Mountainbike dames verenigt u, want wij willen toch ook gewoon lekker hard door het bos kunnen fietsen?! Hoe kan het toch dat we continue zoek gereden worden door een hoop mannen en met name onze wederhelften? Waarom knijpen we harder in de rem bij dat steile pad of bij boomwortels en staan onze vriendjes daarna ongeduldig op ons te wachten? Natuurlijk, op conditie en kracht winnen we het niet, want mannen zijn nu eenmaal het sterkere geslacht. Maar waarom kunnen we ze op technische paden, waar het helemaal niet op kracht en conditie aan zou moeten komen, ook niet volgen? Ligt het aan het oude jachtinstinct van de mannetjes, zijn wij vrouwtjes gewoon te behouden en denken we aan het kroost? Of zit het allemaal tussen onze oren en is het simpelweg een kwestie van je fiets goed afstellen en gewoon doen?!
Is dit misschien de reden? Genieten wij meer van de natuur… goed excuus toch?!
Op de Eurobike kregen we al de tip om in plaats van het kijken naar mooie kleurtjes, eerst eens wat meer over een goede afstelling van de fiets en rijtechniek te leren! Tegensputteren hielp niet… “maar het oog wil toch ook wat”, het was tegen dovemansoren gezegd. Twee maanden later vertrokken we richting Spa in de Belgische Ardennen, om daar van de mannen van MTB-School te leren wat we in de strijd konden gooien om onze vriendjes het zwart voor de ogen te rijden.
De fietstips
De ochtend begon met wat vrouw-specifieke tips voor de afstelling van de fiets. Nou, euh, kom maar op! Natuurlijk snappen wij ook wel dat met 6 bar in je banden het echt niet fijn fietsen is, je met 1,5 bar stootlek kunt krijgen en dat de hoogte en stand van je zadel invloed heeft over hoe je zitregio zich na een tijdje fietsen voelt. Toen we onze fietsen dan ook uit de auto trokken stonden de instructeurs met verbazing toe te kijken. “Allemaal kleine fietsjes….!” kwam er uiteindelijk uit, in de verwachting dat we met afdankertjes van huidige of vorige vriendjes aan zouden komen die 2 framematen te groot zouden zijn. Maar toen ze eenmaal over die eerste verbazing heen waren, kregen we toch nog wel een aantal tips waar we zelf niet aan gedacht hadden. Zo kun je namelijk veel makkelijker en meer ontspannen bij je remmen als je de grepen meer horizontaal zet, hmmm… En met een laag stuur lijk je wel heel hard te kunnen rijden, maar of dát werkt bij de eerste steile afdaling die je tegenkomt…? Alles bij elkaar kwam het er op neer dat je met een meer ontspannen houding op de fiets makkelijker door moeilijk terrein kunt rijden. En daar ging het ons tenslotte om!
Lekker zitten daar begint het mee, niets zo belangrijk voor ons op de fiets als een goed dameszadel!
En wat oefeningen
Na de fietstips werd het tijd om een eind te rijden en onze grenzen te verleggen. “Ja, ho maar” klonk er in het Belgisch-Limburgs. Euhm, maar we zijn de verharde weg nog niet af?! Onze opdracht was om een zo klein mogelijk rondje te fietsen. Hortend en stotend ging dit wel, maar wat te doen als je hem klein én tegelijkertijd in een flow wilt rijden? Door tips als met een kleiner verzet fietsen en langs je schouder blijven kijken, was het haast verbazingwekkend hoe we dit rondje al in de eerste minuten van die dag kleiner, soepeler en sneller gingen rijden. Dat zo’n simpele oefening één van de handvatten was om al in een ochtend beter te leren mountainbiken, merkten we pas later die dag toen we een lastige haarspeldbocht moesten rijden.
Hardstikke dol worden we van die rondjes…
Tijdens diezelfde haarspeldbocht kwam eye-opener nummer twee. Hoe komen we die nu door als we alleen nog maar op snelheid kunnen dalen? Niet snelheid, maar bijna stilstaan, balanceren en de situatie overzien was hier de sleutel tot succes. Doordat je in het buitenland nog wel eens onverwachte situaties voor je wielen krijgt, hebben wij vlaklanders nogal snel de reactie om in paniek te raken en dan maar snel uit te klikken… anders vallen we om. Die les hadden we jaren terug natuurlijk al aan den lijve ondervonden! Juist het moment van rust en even balanceren zorgt ervoor dat je tijd krijgt om te overzien wat je voor je wielen krijgt en dat het eigenlijk allemaal niet moeilijker is dan wat we al gereden hebben.
