Afgelopen Transvesubienne bleek maar weer eens dat kaal carbon en afgesleten noppen verreweg van ideaal zijn als ‘mountainbiken’ ook veel geklauter met de fiets in je nek inhoudt. Ronduit dramatisch wordt het als de stenen glad zijn en het pad wel erg sterk omhoog wijst. De enige schoen waarmee ik uit de voeten kan – de Dragon II van Sidi – bleek in deze meest zware omstandigheden toch jammerlijk te falen. Nu staan Sidi’s bekend als slechte lopers en ik bekend als eigenwijs, maar voor herhaling was dit toch echt niet vatbaar.
En zo begon de zoektocht naar gepast schoeisel weer eens. Nu met een nieuwe eis: een schoen vinden die tegelijk stijf genoeg is om uren mee te trappen, en grippy genoeg voor het onvermijdelijke wandelen dat mijn vakanties en die anderhalve enduro-marathon kenmerkt. De potentiële tegenstrijdigheid daarin legde ik maar even naast me neer. Misschien hoefde dat ook niet: op EuroBike stuitte ik tegen de Pearl Izumi X Project. De torsiestijve schoen met een vertikaal buigzame zool voor het lopen leek mij op het lijf geschreven te zijn. Helaas gold dat niet voor de pasvorm: die is ‘Amerikaans’ met ruimte in de toe box voor een V8. No cigar dus. Met het laatste greintje inspiratie schoot me alsnog te binnen dat al mijn reguliere schoenen Frans of Italiaans zijn met ditto pasvorm. Mavic – is dat het antwoord?
De voor de hand liggende opties voor een toer-/enduroschoen, buiten beschouwing gelaten of ze zo in de markt gezet worden of dat het domweg gaat om een stevige schoen waarmee je fatsoenlijk kan lopen, vallen voor mij bij Mavic automatisch af. De simpele reden hiervoor is de stijfheid, of eerder het gebrek daaraan. Voor lopen is dat zoals gezegd een uitkomst, voor mijn knieën na veel uren op de fiets niet. Maar: Mavic heeft tussen genoemde modellen en de vederlichte carbon topmodellen nog de Tempo. Te boek (nou ja, te site) staande als robuuste XC/’trail’ schoen heeft dit model een agressief Contragrip noppenprofiel, beschermde toe-box en een carbon-composiet buitenzool, die tussen de topmodellen en de toerschoenen in valt qua stijfheid. Tenslotte zijn de sluitingen allemaal voorzien van twee montageposities, ter accommodatie van mijn hoge wreven. Ingelogd, betaald met iDeaal, tig euro armer (desondanks: de prijs is alleszins redelijk voor een schoen van dit kaliber), en drie dagen later waren de Tempo’s in huis. Korte plastic spikes werden meegeleverd, evenals dunne stalen plaatjes om de zool voor de beugels van Time en Eggbeater pedalen te beschermen.
Ontdekking #1: de pasvorm is toch anders dan van mijn diverse Sidi’s. Een Mavic Tempo in maat 44 valt op de voorvoet ietsje breder uit dan Sidi carbon modellen van dezelfde maat. De schuifmaat liegt nooit en die geeft aan dat – curieus genoeg – de buitenzool even breed is, en dat het lederen dek van de Sidi zelfs ietsje breder is. Wellicht een kwestie van dunnere stoffering . Eén stap terug (Mavic levert in 2/3e maten) paste in ieder geval net weer niet met mijn steunzooltjes op maat. Conclusie: iemand met minder debiele voeten dan de mijne, die de meegeleverde Mavic zooltjes ook gewoon gebruikt, kan waarschijnlijk met dezelfde maat weg komen als de schoenen die bij het dagelijks pak horen. De ietwat ruimere pasvorm maakt het wel mogelijk om wat stevigere sokken (met de verplichte streepjes en aanstootgevende teksten) te dragen. De rondere hielcup sluit ook beter aan, wat meer ondersteuning biedt en ongetwijfeld een voordeel oplevert bij die eeuwig durende hike-a-bike sessies.
