In maart sprak ik hier de verwachtingen uit rond de Specialized Rime schoenen die we aan de tand gingen voelen in veeleisende omstandigheden. De opgave was niet makkelijk. Het zou een schoen moeten zijn waar je een wedstrijd mee kan rijden zonder het gevoel te hebben dat je met zandzakken onderweg bent die wegplooien onder je aanzet. Wedstrijdschoenen zijn er zat te vinden, maar niet in combinatie met een grippy en stabiel profiel om efficiënt en comfortabel een stuk mee te lopen.
Waarom lopen? Voor die briljante afdaling die alleen via een niet te fietsen pad te bereiken is. Voor die Franse wedstrijden waarbij ‘portage’ een gegeven is voor iedereen. Voor bij enduro’s, waarbij je met onvoldoende lichte versnellingen onderweg bent. Voor wie ondanks een paar watt te weinig en een paar kilo te veel lekker toch aan die prachtige Alpenrit begint.
Doordacht en een tikkeltje schizofreen
Kijk er van bovenaf op en je ziet de wedstrijdkant van deze iets schizofrene schoenen. Je hebt simpelweg geen moment het idee dat je met ’toerschoenen’ onderweg bent. Het ‘racey’ bovenaanzicht werkt daar in je onderbewustzijn mooi aan mee. Placebo uitzicht! De zool is volgens opgave van de fabrikant minder stijf dan de wedstrijdmodellen. Ik heb afgewisseld tussen de Rime en een carbon gezoold Specialized exemplaar en kon daar nauwelijks verschil in voelen.
De sluiting werkt bijzonder effectief en houdt je voeten netjes op de zool gedrukt bij het omhoog trekken van je pedalen. De enkele BOA in combinatie met 2 straps werkt zo goed dat je je voeten tot tintelen aan toe kan insnoeren als je dat zou willen. Toch maar een tandje losser… Van vervelende drukpunten was bij mij geen sprake; je voeten worden zeer gelijkmatig ingesloten. Specialized lijkt veel moeite te hebben gedaan om de binnenschoen zo weinig mogelijk randen of naden te geven.
De tong is aan de ene kant één geheel met de binnenschoen en zit aan de andere kant met een elastieken band vast aan de zool. De instap vereist daardoor wat gewenning, omdat hij behoorlijk krap is. Doe de BOA sluiting helemaal los en je kan de opening maximaliseren door de tong omhoog te trekken. Nog steeds weinig ruimte, maar het gaat dan prima. Zeg nou zelf: aantrekken doe je maar één keer, maar onderweg zijn ben je uren lang.
Over details is goed nagedacht. Waar het rubber bij andere fabrikanten vaak veel te snel los laat van de rest van de schoen, stikt Specialized het voorop nog eens extra vast. Slim! De BOA sluiting zit meer bovenop dan aan de zijkant, uit de gevarenzone. Ook slim: Het midden van het profiel is besprenkeld met kleine, zachte nopjes, wat je veel grip geeft op je pedaal, mocht je ongewenst uitgeklikt raken.
Als lopen dan toch moet, dan liefst zo
De Transvésubienne is inmiddels achter de rug en die heeft daar nog last van. Daarmee zijn de Rimes de ultieme test van loopvermogen ondergaan. Ze lopen werkelijk uitstekend. Dat merk je al richting een terras, maar in de bergen is de Vibram zool een genot vergeleken met de spaarzame noppen van XC race schoenen. Verbazingwekkend hoeveel sneller je over rotsen omhoog kan lopen als je het vertrouwen hebt dat je schoenen niet weg glijden. Ook hellingen met modder zijn geen probleem, ondanks de afwezigheid van spikes onder je tenen.
De stijfheid bij het trappen gaat niet ten koste van het loopvermogen; geen moment had ik het idee dat ik mijn hiel in de schoen omhoog trok. Voor mij hebben ze tijdswinst en verminderde vermoeidheid gebracht die ruim, maar dan ook zeer ruim het minimale extra gewicht compenseert. De grippy zool houdt zich prima, maar een duurzaamheids-wonder is het ook niet. De vele uren op scherpe rots zijn zichtbaar, maar de slijtage is niet opvallend snel gegaan. Alle kleine groefjes zijn marginaal ondieper geworden, maar ze zitten er nog. De compromis tussen grip en slijtvastheid die voor banden geldt, geldt ook voor schoenen. Zacht rubber ga je geen 5 jaar met stevig gebruik mee doen.
Wie zoekt, die vindt kritiek… en pedalen.
Zijn er dan echt geen duidelijke minpunten? Er zijn schoenen waarmee je iets makkelijker je pedalen kan vinden. De Rimes hebben wat gewenning nodig. Hier is duidelijk een compromis gemaakt tussen loop- en fiets kwaliteiten. Waar je bij XC race schoenen een ‘kanaal’ zou vinden vanaf de spikes aan de voorkant tot het pedaalplaatje, is de voorkant van de zool van wat meer noppen voorzien. Dat kanaal is er wel, maar het begint wat verderop en je moet dus even wat meer zoeken.
Een ander licht verwijt is dat een ‘Enduro’ schoen wel wat dichter mag zijn aan de bovenkant. De Rimes hebben daar, in tegenstelling tot de meeste concurrenten, een aantal mesh panelen. Dat zorgt uiteraard voor uitstekende ventilatie, maar het ideale inzetbereik van deze schoenen is juist een flinke dagtocht over bergpassen, een enduro wedstrijddag of voor de echte mazzelaars: Meerdaagse. Daar hoort een zeker risico op slecht weer bij. Het mag voor zich spreken dat ik zeer blij was met mijn waterdichte Sealskinz sokken toen ik met de Rimes door de sneeuw rende. Constatering: Ook in sneeuw heeft de zool veel grip. Rennend de stappende meute inhalen, met een Waal ‘in mijn wiel’. Een endje verder zat de ‘koers’ wat op slot, raakten we aan de praat en ziedaar: ook Rimes en Sealskinz aan zijn voeten.
Ik doe mijn best, maar vind bij lange na niet genoeg minpunten om de Rimes minder dan een dikke ruim voldoende te geven. Ze hebben het examen niet gestolen en doen verder alles wat ze beloven, behalve er schoon uit blijven zien. Voor wie minder vaak wil poetsen, is er ook een zwarte versie.
Tekst: Jeroen Kooij
Foto’s: Jeroen van den Brand
Meer informatie: www.specialized.com
He, interessante schoen!
Fijn mid-to-long-term verslag.
[…] weliswaar stijf zijn, maar ook een Vibram-loopzool hebben. Kan me wel eens van pas komen. Hier een review bij de concullega’s van […]