Net iets minder dan een week na de laatste ronde van de Enduro World Series doet Ride With the Locals het nog eens over tijdens de laatste Blast van dit jaar. Nog één episch enduro weekend om het seizoen af te sluiten, in de mediterrane omgeving van Finale Ligure. Zon, zee, strand bergen, trails, en the usual suspects van Velozine zijn er ook bij, evenals een heleboel andere usual suspects, maar daarover een later meer. Na pakken en vouwen, passen en meten, een 17 uur durende autoreis voor een deel van de crew en een vlucht vol chagrijnige weekendtoeristen (Transavia stewardessen in fel groen maken dat laatste weer goed…) voor een verstekeling staan we er dan. Een weekend lang ontsnappen aan het barre Hollandse najaar.
Net als thuis is het aan de Ligurische kust gewoon 22 graden en zonnig, alleen hier is het geen nazomerlijke stuiptrekking maar gewoon een mooie herfst. Ook de locale filedruk doet weinig verandering van omstandigheden vermoeden, maar daar is het dan ook mee gedaan. De bomen kleuren langzaam naar rood en goud. Het is tenslotte oktober en helemaal droog is het niet meer, maar de paden zijn goed te rijden. Onder de noemer ‘vakantie’ konden de autoreizigers zichzelf zodoende trakteren op het rijden van enkele Enduro World Series etappes: de linten en de borden hingen er immers nog.
Aan het einde van de dag zakt de zon achter een azuurblauwe zee terwijl er lange schaduwen vallen over de terrassen en heuvels van het binnenland. In die schaduwen liggen de bruutste passages op de meest briljante trails die Jarno Hoogland voor ons heeft uitgekozen. Het is wachten op morgen om te zien wat The Blast ons aan pret en uitdagingen brengt.
Maar tot morgenochtend blijft het allemaal nog een verrassing… De avond is nog lang en bestaat vooruit uit voorpret en bier & technieken. Sleutelen, overpeinzingen, video’s, wielmatendiscussies. De VZ crew heeft een serieus arsenaal wapens mee: een Canyon Strive, een Devinci Atlas, een Rocky Mountain Altitude, en een Ibis Mojo SL. Alleen die ene dubieuze achterband van mij wekt enig argwaan (en hilariteit) bij de andere deelnemers. Morgenochtend zullen we zien of dit een briljant goed zet is of een buitengewoon briljant goed idee… voor trails op een ander continent blijkt.
Behalve enorm zin in de rit van morgen zijn er weinig gemene delers. Het is een bont gezelschap, de 21 mannen en 3 vrouwen die vanavond aan tafel zitten. Mensen hebben diverse achtergronden, van ex-XCers en ex-downhillers tot verwoede beachracers en mensen wiens typische weekend volbracht wordt in het bikepark. The Blast weet dan ook deelnemers uit tal van landen te trekken: een Brit, een Sloveen, een Ier, zelfs een Canadese zitten tussen de in grotere getallen aanwezige Duitsers, Belgen en Nederlanders. Hoewel menig coureur elkaar ook kent is de gezelligheid vanzelfsprekend, zonder dat er maar een meter gezamenlijk is gereden.
Morgen om 9:00 staat het ontbijt klaar en rijden we de heuvels in…
Tekst: Eric Wictor
Foto’s: Erik Nienhuis
Succes! Beetje jaloers hier…
Veel plezier :-) Lars