Ontdekking #2: er klopt iets niet met de bevestiging van de schoenplaatjes. De staalplaat met vier boutgaatjes in de middenzool zit ver naar voren en de sleuven waarin deze kan schuiven zijn kort. Zo kort dat tussen gebruik van de voorste boutgaatjes met het plaatje maximaal naar achteren geschoven, en gebruik van de achterste boutgaatjes met het plaatje maximaal richting teen geschoven, een gat van grofweg 5 mm zit. Uiteraard (…) in de buurt van de bal van de voet, waar het gros van de rijders de plaatjes toch positioneert. Het is makkelijk op te lossen met door de sleuven uit te vijlen, of kortere staalplaatjes met 2 boutgaten te monteren, maar handig zijn beide geenszins.
Ontdekking #3: dit zijn erg comfortabele schoenen; het verschil in loopcomfort met de eerder genoemde Sidi Dragon II’s is dag en nacht. Deels is dit een gevolg van de beduidend beter aansluitende hielcup, deels wijt ik het aan de flexibiliteit van de zool. De buigstijfheid van de Tempo’s is voelbaar en duidelijk lager; de torsiestijfheid lijkt de Sidi’s echter redelijk te benaderen. Laat dat dus net zijn wat ik nodig heb! De dubbele positionering van alle drie de sluitingen had bij mij al direct nut, overigens: zonder waren deze schoenen bijna niet dicht te krijgen.
De echte proef op de som komt pas in het nieuwe jaar, als het kwik weer stijgt en ik me in de bergen bevind, maar mijn eerste indruk is zeer positief. Hoewel Mavic de Tempo in eerste instantie als wat stevigere XC schoen in de markt zet, lijkt het gewoon een redelijke allrounder te zijn, mits te noppen er niet bij de eerste echte wandeling afvliegen. Hoe dat uitpakt komt in het vervolgartikel aan bod… Stay tuned!
Adviesprijs: €150,-
Tekst en foto’s: Eric Wictor
Wat ik dan weer jammer vind van de meeste merken is de stoffen voering aan de hak. Na wat loop werk in diverse omstandigheden, slijt dat dus (bij mij zeker). Wat resulteert in een nog prima te gebruiken schoen met een versleten hak. Altijd jammer. Daarbij zijn de sluitingen zoals klitteband en buckles ook discutabel. De klitteband blijft al snel niet meer goed zitten, door de kleine rotzooi in de velcro en de buckle heeft net dat standje niet waarbij de schoen goed zit. Ik heb daarom met diezelfde gedachte gekozen voor de Specialized S-works Evo. Een zool die vrijwel… Lees meer »
Ha! Wait and see, Gene!
Gezien! Ik ben benieuwd naar je ervaringen. De mijne moeten het nog even uithouden tot de lente maanden voordat ze de kast af mogen komen (ze liggen er bovenop). Tot die tijd is het bikkelen in de winterschoenen :)
Bovengenoemde minpuntjes ken ik van andere schoenen. We gaan het zien… Maar idd: een dubbele BOA sluiting is de beste oplossing die je kan bedenken: goede afstelmogelijkheid, geen ratel die kapot gestoten kan worden, geen tandriempjes die uitsteken en scheuren, enz. enz.
Goed verhaal, Eric!
Het is niet evident (ow, ik ben dol op Vlaams wielercommentaar) om van een droge producttest van een paar schoenen iets leuks te maken, maar het is je gelukt. :-)
Zeker goed verhaal! En het geeft ook weer meteen aan hoe persoonlijk het is om goede schoenen te vinden. Ik vraag me af of er een ‘beste aanpak’ bestaat bij het vinden van goede schoenen, of dat het toch eigenlijk geluk hebben is (dat laatste neig ik meer naar). Diadora had 13 jaar geleden een model (type weet ik niet) dat me paste als gegoten en daar heb ik 8 jaar mee gedaan, totdat ze van rottigheid uit elkaar vielen. Voordat het zover was, was ik allang op zoek gegaan naar een vervanger, die toen uitkwam op een Sidi dominator… Lees meer »