Het Presscamp staat in het teken van de wedstrijdteams die Merida sponsort. De fietsen van de teams staan dan ook tijdens dit presscamp vol in de picture. Maar, zoals ook andere jaren, zijn het niet enkel de teamfietsen die vernieuwd of geheel nieuw zijn. Soms worden er ook compleet nieuwe modellen gepresenteerd die niet direct of nooit door een van de wedstrijdteams worden gebruikt. Zo maakten we vorig jaar kennis met de Big.Ninety-Nine, de 29″ full suspension met 100 millimeter veerweg. Dit betrof toen nog een aluminium prototype welke kort daarna in productie zou gaan met een carbon voorframe. Dat werd pas medio zomer en op de EuroBike zagen we de fiets pas in productie-uitvoering. Er werd toen al gefluisterd dat een versie met een achterbrug uit carbon spoedig zou volgen, pas dan zou ook het gewicht verder verlaagd kunnen worden en de fiets ‘pas interessant’ genoeg zijn voor de Multivan Merida teamrijders.
Die volledig in carbon uitgevoerde Big.Ninety-Nine in team-uitvoering zagen we vandaag voor het eerst tijdens de presentatie in de ochtend en wat later konden we er mee op pad gaan. Het frame is verder niets verandert. Alle details zijn overgenomen van de carbon-aluminium versie. Dat wil zeggen, 106 millimeter veerweg achteraan, een 12/142 thru-axle, een tapered headtube en postmount schijfremmontage en uiteraard de geometrie. Enkel de rocker en de volledige achterbrug zijn dus in carbon uitgevoerd, hetgeen een gewichtsbesparing van maar liefst 500 gram met zich mee bracht. Voorheen waren de wedstrijdfietsen voorzien van DT Swiss vorken en dempers. Dit jaar is SRAM als volledige sponsor aan boord gekomen en dat betekend dus RockShox vorken en dempers. De teamversie van Big.Ninety-Nine is voorzien van een RockShox Monarch demper met hydraulische lockout, waarmee het totale framegewicht met 50 gram boven de 2 kilo komt te liggen.
Ten opzichte van de aluminium prototypes die we vorig jaar reden, was het lagere gewicht van deze full carbon frames natuurlijk behoorlijk merkbaar. De fiets voelt net zo snel en direct aan als zijn niet-geveerde evenknie, de Big.Nine en daarmee is het een ultiem racewapen op parcoursen waar het net even wat heftiger wordt of indien comfort gewenst is tijdens een marathon. We zijn er echter nog niet helemaal over uit of de switch naar RockShox demper en vork ons echt beviel in deze fiets. Het geheel voelt zeker wel gebalanceerd aan, maar zowel voor- als achteraan voelt de vering meer progressief. Dit is een typisch RockShox dingetje, dat met wat finetuning wel vermindert kan worden, maar dat kost wat meer tijd dan een paar rondjes over het korte testparcours. Het resultaat is echter dat de fiets ten opzichte van vorig jaar soms het gevoel geeft wat minder veerweg te hebben dan de 100 voor en 106 millimeter die hij werkelijk heeft. Goed, misschien past dit karakter wel beter bij zijn beoogt doel; racing!
Big.Seven
Ontwikkelchef Jürgen Falke gaf vorig jaar al aan dat 27,5″ wielen zeker een flinke vlucht zouden gaan nemen in de gehele industrie. Toen ging het vooral over de potentie van de wielmaat voor full suspension fietsen met meer veerweg. Veerweg waarbij de 29″ wielen snel zou leiden tot lange achtervorken voor de benodigde vrijheid, met als gevolg een wielbasis die een grootrijbewijs vergt. Daarnaast wegen 29″ wielen snel meer, zeker in het ruigere segment. Koppel dat met de prijzen van het lage en midden segment fietsen en je hebt een flinke gewichtspenalty te pakken. 27,5″ is hier de uitkomst. Wat ons toen echter nog niet verteld werd, was dat men de wielmaat ook zeker geschikt acht voor het cross country segment. Van José Antonio Hermida was het al bekend dat hij eerder de O.Nine met 26″ prefereerde dan de 29″ Big.Nine. De engineers gingen dan ook aan de slag om Hermida toch op een grotere wielmaat te krijgen en kwamen met de door ons al eerder genoemde Mid.Nine, die nu officieel de Big.Seven heet. Logisch ook, want Big.Twentysevenandahalf leest niet lekker en zou wel erg veel ruimte op de bovenbuis innemen…
Tijdens dit Presscamp waren enkele pre-productie modellen beschikbaar. In tegenstelling tot eerdere prototypes zoals de genoemde Big.Ninety-Nine die uit aluminium waren opgetrokken, waren deze frames al wel in carbon uitgevoerd. Teken dat productie dus aanstonds is. Ze kwamen echter ‘vers uit de mal’; de teamrijders hebben er pas een week voor het Presscamp voor het eerst op kunnen rijden. Er werd ons echter verteld dat een aantal kleine wijzingen doorgevoerd zullen worden. Bij de Big.Seven lopen alle kabels door het frame, inclusief de remleiding. De interne leiding waar de remleiding doorheen loopt, is nu nog wat te groot. Klappergeluiden dus tijdens het rijden. Onacceptabel, maar dit zal dus bij de productieversie al opgelost zijn.
