In het Zuiden, daar gebeurt wat… Althans, dit weekend wel. In Zuid-Limburg werd er om het hardst gereden op de weg tijdens de Amstel Gold Race en iets zuidelijker streek het internationale mountainbike circus neer in Houffalize.
Na een jaar van afwezigheid stond Houffalize terug op de agenda van de Wereld Beker mountainbike. Dit keer wederom een double of eigenlijk zelfs een triple event met de eerste ronde van de nieuwe 4X ProTour en de eerste UCI Pro Sprint Eliminator. Deze Sprint Eliminator werd het voorbije seizoen ‘uitgeprobeerd’ als randprogramma bij de Wereld Beker Cross Country en is dit jaar op de officiële UCI wedstrijd kalender terecht gekomen om mede de gehele Wereld Beker attractiever te maken. Was het Eliminator rondje in Dalby Forest vorig jaar een heuze streetrace en de versie in Offenburg een grasrondje met een boomstammetje als obstakel, was het in Houffalize een heuze hill-climb. En wat voor één….
Het hele wedstrijdgebeuren vindt nu plaats aan één zijde van het dal, geconcentreerd op één berghelling die gekenmerkt kan worden als steil tot de tweede macht. Dat had als gevolg dat het rondje niet erg lang moest zijn om selectief te zijn. Een goede start was onontbeerlijk, daarna was het lastig inhalen en eens te meer was degene die als eerste op de top van het Sprint parcours kwam, ook de eerste aan de streep. De meningen over het parcours waren verdeeld. Enerzijds was het ‘wel erg zwaar’ zo niet ’te zwaar’ voor hen die ook nog één van de Cross Country wedstrijden moest rijden in de dagen erna, anderzijds was het een boeiend spektakel met korte en vooral spannende heats dat ook nog eens goed in beeld werd gebracht en op grote schermen te volgen was. Dat was ook wel nodig voor een groot deel van het publiek. De start- en finishzone was namelijk nogal krap gesitueerd op de weg aan de voet van de berg waardoor voor de toeschouwers vanuit die hoek het parcours amper te zien was. De beelden maakten dit echter ruimschoots goed.
De UCI, de organisatoren en parcoursbouwers zijn duidelijk nog zoekende naar de vorm van de Sprint Eliminator, maar dat het een spektakel nummer is dat door het publiek èn rijders omarmd werd was vrijdagavond al meteen duidelijk. Het deelnemersveld bestond dan ook niet alleen uit rijders die ‘er toch waren’, maar ook deelnemers die specifiek voor dit evenement naar Houffalize kwamen, zoals legende-bij-leven, powerhouse Brain Lopes. Ook enkele Nederlanders aan de start, zoals Anneke Beerten, Tim Lemmers en Anne Terpstra. Terpstra die overigens dè move van het event maakte en liet zien dat ze van veel markten thuis is. Volgend jaar ook maar gewoon de 4X er bij doen, Anne?
Bekijke de re-live van de Sprint Eliminator op Redbull.tv
Het cross country rondje had eenzelfde karakter; kort, intensief en… spannend! Al was er geen uitgesproken punt waar het verschil gemaakt kon of zou worden. De trend van het maken van kortere en meer toeschouwer-vriendelijke rondjes was in Houffalize ook goed te merken. De ronde slingerde op een haast dolhof-achtige manier over de berghelling met enkel steile klimmen, gevolgd door steile afdalingen en maar liefst een paar meter vlak voor en na de finish. Diverse nieuwe stukken waren aangelegd om het intensieve parcours ook nog technisch intensief te maken. Een nieuwe afdaling met haarspeldbochten was steil en door de uitgesproken klokvorm van de berghelling was het een echte mind-bender waar je vanaf de top de diepte in keek zonder echt te zien waar je naar toe reed. Bijzonder was ook dat er bij een aantal technische secties een A en B lijn was, waarbij de A lijn niet altijd sneller was. Of zoals fotograaf Geoff Waugh tegen ons zei: “A and B lines… for riders with dyslexia”.
