Het merk Canyon behoeft weinig introductie. Als trouwe internetlezer is het merk met enkel verkoop via internet je zeker eens digitaal gepasseerd. Dat concept leidde nogal eens tot gespreksstof op internetfora met betrekking tot de verhouding van prijs en kwaliteit. Hetzelfde vond en vindt nog steeds plaats bij de partijen die langs de traditionele kanalen kopen en verkopen. Fan of niet, Canyon timmert al jaren flink aan de weg en laat zien dat er plaats is voor alternatieve verkoopconcepten die door de internet-generatie behoorlijk omarmt worden. Dat het Canyon niet alleen te doen is om een lage prijs, maar ook om kwaliteit moet blijken doordat ze zich profileren als vooraanstaande ontwikkelaars, de geboden garantie, het jasje waarin dat gegoten wordt en meer nog; het resultaat on the trail.
Wij namen dat het afgelopen seizoen langdurig onder de loep door een wedstrijdseizoen lang op pad te gaan met de Canyon Strive AL 9.0 Race.
TechTalk
De meeste Canyon’s volgen het Henry Ford principe; elke kleur kan, zolang het zwart is! Dat klinkt karig, is het echter niet. Met subtiele kleurvlakken en kleurnuances alsook de vormgeving van de frames weet men een smakelijk geheel neer te zetten. Dit is natuurlijk subjectief, maar bij alle wedstrijden waar ik met de Strive aan de start stond trok de fiets behoorlijk wat bekijks. De Strive AL 9.0 Race is uitgevoerd in hydroformed aluminium en het lijnenspel van het frame tekent ook racey.
De laag lopende achtervork doet hier ook een duit in het zakje. Via een compacte hevel constructie die laag in het frame is gepositioneerd, wordt de demper bediend. Dit 270º Box concept, zoals Canyon dit noemt, maakt dat het zwaartepunt laag ligt en het geheel stijf blijft. Canyon heeft bewust voor naaldlagers gekozen in de demper en de 270º Box constructie. Daarmee wordt de 160 mm veerweg die de Fox Float CTD Adjust Factory Kashima Boostvalve demper geeft, ook wrijvingsarm aangesproken.
Vooraan beschikken we ook over 160 mm veerweg, in de vorm van een Fox Float 34 CTD Adjust FIT Factory Kashima voorvork. De CTD Adjust van zowel de vork als demper zijn van het ‘remote’ soort. Deze kunnen met een – niet al te subtiele – hendel aan het stuur tegelijkertijd bediend worden.
De aandrijving is geheel van SRAM’s 2013 kindje: XX1. Standaard wordt de carbon XX1 crank opgesierd door een 34 tands XX1 kettingblad, die ik vervangen heb met een iets klim- en knievriendelijkere versie met 28 tanden. Ook monteert Canyon standaard een e.thirteen TRS+ chainguide. Deze heb ik er af gehaald aangezien ikzelf, net als SRAM, van mening ben dat het XX1 concept met ongelijke (en verhoogde) vertanding, gecombineerd met een “clutch” achterderailleur een chainguide geheel overbodig maakt. In de praktijk blijkt dit ook zo te zijn.
Verder spingen de ‘cleane look’ van de RockShox Reverb Stealth met 125 mm ‘travel’ en de (met match maker klem uitgeruste) Avid XO trail remmen met 200/180 rotors in het oog en laten geen twijfel bestaan over het beoogde toepassingsgebied van deze fiets.
De afwerking van het geheel is een complete Spank show, met Oozy wielen, een Subrosa 747 stuur wat op zijn plek wordt gehouden door een Spike 50 mm stuurpen. De banden komen bij Maxxis uit het rek; een combinatie van een Minion DHF EXO 2.5” voorop en een Ardent EXO 2.4” achterop. Als contactpunten zijn Ergon GA-1 handvatten gemonteerd en is het geheel smakelijk afgemaakt met een customized Duster zadel van SDG.
Dit alles weegt een respectievelijke 12,9 kg (gewogen zonder pedalen), wat gewoon een nette waarde is voor een aluminium fully met 160 mm veerweg!
In het wild
Genoeg ge-’nerd’, en gekijk. Tijd om die – op papier – zo gelikte bak eens aan wat trails te onderwerpen!
