EuroBike 2011 – Dag 3; een pleidooi voor de branche

De derde dag stond in het teken van het nalopen van eerder misgelopen afspraken en het opzoeken van de echte, misschien niet altijd nieuwswaardige, begeerlijkheden om lekker bij gaan staan kwijlen… Na drie dagen rondlopen op de EuroBike is een terugreis van circa 7 uur een goed moment van reflectie. De algehele sfeer was absoluut positief te noemen. Misschien hebben we er meer opgelet dan andere jaren, maar het viel ons toch wel op. Waar die positiviteit vandaan kwam is voor ons niet geheel duidelijk. Misschien omdat de meeste fabrikanten nu konden tonen waar volgens hen de markt op zat te wachten? Daarmee dus doelende op de high-end, veelal carbon, 29ers? Eerlijk gezegd, geen idee en eigenlijk maakt het ook niet zo uit.

Er zijn wat nieuwe trends op kleurgebied, namelijk het gebruik van matte donkere kleuren in combinatie met glanzende contrastkleuren waarbij de letters van het frame liefst boven op de buis geplaatst zijn in plaats van duidelijk leesbaar op de zijkant, maar de algehele tendens was dat er wederom weinig ‘echt’ nieuws was. Het is geen verrassing meer dat wat je bij merk ‘x’ gisteren zag, nu als ‘nieuw’ betiteld wordt bij merk ‘y’. Als er dan al een trend is, dan is het dat het allemaal zo voorspelbaar aan het worden is.

Aan de groei van de EuroBike is ook met deze 20ste editie nog steeds geen einde gekomen. De beurs is al onmetelijk groot, af te meten aan de blaren onder onze voeten. Elk jaar verbazen we ons weer dat er nog steeds nieuwe merken op de markt komen die, eerlijk gezegd, eigenlijk niets anders neer zetten dan nog eens een variant van het product dat je bij de buren ook al kunt halen. Waarin zit hem vandaag de dag het onderscheid? Hooguit de kleur… of de prijs. Maar als je uiteindelijk iets van dat ene merk wil, is prijs vaak een ondergeschikte.

Waar al die merken in mijn optiek nog echt verschil kunnen maken is de merkbeleving. Enkele grotere spelers weten het nog voor elkaar te krijgen om klanten te trekken door hun imago, waar dat imago ook uit voort komt. Maar voor het grootste deel van de markt is dat imago steeds minder vaak een doorslaggevende factor. Dat is jammer, want al rondlopend op de EuroBike kan ik niets anders dan concluderen dan dat er een overdaad is van veel-van-hetzelfde, al hebben sommige merken summier een ‘imago’.

Een ander aspect wat me eigenlijk erg verbaast is dat we ook echt elk jaar iets ‘nieuws’ voorgeschoteld krijgen, waarbij dat nieuws dus erg oppervlakkig is. Natuurlijk wil je als fabrikant groots uitpakken op de EuroBike, immers daar loopt de wereldpers en de vakhandel die het naar de consumenten brengen. Onder die druk komt dus ook nagenoeg iedereen elk jaar met wat ‘nieuws’, wat uiteindelijk al snel detailgeneuzel blijkt en daarmee dus niet meer opvalt tussen de rest.

Combineer dat met lange levertijden voordat dat carbon frame eindelijk in de winkel staat. Wat blijft er dan nog over van merkbeleving als je na maanden van wachten dan toch dat nieuwe frame in handen hebt… en een paar weken later op de EuroBike de verbeterde, uh… nieuwste kleur (want ‘verbeterde versie’ slaat in mijn optiek nog altijd op iets substantieel anders dan slechts de kleur….) gepresenteerd wordt? Heb je al meteen het gevoel een oud model te hebben….

Dit fenomeen valt onder de titel ‘modeljaren’, maar ik vraag me meer en meer af of we met de huidige insteek elkaar niet wat gek aan het maken zijn. Ik ga graag naar de EuroBike, begrijp me niet verkeerd. Vermaak me elk jaar opper best door te mogen rondlopen in een globale industrie en te kunnen kijken naar mooie spullen en te spreken met interessante mensen met wie ik een gedeelde passie heb. Echter, laat het concept van ‘modeljaren’ los en presenteer je ‘nieuws’ alleen als het ook ‘echt nieuws’ is. Ook al heb je niets nieuws, ik zie je graag op de EuroBike en wanneer je echt wat nieuws hebt, zal ik oprechte interesse tonen in je product en het verhaal er achter. Moet je eens zien wat dat voor een positieve exposure gaat geven op, om maar een willekeurig voorbeeld te noemen, www.velozine.nl.

Tot volgend jaar!

Schijven op de CXer? Liefst met stijl….

POK!! Uh… POC

Radon’s interpretatie van VanDeyk? Of toch meer het Keulse carnaval?

“Jetzt bei DT im Neunundzwanzig-bereich….” 100 mm XC en 120 All Mountain vorken.

Nuttige upgrade bij Niner’s starre vork: steekas.

DJ Zweirad in zee haus!

Them Ragley peeps got themselves a nice 29″ fully, Big TenFour…. Kgggggk.

Jetzt beim Happy Meal…

….. fur jedes Kind spass!

Na een carbon fullies ook een 29″ carbon hardtail van Jeff.

Engin. Hoe groot zou het percentage zijn van de EuroBike bezoekers die dit eigenlijk kent?

Sterk spul hè?

Een moodboard als stand bij Niner. Zin om te fietsen kregen we zeker….

Een Hope pedaal. Niet alleen qua platvormgrootte, maar ook qua lagering

In de serie ‘het leven van Chris King’: goed voorbeeld doet volgen. Met de voltallige crew commuten naar de EuroBike!

Moots het wat meer zijn?

Een goed verstopte wereldprimeur: de Yeti SB95, 29″ all mountain fully…

…en zijn neef de SB66c, eveneens een wereldprimeur…

… beide voorzien van Yeti’s nieuwe veersysteem gebaseerd op een groot excentrisch scharnierpunt nabij de trapas. (……!)

Und jetzt haben wir bock auf nem Schnitzel und Bier…

…. und ein bett!

Tekst: Jeroen van den Brand
Foto’s: Pieter d’Haens & Dennis Jöris