The best trails… Livigno

Zoals eerder aangekondigd, gaat Velozine op zoek naar de beste trails om te mountainbiken. De eerste locatie is Livigno, een dorp in het uiterste noorden van Italie vlakbij de bekende passen Stelvio en Gavia. Sinds de zeventiende eeuw is dit gebied onafhankelijk op economisch en wettelijk gebied, rechten die in de loop van de tijd bleven bestaan, zelfs tot na de oprichting van de EEG. Daardoor is Livigno niet alleen een perfect gebied voor skiërs en mountainbikers, maar ook voor mensen op zoek naar goede deals. Zo was de benzine tijdens ons bezoek slechts 1,07 euro per liter, kun je literflessen alcohol (96%) voor een paar euro kopen en als je wil, dan kun je ook goedkoop tabak inslaan. Uiteraard zitten er wel exportvoorwaarden aan en zul je niet met je kofferbak vol flessen wijn Zwitserland binnenkomen zonder invoerbelasting te betalen.

Maar we kwamen hier in de eerste plaats heen om te ontdekken hoe de bikemogelijkheden zijn! Livigno heeft twee zaken die onze bijzondere interesse hadden: allereerst het Bikepark Mottolino en ten tweede een ‘etappe’ uit de Alta Rezia reeks, een serie all-mountain achtige tochten door de hele regio (zowel in het Zwitserse als Italiaanse deel van de regio).

Bikepark Mottolino
Het Bikepark is redelijk rechttoe rechtaan, met een serieuze downhill track, wat freeride varianten en wat fun tracks. Het is wel zodanig aangelegd dat het hoofdzakelijk natuurlijke paden zijn die bovenal voor iedereen met een fatsoenlijke fiets en dito skills goed te doen zijn. Leuke van dit Bikepark is dat je grotendeels boven de boomgrens aan het rijden bent, zodat je, met name ’s avonds, ontzettend mooie beelden krijgt.

Bam, recht uit de auto! De trails hier zien er gewoonweg te tof uit om niet tot zonsondergang door te gaan met rijden.

Alta Rezia
De Alta Rezia etappe die wij reden begint bovenaan de Mottolino lift. Je kunt naar boven fietsen, maar die lift staat er ook niet voor niets natuurlijk. Vandaar gaat het langs de bergflank af richting het zuiden, via een singletrack tot in de Val delle Mine. Hoewel het pad nooit echt technisch en moeilijk wordt, heb je na iedere bocht weer een ‘WAUW’ moment zodra je ziet hoe het pad zich verder langs de berghelling slingert. Deze paden zijn enkele jaren geleden speciaal aangelegd met het oog op mountainbikers. Aan het einde van het pad maak je letterlijk rechtsomkeert, om via de andere kant van de rivier terug af te dalen naar Livigno. En passant word je nog getrakteerd op paadjes bezaaid met rotsen en enkele steile afdalingen met haarspeldbochten waar nog even getest wordt of je remmen last hebben van fading.

Hans Rey heeft in het gebied flowende tracks uit laten zetten / laten graven, zo nu en dan afgewisseld met een steil stuk, omdat daar nu eenmaal al een pad liep.

Op naar de andere kant van het dal! Ook daar een lift, genaamd Carosello 3000, die, jawel, naar bijna 3000 meter gaat. Het is even passen en meten met je fiets en een keer je kop stoten in het inie-minie liftje, maar het gaat. Boven aangekomen staat er een stevig windje en is het toch iets frisser dan in het dal… ahum, waarom had ik dat windjackje ook al weer niet meegenomen?! Snel de top over en afdalen aan de achterkant naar plekken waar het weer warm is… Er is echter een maar: zodra je over de top komt, kijk je uit op een soort maanlandschap. Er zijn geen huizen of groene begroeiing te zien, maar slechts kale steen, wat sneeuw op de toppen en in de diepte ergens wat highland-achtige begroeiing. Snel doorrijden is er niet bij… ik kan alleen sprakeloos om me heen kijken.

Ook de afdaling aan deze kant is niet technisch, maar door de steilte vooral een kwestie van de snelheid controleren. Verder het dal in gaat het over in een schotter-achtige weg, waarna de tocht zijn weg vervolgd met wat slingerende paadjes door een bos, voordat je weer terug in Livigno komt. Helaas was men tijdens ons bezoek druk bezig met het aanleggen van nieuwe skihellingen, zodat we het halverwege maar voor gezien hielden.

Een aanrader is ook de Val Tort singletrail, eindeloos singletracks aan de achterkant van het Mottolino Bikepark die uiteindelijk, via een omweg, weer in Livigno zelf uitkomen. Ook hier wordt je getrakteerd op schitterende uitzichten en verrassende trails die na iedere bocht weer anders zijn.