Vooruitkijken
Nog zo’n voor de hand liggende tip: kijk vooruit! Jamaar… dat doen we toch altijd al? Hoe komt het dan toch dat sommigen op een simpel klimmetje vol tegen een boomstammetje oprijden of pardoes een gat in. Nee, niet wij natuurlijk, maar anderen… Maar goed, nu snapten we wel waarom je vooruit moet kijken en als het ware het pad zoveel mogelijk moet scannen. Hoe minder je bezig bent met waar je heen rijdt, hoe onverwachter de obstakels voor je wielen komen. Wij als vrouwen willen dan nog wel eens in paniek raken (dat is overigens nog een voor de hand liggende tip, niet in paniek raken!).
Door ver voor je te kijken zie je wat er allemaal aankomt. Bultjes, wortels, rotsen, riviertje… Zodoende heb je veel meer tijd om je voor te bereiden op al die obstakels. Als je dan een wortelpad voor je krijgt, heb je een mogelijk traject al bekeken en rijd je jezelf minder snel vast. Ook heb je meer tijd om je voorwiel ergens overheen te zetten, want dat is nog wèl een aandachtspuntje. We dachten met de lomp-ertegenaan-rij methode wel ver genoeg te komen, maar dat werd resoluut verboden door de instructeurs. Rustig aan komen rijden, naar het obstakel kijken en door middel van een ferme trap je voorwiel over het obstakel plaatsen.
Zo makkelijk kan het dus zijn?!
Deze tips zijn allemaal erg handig als je door de Rocky Mountains gaat manoeuvreren, zoals een van de aanwezige meiden met haar vriend volgend jaar gaat doen. Dan worden al die technische paden met rotsen en wortels in eens berijdbaar en wordt het in plaats van een wandeling toch nog een fietstocht! Kunnen we hier dan onze mannen op gaan verslaan…!?
Maar niet alleen bij technische paden komt de vooruitkijken-tip van pas, ook bij gewone bochten die op snelheid gereden moeten worden… zeg maar wat we in Nederland 99% van de tijd doen. Ook daarbij bepaald hoe verder je de bocht doorkijkt, hoe makkelijk je de bocht doorkomt. Dit gaan we de komende toertochten maar eens uitproberen, zodat we niet na iedere bocht een sprintje hoeven trekken om bij onze wederhelft terug aan te sluiten.
In een treintje door de bocht!
De laatste tip kwam uit onverwachte hoek. Steile hellingen zijn vaak een combinatie van kracht en techniek, maar keer op keer beten we ons erop stuk. Als je echter een schreeuwende menigte achter je aankrijgt, dan lukt het opeens wel!
Conclusie
Het belangrijkste wat we die dag geleerd hebben, is dat we veel dingen eigenlijk stiekem al wisten, maar gewoon niet toepasten?! En dat je helemaal geen ‘dames mountainbike’ hoeft te hebben, om goed te kunnen fietsen, maar dat het vooral een kwestie van goed afstellen is.
De technische tips waren zeer bruikbaar, maar is het nu zaak om ze vaak te blijven herhalen zodat we ze uiteindelijk automatisch gaan toepassen. Gewoon uitproberen, doen en eventueel een goede clinic volgen is eigenlijk het simpele antwoord op onze vraag! En daarmee is er eigenlijk geen reden meer om onze mannen op technische paden niet meer bij kunnen houden. En voor ons rest… willen we vooral snel terug naar Spa onze opgedane kennis in de parktijk te brengen!
Mjammie… lekker eten na het fietsen is ook belangrijk!
Tekst: Anouk, Hanne, Marian
Foto’s: Coen de Jongh
Met dank aan: MTB-School
Leuk stukje, en ook voor mannen goede tips. Maar hoe krijg je een onwillende vriendin verslaafd aan fietsen? Ik heb het al semi opgegeven.
Waarom zou je je vriendin een hobby opdringen?
Hmm, laat trouwens maar, is beter dat hier een dame op reageert ;-)
Aantal redenen. Betere conditie, handiger bij het uitzoeken van vakanties, als ik geen zin heb, sleurt ze me misschien mee. enzo.
