“Rodadura ligera y rápida” staat op het kartonnen labeltje waarde de band ooit mee in het schap gelegen heeft. Dat en nog iets over geconcipieerd te zijn voor losse en stenige ondergrond, en een tabel waaruit je af zou leiden dat de band ook geschikt is voor modder. *Plop!* en de band ligt op één plekje na bij nog geen bar druk al netjes. Een ferme duw met de duimen en de laatste 10 cm zijn er ook…
Best opvallend, eigenlijk. Hoewel de XR4 in Team Issue jasje niet officieel tubeless ready is (voor garanties op dat vlak moet je de TLR versie hebben) is dit de eerste band – ooit – die zich met zo’n duidelijk gebrek aan protest om mijn Crest voorwiel zet, met de hieldraad overal op mooi z’n plek. Dergelijk probleemloze montage is niet alleen een klein stuk gemak, maar ook een fijne bijkomstigheid voor mensen met velgen die niet helemaal aan ETRTO voldoen. Het gewicht, met net een zuchtje boven de 600 gram, is in orde voor een band in deze klasse. De adviesverkoopprijs van €44,99 is ook markt conform. De afmetingen komen redelijk overeen met de “56/54” die op te flank staat gedrukt: om mijn NoTubes Crest voorwiel meet ik 56 mm over de noppen en 55 mm voor het karkas. Vermeldenswaard is overigens dat ik de band getest heb met een latex binnenband er in, in afwachting van teleurstellende resultaten en een snelle wissel op de volgende vakantiedag. Zo ver is het echter nooit gekomen.
De eerste rit met een nieuwe band zou normaal gesproken voorzichtig uitproberen moeten zijn. Ondanks de zachte zijnoppen is het altijd maar de vraag hoe veel grip die werkelijk hebben. Van voorzichtig uitproberen is op een eerste vakantiedag in de Alpen echter ook nooit sprake. Zo kwam ik er razendsnel – in de eerste meters bergaf – achter dat de XR4 wonderbaarlijk veel grip heeft op natte, off-camber wortels en stenen, ook daar waar mijn standaard voorband (een Continental Mountain King 2.4 Protection) het wel af zou laten weten.
Naarmate vakantiekilometers en de daaraan verbonden hoogtemeters toenemen is de XR4 snel vergeten, in positieve zin. Geen enkele band biedt overal grip – op een Maxxis Highroller Super Tacky op 0,5 bar na misschien – maar voor een crosscountry band in 2.2″ voorziet de XR4 zéér ruim. Van het slijk van een modderlawine, door de scherpe flarden steen van een puinhelling en over wortels die – hoe anders? – precies verkeerd liggen heeft de XR4 grip ten overvloede. De grootste troef die een goede band heeft komt echter als de grip eenmaal verloren gaat: dat moet op een voorspelbare en controleerbare manier gebeuren. Ook hier stelt de XR4 niet teleur, zoals het een serieuze allrounder betaamt.
Is er dan ook slecht nieuws na al dat goede? Niet één klein minpuntje? Ja. Deze review. Twee weken vakantie door ruig en gevarieerd terrein is een ideale testcasus voor een band van dit type, maar ik heb de Bontrager enkel om mijn voorwiel gehad. De andere oh zo belangrijke parameter – betrouwbaarheid – was meer aan bod gekomen als ik de XR4 ook om mijn achterwiel had gelegd en had laten voelen aan alle scherpe en uitstekende randjes steen (en wat slechte landigen). Nu kan ik hooguit een inschatting maken: de wanden zijn niet voorzien van een extra laag zoals Schwalbe’s Snakeskin of ProTection van Continental. De wanddikte van de flank is bij deze Bontrager XR4 ruim 0,55 mm. Ter vergelijking: een Continental ProTection Mountain King komt op 1,00 mm uit, een lichtere RaceSport versie op 0,80 mm, en een ouderwetse (enge!) Supersonic MountainKing I toch nog op 0,65 mm. Nu zegt dit lang niet alles, maar ervaring leert dat een stevig karkas in de bergen vaak een vereiste is, zeker met mijn rijstijl.
Eveneens zou een flinke periode met de XR4 om het achterwiel in lokale omstandigheden mij iets kunnen vertellen over tractie in meer Nederlands terrein. Wellicht dat de nogal wisselvallig begonnen herfst voor een follow-up perspectieven biedt.
De XR4 26×2.2″ Team Issue doet precies wat er op de verpakking staat, maar blijkt bovenal een goede allrounder te zijn voor wie de betere paden en interessante lijnen opzoekt. De variatie aan ondergrond die daar vanzelfsprekend bij hoort lijkt de XR4 verrassend goed de baas te zijn. Daardoor had ik nergens het idee te verlangen naar een ander profiel dat op deze sectie ideaal zou zijn, om vervolgens in de volgende passage datzelfde te overwegen en te concluderen dat weer een andere band hier de betere keuze was.
Tekst & foto’s: Eric Wictor
Meer informatie: www.bontrager.com
Het eerste wat in me opkomt als ik deze band zie is “Ha, een Ardent, maar dan met noppen in het kantelvlak”ofwel een positief bochtgedrag waar de ardent sketchy aanvoelt en in flauwe bochten niet genoeg grip toont. Dit is een kanhebber! Nu ook op je achterwiel gooien en nog een keer…
Sinds Michelin’s XCR AT heb ik gezworen geen banden met zijnoppen op onregelmatige afstand van elkaar meer te rijden, zeker niet op het voorwiel. Daar ben ik echt een paar keer totaal onverwachts genadeloos op m’n plaat gegaan. De afstandsverschillen zijn hier blijkbaar zo klein dat dat niets uitmaakt?
Waar ik je niet echt over hoor: perceived rolweerstand. Voelt ie erg ’tractor’ aan? Dat is waar ‘ze Germans’ meestal erg goed in zijn, lage rolweerstand. Kortom: op dat achterwiel met die band!!
Je krijgt toch zeker 2 banden om te testen? En hoe heb je die wanddikte gemeten? Lijkt me lastig met een schuifmaat om voorbij de hieldraad te komen.
@Zonoskar: Ik had inderdaad 2 banden gekregen om te testen. Ik rij bijna altijd met een redelijk minimaal profiel (Conti Raceking ProTection) achter, ook in de Alpen. De redenen daarvoor zijn weer een verhaal op zich, maar ik zal de XR4 ook zeker achter proberen.
Met de schuifmaat meten was een kwestie van dubbel vouwen en fijn knijpen – zo hard als ik maar kon.
@Matthijs: ik merk niks van de alternerende tussenafstand op de zijnoppen. Werkt goed zo, lijkt het.