Terwijl ik dit schrijf vlieg ik boven het schemerlandschap van de poolcirkel, een winterwereld van gletsjers en sneeuwvlaktes. De zomerse dagen in de Alpen, de enduro’s bij onze enthousiaste zuiderburen en een onvergetelijk toffe Blast in Ligure waarmee we het seizoen afsloten zijn slechts een herinnering… M’n vaste metgezel bij al die fietspret was een Rocky Mountain Altitude. Die voelde we al aan de tand in een eerder artikel, waarin we tevens beloofde er nog even op terug te komen na een half seizoen gebruik. Hoe heeft de Altitude al die avonturen weerstaan? Een half jaar fietsen is natuurlijk geen duurtest, maar de nieuwigheid inmiddels heeft ruim plaats mogen maken voor vertrouwdheid.
Kort samengevat: de Altitude is een enorm capabele fiets voor iemand die bewust zoekt naar de ruigste paden, maar zich niet wil vastleggen aan liften of shuttles om de berg op te komen. Graag zou ik zeggen dat het net een mini-downhiller is, maar mijn gebrek aan DH bak in de schuur maakt die vergelijking toch een beetje lastig. Toch voelt de veerweg eindeloos en de grip evenzo. Op de steilste passages en bij de raarste manoeuvres blijkt er altijd nog reserve. Het is zo’n fiets die je smeekt dat je beter leert rijden, omdat je het gevoel hebt nog zo ver van de limieten te zitten.
De basis
De kern van de Altitude bestaat uit het frame plus de veringen. De Ride9 demperophanging voorziet in een heleboel afstellingen om geometrie en veergedrag aan te passen. Hiermee het voorste draaipunt van de demper verplaatsen is kinderspel; het kan – omwille van de vergelijking – zelfs midden op de berg. De ‘neutrale’ stand samen met een 10 mm langere voorvork dan af-fabriek gemonteerd voelde goed, maar Ride9 nodigt uit tot experimenteren. In mijn geval blijkt één demperpositie verder naar voren net een betere balans tussen stabiliteit en grondspeling op te leveren. Als bonus komt de balhoofdhoek nu op 66,5 graden uit, wat de capaciteiten bergaf nog ietsje vergroot.
Harde getallen heb ik niet maar het frame blijkt in de praktijk zeker stijf genoeg. De ABC kunststof glijlagers leveren hierin zeker een bijdrage. Kanttekening daarbij is wel dat dergelijke lagers meestal meer onderhoud nodig hebben dan de kogellagers die andere merken inzetten. Dat gezegd te hebben: bij een recente inspectie leken alle draaipunten, op ééntje na, in nieuwstaat te verkeren. Dat ondanks aardige bakken modder over de loop der maanden. Een mysterieuze kraak zorgde er op een gegeven moment wel voor dat het hoofddraaipunt en de draaipunten bij de achternaaf uit elkaar gingen en schoongemaakt werden.
De afwerking van het frame is uitstekend. De laklaag houdt het midden tussen elasticiteit (om barsten bij opspattend steen te vorkomen) en hardheid (wat de krasbestendigheid ten goede komt). De bramenstruiken waar rakelings langs is gereden lieten hooguit een enkele ondiepe kras na, die makkelijk weg te poetsen bleek. Ook de interne kabelgeleiding is een oplossing voor krassen en beschadigingen. Althans, grotendeels: een lap berchermfolie aanschaffen voor die paar kleine contactpunten is zeker geen overbodige luxe. Kabeldoorvoer bij vervanging is overigens geen punt: de Altitude gebruikt op de onder- en bovenbuis deels pluggen die je er uit kan halen om makkelijker een kabel door te trekken.
De Fox F34 Float 160 mm vork combineert goed met de CTD achterdemper van hetzelfde merk. Beide dempers zijn voorzien van slechts drie standen voor ingaande demping: Climb , Trail en Descend, die nu wel een voelbare invloed hebben op het rijgedrag. In tegenstelling tot oudere modellen lijken de dempingscircuits van beide veringen het zeer goed bij te houden, zelfs op de ruwste en snelste afdalingen. Hulde! Let wel: bij de vork gaat het om een 2014 model, dat aanzienlijk is verbeterd ten opzichte van de F34 van het huidige jaar. Hoogfrequente, kleine trillingen absorbeert de vork prima in D-stand, terwijl grote klappen verteerd worden zonder dat je direct door de hele veerweg klapt.
En nu we het toch over CTD demping hebben: ja, ik heb uiteindelijk de Remote hendel op het stuur gemonteerd. Hiermee is makkelijker tussen de C, T en D standen te wisselen, voor meer (of minder) ingaande demping. In T stand absorbeert de demper nog veel klappen, de C stand is enkel op makkelijke paden en asfalt bruikbaar. Zelf zie ik het nut van de C stand niet echt in, behalve dat het op een loeisteile klim voorkomt dat je door de achtervering zakt. Een hendeltje op de demper zelf had in mijn ogen voldaan.