Na de ronde met Velozine-Finetic teamrijdster Kiona grondig verkent te hebben, ontstond bij mij het idee dat dit soort ‘nieuwe’ type rondjes een verandering vraagt van de rijders. Minder lang klimmen, maar vooral kort en enorm steil beukwerk waarbij in Houffalize ook geen enkel moment van herstel mogelijk leek. Maar, de wereldtop is niet voor niets de wereldtop… de sterksten winnen altijd en mountainbikers en mountainbikesters zijn redelijk veelzijdig. Op enkele verrassende namen vooraan na, waren het de bekenden die de dienst uit maakten en was het … zoals vooraf bedoeld, spannend en aantrekkelijk. De wedstrijdlengte is ‘lang genoeg’ om het selectief te maken en ‘kort genoeg’ om niet saai te worden. Het vele geslinger boven op de berg maakte het in eerste instantie lastig om overzicht te krijgen over de wedstrijd, maar het maakte wel dat het publiek zeer dynamisch op veel plekken kon gaan kijken en een meer compleet beeld kreeg van de wedstrijd. De opzet met kortere rondjes met meer spektakel lijkt dus te werken….
Re-Live van de Elite Dames wedstrijd op Redbull.tv
Re-Live van de Elite Heren wedstrijd op Redbull.tv
Houffalize stond weer terug op de kalender en velen wist het dorpje in de Ardennen dan ook weer te vinden. Hoewel het parcours slechts ‘een schim’ is van wat Houffalize ooit zo legendarisch maakte, is het er toch niet ‘minder’ op geworden. Houffalize heeft altijd wel sfeer en hoewel er dus veel veranderd is, blijven sommige dingen zoals ze altijd zijn. Dubieus lange wachtrijen bij de inschrijving voor de wedstrijdrijders, discutabele afrasteringen voor het publiek, geen wegbewijzering en chaotische marshalls en andere evenement medewerkers die je graag de Franse taal meester maken en het liefst allemaal een ander verhaal vertellen en/of reglement volgen…. Enfin; Houffa is terug…!
JB
Als je de stream opent van de heren wedstrijd, staat Coen dan niet vol in beeld? (op 1:38)
Als je degene bedoelt die daar zo ontzettend traag naar boven komt wandelen… dan ja!
Heerlijk zondagmiddag op de bank. Laptop erbij voor de heren in Houffalize. Tv aan voor de Amstel Gold race.
Het zag er winderig en koud uit in Belgie! De demarrage van Absalon wat goed in beeld gebracht en zeer mooi om te zien.
De Sprint Eliminator kon mij niet echt boeien. De start is mooi…..en dat is het dan ook.
Weer een voordeel: als de start goed en wel geweest is, komt de finish (toch ook altijd iets om naar uit te kijken) al weer in beeld?
Precies. Vond het toch wel spannend om naar te kijken! Kwestie van smaak denk ik. Vaak gebeurde het idd bij de start en in de klim, maar er waren een paar helden die in de afdaling inhaalden, waaronder ‘onze’ Anne Terpstra, die daarmee een finale plaats pakte.
Maarre… Marx, hoe kun je dan de XC race wel boeiend vinden? Vergeleken met de Sprint Eliminator is dat dezelfde soort actie, maar dan met name in de klim een tikkeltje langzamer en alles bij elkaar 1,5 uur langer.
Bij de sprint eliminator ging het hard omhoog waardoor het er in de afdaling te rustig aan toe ging, de meeste waren toch al opgebrand. Tevens vond ik dat er te weinig aandacht was besteed aan de afdaling, er was weinig mogelijkheid echt terug te komen en/of in te halen. Dat zag er, op de laptop, saai uit.
Maar ieder z’n ding gelukkig :)