dat hier héél erg hard gereden word!
Maar ongeacht de vorm en voorbereiding is het natuurlijk maar afwachten hoe de koers verloopt. De omstandigheden van de Cape Epic kunnen bruut zwaar blijken. De ondergrond, de lange etappes (gemiddeld meer dan 100 km lang), de moordende hitte, en het risico op panne. Het is zaak verrekte goed op voeding en vochtinname te blijven letten. De grote hoeveelheid grof grind, de enkele rotspartij en de reeks planten met stekels langs de paden zijn voldoende dat de organisatie ten overvloede waarschuwt voor het risico op lekrijden. En terecht: een mechanical deed vorig jaar het winnende duo Sauser-Kulhavy in de eerst etappe al hun pas verworven leiderstrui weer inleveren – het terug pakken kostte vervolgens een halve week.
(c) Karin Schermbrucker
Met minder dan twee maanden te gaan is het voor Team Velozine nu een kwestie van de laaste loodjes leggen aan de logistiek, keihard door trainen, en langzamerhand kijken wat wel (en ook zeker niet) in de tassen gaat passen. Hoe onze voorbereiding er uit zag kan je volgende keer lezen, net op tijd voor het startschot!
Tekst: Eric Wictor
Boei reis, nek en ’n gebreekte been! :-D
Heel veel fun met dit buitenlands avontuur. En mocht het even tegenzitten denk dan aan de z-afrikaanse uitspraak. “n boer maak n plan” Ik heb het destijds vaak moeten doen. Ben benieuwd wat jullie ervan vinden.