EuroBike Demo Rides – Cannondale Scalpel 29

Vorig jaar introduceerde Cannondale de Scalpel 29er. Met al jaren een 26″ versie zou je denken dat het een relatief simpel recept zou zijn: pak een bestaand frameconcept, voeg grotere wielen toe en pas de geometrie daar op aan… klaar! Het ontwerp van de Scalpel is door de jaren heen echter flink op de schop gegaan. De eerste versie had de demper staand achter de zitbuis, waarna deze vervolgens verhuisde naar een positie onder de bovenbuis. In beide gevallen scharnierde het achterwiel op de liggende vork, uitgevoerd als een carbonnen bladveer, waarmee de veerweg ook beperkt bleef tot 80 millimeter. Terug naar 2012; Cannondale introduceerd de 29″ versie van de Scalpel en als je gelijkenissen wilt zien met zijn voorgangers, moet je goed zoeken. Bij ons blijft het steken bij de merknaam (…) en de typenaam. Verder is eigenlijk alles wel veranderd.

De 29er heeft 20 millimeter meer veerweg en omdat het ontwerp met een flexibele verbinding tussen trapas en achterbrug in veerweg gelimiteerd was, is er overgegaan op een echt scharnierpunt boven de trap as. Het lijkt of Cannondale zich (letterlijk) in een hoop bochten heeft moeten wringen om 29″ wielen met 100 millimeter veerweg te combineren. Het is daarom lang zoeken naar een rechte buis of overgang in het frame. Dat maakt, samen met de kleuren combinatie, dat de Scalpel 29 misschien niet ieders ‘cup of tea’ is, maar in combinatie met de nieuwe Lefty voorvork was ie voor mij verleidelijk genoeg om aan de tand te voelen.

Door de oversized buizen kreeg ik het gevoel op een enorme fiets gestapt te zijn. Door mijn buitenproportioneel lange benen is het daadwerkelijk ook de XL waar ik mee op pad ga, maar het gevoel dat ik me aan boord van een slagschip bevind, verdwijnt tijdens de eerste klim. Het feit dat de Motion Control knop van de Rock Shox Monarch demper nog gewoon vol open staat staat, lijkt het veerconcept weinig te hinderen. Van trapinvloeden op het veersysteem is nauwelijks sprake en het kost me weinig moeite om in het zadel naar boven te trappen. Als de singletrack zich neerwaards keert wordt ik er door de fiets aan herinnert bij de pinken te blijven; de levendigheid van de fiets vergt alle aandacht op de met vettige wortels overgroeide afdaling.

Deze korte eerste indruk was er een die naar meer smaakt. Zeker bij een fully kan dat een loterij zijn. Daarmee doel ik op de vele setup-variaties die een fiets een compleet ander karakter kunnen geven. Zoals gezegd gaf deze korte rit mij smaak naar een langere tweede, derde en… u kunt het waarschijnlijk zelf al in vullen, ook vierde, enzovoorts, enzovoorts…

Tijdens de testritrondjes deed de nieuwe Lefty eigenlijk onopvallend zijn werk. En dat is een compliment. Extra wrijving van de toevoegde bushing en seal? Geen idee; ik merkte er in elk geval niets van.

Als ik deze eerste indruk samenvat dan zou dat toch wel zijn dat deze lichtgewicht cross country fiets met de grotere wielmaat ook letterlijk als een cross country fiets gezien mag worden. Niet te verwarren met de cross country die we in de Lage Landen eerder boswielrennen zouden noemen. Dit is materiaal voor een no-bounds Alpen-doorkruising. Een fiets die licht genoeg is voor het lange klimwerk en absoluut capabel genoeg is voor het betere afdaalwerk in ruig terrein.

Tekst & foto’s: Pieter d’Haens