Het frame is voorzien van een sag-meter, waardoor je snel de voorgeschreven ‘sag’ bereikt hebt. Nu staat Fox bekend om het weinig progressieve veersysteem. Sommigen vinden dat niets, maar ik behoor daar niet toe. Dat gezegd, ik heb zowel demper als voorvork een tikje harder gezet dan voorgeschreven wordt. Zonder dat ik de vering voor- of achteraan om de haverklap ‘bottom’-de, voelt het geheel toch nog heerlijk soepel aan en worden zelfs de heftigste stenenpassages verbazend makkelijk glad gestreken.
Canyon rust de meeste van haar full suspension fietsen uit met veerconcepten met een Horst link. Bij de Strive hebben ze echter voor een single pivot constructie gekozen. Hierbij is het hoofd scharnierpunt dusdanig uitgelegd dat het geheel vrij aandrijf-neutraal werkt in combinatie met het enkele voorblad van de XX1 groepset. Ik bespeur amper een pompgevoel tijdens het klimmen. Met de ‘Trail’ stand van de achterdemper ingeschakeld voelt het geheel zelfs erg efficiënt, maar blijft het systeem voldoende actief om technische passages bergop met voldoende tractie op het achterwiel te berijden. In klimmen met veel (grote) stenen en andere obstakels prefereer ik echter toch de ‘Descend’ (volledig open) stand. Dankzij de remote op het stuur kan ik makkelijk schakelen tussen die standen en ik doe dat dan ook veelvuldig.
Na de klim volgt de afdaling; de reden waarom we überhaupt begonnen aan de klim. Ook daar heeft de Strive AL een paar ‘tricks up its sleeve’ om het een zeer capabele daler te maken. De liggende vork is met een lengte van 425 mm erg kort voor een fiets met 160 mm veerweg. De balhoofdhoek is met 66,5º vrij vlak en resulteert toch in een vrij lange wielbasis (1123 mm voor een framemaat ‘S’), wat samen met de laag geplaatste trapas zorgt voor een stabiel en vertrouwenwekkend gedrag bergaf.
Dit wordt in mijn optiek nog verder versterkt doordat de relatief lage bouw en het lage zwaartepunt van de fiets de Strive direct, relatief lichtvoetig en handelbaar aan doet voelen. Waar ik wel vaker op stabiele full suspensions lekker afdaalde, moest dat vaak gepaard gaan met ook redelijk wat body language om de fiets van richting te laten veranderen. Niets van dat bij deze Strive. Als geheel komt de fiets absoluut zeer capabel en – ik zei het al eerder – vertrouwenwekkend over. Een combinatie die wat mij betreft onbetaalbaar is bij lange dagen Enduro racing en mij snel mijn grenzen liet verleggen in de trainingsritten daarvoor; heerlijk!
Foto: Ward Oud
Het enige puntje waar ik (en ik niet alleen) tegenaan gelopen ben is dat de vlakke balhoofdhoek gecombineerd met de vrij steile zitbuishoek je in eerste instantie het idee geven dat je nogal ver voorop de fiets zit. Daar wen je echter snel aan en is de bedoeling. In mijn geval ben ik er alleen maar beter (agressiever) door gaan sturen. Er wordt op diverse fora dan ook aangeraden om, als je normaal gesproken op de grens tussen 2 maten zit, de grotere van de 2 te nemen. Ik kan dit advies onderstrepen. Fabien Barel heeft dit seizoen niet voor niks de Large gekozen…
Een Canyon tussen prijs en kwaliteit?
De door mij geteste Strive AL 9.0 Race was vrij snel uitverkocht. Enerzijds zou je dat kunnen verklaren door de populariteit van de tak van sport waar deze fiets thuis is, anderzijds misschien wel door de scherpe prijs. Voor €3599 heb je gewoon heel veel fiets.
Rijeigenschappen zoals hierboven beschreven zijn natuurlijk altijd onderworpen aan persoonlijke voorkeur. Waar we deze duurtest echter ook mee instaken was de vraag of Canyon inderdaad een scherpe prijs en kwaliteit verenigt en daarop is minder subjectieve beoordeling van toepassing.
Gedurende een volledig seizoen intensief gebruik heeft de Strive me op geen moment negatief verbaasd; nooit heb ik de lagers van de achterbrug na hoeven te kijken en alles draait nog even soepel en spelingsvrij als beoogt. Waar carbon frames na een seizoen niet-altijd-zachtzinnig-gebruik dat ook duidelijk laten zien, is het geanodiseerde aluminium frame van deze Strive nog steeds erg strak en zie er niet aan af dat ikzelf dit seizoen veel geleerd heb op en naast de trails (…).
Tekst: Kiona Harbers
Foto’s: Eric Wictor
Meer informatie: www.canyon.com