Crap de la Pare
De week afsluiten moet je beslist doen met de La Pare trail, bij voorkeur tegen het eind van de dag, als de zon ondergaat. ‘For lovers’ staat er bij de beschrijving, maar het pad is op sommige stukken dusdanig steil dat ik em eerder ‘for masochists’ zou classificeren. De kruizen die langs het pad staan doen ook eerder denken aan een martelgang. Bovenop deze berg echter wordt je beloond met prachtige uitzichten op Livigno en het Stuwmeer aan de andere kant. Even van het uitzicht genieten en wachten tot de zon bijna ondergaat en dan dezelfde trail weer naar beneden en je hebt de ultieme all mountain experience te pakken! Je komt halverwege de freeride tracks van het Bikepark uit en kunt dus helemaal tot Livigno verder afdalen. Dit is absoluut een track die je bijblijft!

En dus…?
Heeft Livigno de beste trails van de wereld? Ik twijfel… waarschijnlijk moeten we eerst nog een aantal leuke gebieden bezoeken om er een goede uitspraak over te kunnen doen. Tot die tijd is Livigno absoluut een aanrader, ik zou er zo weer naar terug willen!

Praktisch
Livigno ligt op 1800 meter hoogte, zoals je op sommige foto’s hieronder kunt zien, kan het weer zelfs in het zomerseizoen snel omslaan. Juni tot en met Augustus zijn de beste maanden om hier te rijden. Livigno is vanuit Nederland te bereiken via de Fluelapass in Zwitserland. Wat betreft onderdak heb je de keuze uit een heel arsenaal aan hotels, een aantal vakantiehuizen en wat campings. Die laatst zijn nogal ingericht op campers, je tentje laat je dus beter thuis.

Meer pratische info: www.livigno.eu

De trails die wij reden zijn op iedere fiets te doen voor eenieder die de basics van het fietsen beheerst. Een fiets met 100 tot 140 mm veerweg maakt de meeste paden echter wel een stuk leuker, zeker omlaag. Wil je gek gaan doen in het Bikepark, dan spreekt het voor zich dat je afdoende protectie aantrekt. Een t-shirtje en XC helm mogen alleen voor de foto’s. ;-)

Bikepark Mottolino is geopend voor bikers van medio juni tot en met eind september. Voor actuele openingstijden, liftprijzen en alle trails, verwijzen we je graag door naar de site van het bikepark:
www.mottolino.com

Het bikepark is hier zelfs voor XC-ers die amper durven springen leuk. Alleen op de WK 2005 track liggen een aantal drops waar je U tegen zegt… die hebben we maar links laten liggen.

Deze wilden we jullie ook niet onthouden, video’s met helden Hans Rey en Frischi als promo voor de Alta Rezia toer:

En Sam Pilgrim en zijn maatjes, die tegelijkertijd met ons er waren:

Niet alleen in Val di Sole, maar ook hier: electric views!

De Flow Line is het meest drukke stuk van Bikepark Mottolino, deze is zowel voor XC-ers als voor downhillers leuk om te rijden vanwege de flow die er in zit.

Koeien op hoogtestage… daardoor produceren ze betere melk ofzo!

De Val Tort singletrail doet zijn naam eer aan, de track slingert aan de achterkant van Bikepark Mottolino langs allerlei hellingen en bestaat alleen uit singletrack. Schotter is voor Oostenrijkers!

Zacht groen en grauwe rotsen vullen elkaar hier aan.

De ‘poort’ naar Valle Trela

Bikers en koeien zijn hier de enige gebruikers van de paden.

De S van supertrail!

Ben je zelf blij met 2 wielen en een bak remvermogen, komt na je gewoon dit over hetzelfde pad omlaag… R E S P E C T!

On top of the world… de trails rond Livigno geven je zo nu en dan het idee dat je over het dak van de Alpen rijdt.

Geloof en moderne technieken gaan in Italie gewoon hand in hand.

Ook in Livigno: remkuilen in iedere bocht!

Fiets vergeten? Probeer freewalking eens!

Zonsondergang in Livigno… Zodra de zon de berg ‘raakt’ kun je amper tot 10 tellen voordat ie achter de berg zit.

The dark side of Livigno
Hoewel wij eind augustus in Livigno waren, zat het weer ook wel eens tegen… Het mooie, zonnige Livigno kan binnen een paar uur veranderen in een donkere en kille plek…

Zie je de sneeuw op de bergflank? Die lag er een dag eerder niet.

De wachtrijen bij de lift waren vandaag wel erg kort!

Ja, het is 6 minuten over 1 uur ’s middags…. en 1 graad boven nul!

Maar gelukkig, na regen komt zonneschijn!

En het busje komt zooow…

Velozine overnacht ‘budget’… zelfs de ramen waren van plastic folie.

Relaxt Italie… het gaat niet om waar je naar toe gaat, het aan om de reis

Tekst en foto’s: Coen de Jongh, Marian Pekel