Precies, want het was super leuk! Wie is die dame daar die aangemoedigd word terwijl ze omhoog fietst??
Geen idee, maar ze heeft volgens mij wel gewisseld van fiets.
@Zonoskar, een keertje met ons mee laten fietsen misschien? :-) De gezelligheid onderweg is nóg een extra reden waarom de mannen ons voorbij fietsen…;-)
@Hanne, it was’t me… Anouk misschien!?:-p
Marian heeft wel een punt, Zonoskar… Ik weet niet op welke manier ze ‘onwillend’ is m.b.t. fietsen? Vindt ze het fietsen zelf helemaal niks? Of vindt ze het gewoon niet zo leuk omdat ze óf het idee heeft dat ze je ophoudt, óf het idee heeft dat ze steeds alleen rijdt omdat jij het stukje al 3x gereden hebt en nog 5 minuten op haar staat te wachten? Het is wel een optie om haar dan eens met vrouwen te laten fietsen… Neem 1 vrouw met wat ervaring en het liefst ook nóg een beginnende fietser, zodat ze niet het… Lees meer »
Ik heb een paar keer gevraagd of ik een fiets moet maken voor haar, maar steeds ‘Nee’. Ze vind het wel heel leuk om in de bossen te wandelen. Een van de redenen dat ze niet wil is dat ze vroeger een lui oog heeft gehad en nu weinig diepte ziet. Daarom denkt ze dat fietsen in het bos niks voor haar is. En ze is ook bang voor overgevoeligheid ‘daar beneden’. Maareh, ik push nu niet meer, ze moet het zelf willen. Dan zien we wel verder.
Dat is erg herken baar :)
Ook ik heb ooit moeite gedaan om samen met mijn vrouw te gaan fietsen. Op zondag met lekker weer en de kinderen erbij geen probleem. Op een MTB is heel wat anders.
Cool stuk, enthousiast geschreven. ’t Meest voorkomende – dare I say: ‘normale’ – patroon lijkt wel te zijn: mannetje doet het al, vrouwtje gaat het ook doen. Logisch dat je dan eerst wat meer moeite hebt en de ander niet direct kan bijhouden: ervaring speelt zo’n enorme rol bij mtb…
Als je de factor ‘ervaring’ zou kunnen wegstrepen, betwijfel ik of er zoveel over blijft van het verschil tussen m-mtb en v-mtb. Misschien mede omdat ik niet zo geloof in evolutionaire borrelpraat die vooral bestaande vooroordelen bevestigt. ;)
Degenen die Anne Terpstra tijdens het AMK hebben zien denderen over de rockgarden, kunnen bevestigen dat vrouwen ook harder door moeilijke passages kunnen rijden dan (de meeste) mannen… dus ervaring, doen en een beetje lef en dan gaan ‘wij mannen’ het nog knap lastig krijgen!
Een paar hele foute opmerkingen van mijn kant (sorry, ik weet het). Grootste “fout”, beetje veel overdreven, die ik ooit heb gemaakt is de vrouw des huizes ook aan het fietsen brengen. Prachtig toen we nog alle vrijheid hadden en samen er op uit konden gaan, maar nu we kids hebben is het altijd schipperen van wie er nu weer mag fietsen. Zeker nu de avonden te kort zijn, blijft er van de quality time met het gezin iets minder over. Voordeel is dan wel weer dat ze snapt dat je een hele dag weg bent om een mooie tocht… Lees meer »
Precies ook mijn probleem… Vriendin goede fiets gegeven, wat tips en nu wordt ik opgejaagd… Weg lol in het fietsen, het is keihard overleven geworden. Mannelijkheid die verdedigd moet worden en zo!
Misschien moet ik me dan wel gelukkig prijzen nu ik nog gewoon voor de lol even op zondag een rondje kan fietsen.
Zeker, geniet daar elke x dat je gaat van.
Werpt een knuppel in het hoenderhok:
Mtb’en is een sport voor kerels, en dat Velozine ons anders wil doen geloven is pure marketing.
Pak em, meiden!
Of niet.
Don’t feed the troll!
Kan je hier geen berichten wijzigen?
(Ben het eens met JeroenK, vandaar)
Volgens mij is er een man bang eraf gereden te worden door een vrouw….
mmmm, je hebt het gelijk door. (ik heb helemaal geen mtb, dat bespaart me de afgang)