Terugblik op de componenten
Omdat de Altitude vooral een opbouwproject was, is iedere componentkeuze, ook de foutieve, natuurlijk te wijten aan (eventueel gebrek aan) eigen inzicht. Alle onderdelen zijn geselecteerd met het idee de ultieme, wedstrijdwaardige all-mountain fiets te creëren. Vandaar de relatief zware wielen en een 2×10 aandrijving. Enerzijds moet alles heel blijven als je bergaf aan het racen bent, anderzijds moet de Altitude ook fietsend boven te krijgen zijn. Een lichter wielset zou voor dat laatste geen overbodige luxe zijn en de fiets ook een net wat speelser karakter geven. Een enkel kettingblad had, puur bij wedstrijdgebruik, zeker volstaan. Misschien dat een 1×11 aandrijving hier toch de gulden middenweg is met de nodige reductie van gewicht en complexiteit van dien.
Is er dan ook iets dat in de loop van alle avonturen veranderd is? Ja! De Schwalbe Hans Dampf banden maakte na twee weken al plaats voor een setje Maxxis HighRoller II’s, aangevuld met een Mavic CrossMax Roam XL achterband. Hoewel de grip van genoemde Schwalbes ongekend is laat de SnakeSkin versie het qua lekbestendigheid afweten. Zeker in terrein met veel scherp gesteente zijn ze ontoereikend voor wedstrijden: dual-ply banden zijn wat mij betreft een must in dat geval. Rocky Mountain levert de complete Altitudes overigens met XC gerichte banden (om ditto wielen) met uitzondering van de Rally Edition. Het tweede onderdeel dat er aan moest geloven was het paar ESI handvatten. Een product dat haar weerga niet kent qua comfort, reduceert boompjes en stenen schampen ze tot gatenkaas. Exit ESIs, enter OEM Rocky Mountain lock-on grepen. Met een enkelzijdige klem blijven ze goed zitten, het dunne, dichte rubber dempt goed en geeft héél veel grip.
Tot slot…
Rocky Mountain staat bekend om het recyclen van productnamen. De huidige Altitude is dan ook veruit de de ruigste fiets die deze naam mag dragen. Zo gek is dat natuurlijk niet: de evolutie van (all-)mountainbikes is nog steeds ééntje naar meer en betere vering, grotere stijfheid (en wielen……), en een lager gewicht. De nieuwe Altitude voorziet daarin allemaal. Opgebouwd met een robuust set componenten is het absoluut een monster, een uiterst capabele enduro racer en een machine die je uitnodigt je eigen grenzen op te zoeken en te verleggen. Een stijf frame, goed afgestemde veringen en een uitgekiende geometrie spelen hierin de hoofdrol.
En zelf opbouwen hoeft niet eens: Rocky Mountain levert twee racy-ready Rally Edition modellen zo uit de catalogus, met stevige wielen, kettinggeleiding en een brede cockpit. Dat dit alles z’n prijs heeft zat er natuurlijk aan te komen: een los 799 MSL frame wisselt voor €3199,- van handen, de onderdelen om het af te bouwen kwamen alles bij elkaar daar ook in de buurt.
Mag je voor die prijs perfectie verwachten? Euh, ja! Voeldoet de Altitude dan nog? JA! Niks ‘euh’. Een vergelijkbaar opgebouwde 770 MSL Rally Edition met kettinggeleiding en Flow EX wielset kost €5499,-.
Altitude is echter véél meer dan enkel een Endurowedstrijdbak. Rocky Mountain voorziet de Altitude niet voor niets met instelbare geometrie en de hoofdmoot van assortiment complete fietsen is dan ook afgemonteerd met wat meer subtiele wielen en banden, 2×10 aandrijvingen en een stuurbreedte die meer alledaags is. De wielbasis is kort genoeg (1168 mm voor een L/19″) om de fiets speels te houden, de bovenbuis daarentegen (606 mm) geeft voldoende ruimte om je vermogen kwijt te kunnen in een klim. Dus wat let je? Bovendien is het gewicht zonder al te veel moeite onder de 13 kg te krijgen. Optimaliseer de geometrie naar gelang je eigen voorkeur voor klimmen of dalen en je hebt een fiets die op de spannende paden echt de hele dag plezier geeft, bergop en -af, zonder dat het beest echt getemd wordt!
Tekst & foto’s: Eric Wictor
Meer info: www.bikes.com
Een mooie Terugblik! Volledig bevooroordeeld kan ik beamen dat dit een heel fijne fiets is. Leuk om te lezen dat jij dit ook vindt.