Open O-1.0: first ride

Jarenlang hebben we de Europese product manager van Cervélo op de Eurobike lastig gevallen: “wanneer komen jullie nu eens met een mountainbike frame…?” Steevast was het antwoord: “nu nog even niet”. Je kunt je voorstellen dat wij even moesten glimlachen toen Gérard Vroomen, een van de oprichters van het merk Cervélo enkele maanden geleden aankondigde met een nieuw merk te komen wat zich op de mountainbike zou gaan richten, maar met de filosofie zoals we dat kennen van Cervélo: de Open O-1.0 mountainbike was geboren.

Op de minimalistisch ogende website struikelen we over de ‘open’ alliteraties “we’re officially Open” en worden we uitgenodigd om te reageren “don’t be shy, tell us what you think”. Okay, prima! Als een van de eersten mochten wij op pad met een prototype om zelf te ervaren of dit frame ook de openbaring was die het beloofde…

Imago
Niet snel zullen we beginnen over het imago wat een fiets heeft, immers een groot deel daarvan is marketing-blabla. Bij Open worden we echter op het verkeerde been gezet. Enerzijds ademt de site een minimalistische indruk, vergelijkbaar met het Apple van vroeger of de Smart auto’s. Als je verder kijkt echter, dan zit het frame bommetje vol met features, sommige daarvan een echte ‘must have’ terwijl anderen hooguit het niveau ‘nice to have’ benaderen. En dan zijn er de aantallen. Geen massaproductie, sterker nog, bewust laag gehouden productieaantallen helpen de exclusiviteit van deze fiets hoog houden. Gezien worden op deze fiets is haast vergelijkbaar als met een Aston Martin One-77 door je straat rijden… de buren staan met open mond te kijken wat voor moois jij nu weer onder je kont hebt!

Light, Stiff, classy… pick three!
Het eerste wat opvalt als je met de Open gaat rijden, is hoe bizar licht de fiets is. Natuurlijk deed bij onze versie de afmontage, met carbon DT Swiss tubeless wielen, een hoop, maar deze first impression bepaald wel meteen je beeld over de fiets. Het lage gewicht zet de Open qua prestaties meteen in concurrentie met de top-range van de grote merken; Scott Scale, Merida Big-Nine, Canondale Flash, Focus Raven en soortgelijken.

De acceleratie is eveneens bizar: ik ben best wat ‘snelle karretjes’ gewend, maar de directheid en stijfheid (ondanks de ielig ogende staande achterbrug) van het frame, geven je het gevoel dat iedere inspanning van je spieren, direct vertaald wordt naar voorwaardse snelheid. Gecombineerd met het lage gewicht, voel je je onoverwinnelijk op klimmen. Deze fiets je met het grootste gemak en efficiency op, waar bij je het gevoel hebt alleen geremd te worden door voor je fietsende personen. In een van de testcases, tijdens de Bergrace in Anrhem, was dit ook letterlijk zo.

World Class afmontage
De Open wordt natuurlijk niet zomaar met een SLX groepsetje en Recon vork in de markt gezet. Nee, alleen het beste is goed genoeg voor ’the World’s lightest 29-er’. Op ons testexemplaar komen we nog een aantal componenten tegen die het in de final edit‘ niet gehaald hebben. De componenten die Open uiteindelijk wel specificeerd op zijn fietsen, zijn een bonte mix van 3T, Rotor, Magura en Sram. Ook is er een Limited Edition Hydraulic, welke voorzien is van het nodige Enve carbon en de hydraulische Acros A-GE schakelset. Die laatste spec liegt er niet om wat betreft prijs: zo’n 11.000 keiharde euro’s moeten hiervoor neergeteld worden, maar… dan heb je ook wel de crème de la crème! Slechts 75 exemplaren zullen hiervan opgebouwd worden, al weten we niet of die persoonlijk gesigneerd zullen zijn door Gérard en Andy en of je er meteen een certificaat bij krijgt.

De ‘standaard’ afmontage komt op zo’n 5.800 euro, terwijl een los frame voor 2.500 over de toonbank mag. En laten we realistisch wezen: degenen die zo’n fiets willen, zullen hem 10 tegen 1 toch zelf af willen monteren.

Rozegeur en maneschijn?
Nou, nee… Grootste probleem van de fiets is zijn verwachtingen. Door de hype die door het duo Vroomen / Kessler bewust of onbewust (…) gecreëerd is, verwachtte ik een fiets waarop ik amper nog hoefde te trappen. Een fiets waarop ik minstens 2x zo hard kon rijden als op mijn eigen fietsen. Als je wat realistischer de zaak benadert en de fiets slechts als een goede mountainbike met wat speciale features ziet, dan zul je een stuk minder bedrogen uitkomen. Toch zijn er een aantal aspecten, die wel redelijk specifiek voor de Open danwel de afmontage zijn, waar ik tegenaan liep. Zo is de gemonteerde flatbar zo recht, dat je ellebogen en schouders haast op slot lijken te zitten. Een wat breder en meer gebogen stuur lijkt me meer op zijn plaats om de positie wat relaxter en meer dynamisch te maken. Ook bouwt de voorkant van de fiets redelijk hoog voor mijn postuur (balhoofdbuis lengte 120 mm). Zelfs met een omgedraaide stuurpen en het verwijderen van alle spacers onder de stuurpen, kwam ik hoger uit dan op mijn eigen fiets. Ook de brackethoogte, wellicht in combinatie met het net wat te hoog staande stuur, zorgde ervoor dat ik meer het gevoel had bovenop de fiets te zitten, in plaats van tussen de wielen in. Een Cannondale Flash 29 als willekeurig voorbeeld heeft zijn bottom bracket bijna een volle centimeter lager zitten. Hoe minimaal ook, dat maakt blijkbaar een wereld van verschil uit.

En dus?
Koop je nu een Open O-1.0 dan ben je waarschijnlijk een van de eersten en heb je direct de meest exclusieve fiets van al je fietsmaatjes. De reacties die je met deze fiets nu krijgt van kenners, zijn in ieder geval priceless.
Open zet wat ons betreft hoog in door te roepen “the World’s lightest 29-er”, maar slaagt daar meteen glansrijk in. Stijfheid, gewicht maar ook comfort van het frame spreken boekdelen, daar zijn geen compromissen in gedaan!
De prijs is natuurlijk niet gering. Maar als je exclusief wil gaan eten, dan ga je ook niet naar de Chinees op de hoek. En als je een andere auto dan de buren wil, dan koop/lease je ook geen VW Polo BlueMotion. Ben je op zoek naar een goede deal, dan moet je verder kijken, maar als je het geld hebt en je vind het verhaal van Open goed, wie zijn wij dan om iets over de prijs te roepen?!

Vooralsnog kunnen wij concluderen dat Open heel erg geslaagd is om een concept neer te zetten dat in no-time de markt triggert en resulteert in een hoge ‘wanna-have’ factor. Zo hoog, dat alle rationele overwegingen uitgeschakeld worden en je deze fiets puur vanwege de emotie koopt. En zo moet het ook zijn…. Ga je er ook harder door rijden? Tjsa, het blijft natuurlijk wel een fiets… trappen moet je nog altijd zelf!

Tekst en foto’s: Coen de Jongh
Meer informatie: www.opencycle.com