Het frame van de Big.Seven is geheel vanaf een leeg stuk papier getekend. Het is dus niet een O.Nine met grotere wielen of een Big.Nine met kleinere wielen. Dat blijkt ook duidelijk als je het frame ziet; Merida breekt weer met de trend van gebogen bovenbuizen. Ik zal die bochel in de bovenbuis niet gaan missen; de rechte bovenbuis van de Big.Seven oogt een stuk netter, maar dat is natuurlijk persoonlijk. Bij dit frame wordt, net als bij de O.Nine en Big.Nine ook gebruik gemaakt van vlas. Het natuurproduct dat gekend is om zijn absorberende werking. Het wordt midden in de totaal 7 lagen carbon verwerkt in de afgeplatte staande vork, Flex-Stays, en de hoogkantige liggende vork. In dit frame zou er nog meer ‘veerweg’ zitten dan bij de Big.Nine. Vooraan uiteraard een tapered headtube en achteraan een steekas en postmount schijfremmontage. Deze is nu verplaatst naar de liggende vork, zodat de staande vork dus zo optimaal mogelijk voor comfort ontworpen kan worden.
Clichés, ze zijn waar
Voor mij was dit de eerste kennismaking met een 27,5″ fiets. Een fiets met de wielmaat die tussen 26″ en 29″ in zit, al zit het eerder tegen een 26″ wiel aan qua afmetingen. Tja, hoe het rijdt? Precies zoals je zou verwachten. Ik rij zelf ‘nog steeds’ met 26″ wielen, dus ook deze wielmaat voelt groter aan. Echter, niet zo groot als de 29″. Joh. In de praktijk merk je dit bij de eerste paar keer sturen, maar het wendt enorm snel. Een grotere wielmaat maakt dat je bij eenzelfde trapashoogte ten opzichte van de grond, verder beneden het draaipunt van je voorwiel zitten waardoor je in een steile afdaling minder snel de neiging hebt voorover te gaan. En, het rolt een stukje beter over obstakels. Identiek aan een 29er dus, maar dan in mindere maten… Joh.
Dat geldt overigens ook voor het framegewicht; dit zit tussen dat van de O.Nine en Big.Nine in; 1030 gram voor een 17″ frame.
Exit 26″
Falke maakte er tijdens de presentatie een duidelijk statement van dat de 26″ gewielde O.Nine als teamfiets niet meer ingezet wordt. Het team zal dus enkel met de Big.Nine, de vernieuwde Big.Ninety-Nine en de geheel nieuwe Big.Seven het komende seizoen afwerken. Hoewel de O.Nine zeker (nog) niet uit productie genomen wordt, geeft Merida hiermee toch wel een statement af. 26″ is ogenschijnlijk op korte termijn al voor de racing scene gedoemd te sterven en dat zal ook zijn weerslag hebben op het toekomstige aanbod van andere merken. Wie, net als ons, dacht dat de 26″ wielmaat langzaam zal degraderen tot het midden en lage prijssegment en wellicht zelfs over enkele jaren geheel van het toneel verdwijnen, ziet in een dergelijk statement van Merida dan ook een belangrijke hint.
One.Forty B – The B is for 27,5″
Coen:
Terwijl in de presentatie nog duidelijk gemaakt werd dat Merida de naam 27,5″ adopteert omdat dat de trend lijkt te zijn in de industrie, noemen ze de 2014 versie van de One.Forty, de One.Forty B, met de B van 650b. Enfin; 140 millimeter veerweg en 27,5″ wielen dus. De fiets, nu ook nog in een vroege proto fase, is tevens voorzien van een VPP systeem… herstel: VPK, met de K van kinematics. Want de term VPP, daar had Santa Cruz blijkbaar al veel geld voor betaald. De goede kant van een dergelijk systeem voel je direct zodra je druk op de pedalen zet: de achterkant van de fiets reageert direct om je pedaal input. Van het gebruikelijke VPP nadeel, pedaalterugslag bij het uitveren, was bij deze fiets niets terug te voelen. Dat lag waarschijnlijk ook voor een groot deel aan het enkele tandwiel vooraan.
De fiets heeft een duidelijke backwards geometrie, de vork staat lekker onderuit, zonder je een flip-flop gevoel te geven tijdens het sturen en de achterkant voelt tamelijk kort aan. Ook deze fiets was uitgerust met een mix aan Rock Shox veren en dempers en door de langere travel dan op de Big.Ninety-Nine, hadden we hierop minder last van het progressieve karakter. Omlaag was een waar genot op deze fiets en de 650b wielen… of was het nou 27,5″… voelden precies goed aan. Niet te klein, niet te groot. Wendbaar, speels en niet te lomp voor een dergelijke 140 millimeter fiets. Deze fiets overtuigd ons van het nut van 650b wielen in fully’s met wat meer veerweg. Je hebt niet het gevoel dat je met een tank onderweg bent, die vooral rechtdoor doorwalst, maar je hebt wel net even wat voordeel van de iets grotere wielmaat ten opzichte van 26″. En bovendien past het in dergelijke fietsen zonder absurd langere vorken of achterbruggen te moeten construeren. De conclusie is daarmee net zo’n cliché als van de Big.Seven… joh.
De door ons geteste Big.Ninety-Nine met carbon achtervork, de Big.Seven en de nog in proto-fase verkerende One.Forty-B zullen we pas in 2014 in de showroom kunnen verwachten.
Tekst: Jeroen van den Brand & Coen de Jongh
Foto’s: Coen de Jongh
Testen. Soms moet je nog wat fine-tunen…
Afstellen met een flinke steen – voor als er geen verfijnd gereedschap zoals een hamer voorhanden is!
Ik vond dat bocheltje altijd wel mooi…
Die 140b trouwens ook. Goede lijnen, waardoor de fiets er best wel licht uit ziet. Da’s knap, want het is toch best een dikke fiets. X1 helpt natuurlijk ook, net als geen dropper post. Hoog bracket?