Voor de vierde maal op rij, vormt het Italiaanse Finale Ligure het decor voor de afsluiter van de Enduro World Series. Het Italiaanse kustplaatsje met paden en wegen ouder dan de Romeinen weet wederom te verrassen met nieuwe trails, terwijl ze de typerende plekken (Nato Base en DH Uomini) niet overslaan.
De uitslag is inmiddels bekend: Richie Rude deed zijn kunstje van vorig jaar over en sleepte de overall titel hier binnen, terwijl Cecile Ravanel bij de dames hetzelfde deed. Opvallend: snelste dit weekend bij de heren was de Belg Martin Maes, die op zaterdag alle drie de stages wist te winnen en daarna op zondag eigenlijk alleen nog maar uit hoefde te rijden. Ook opvallend: bij de Masters ging de eindoverwinning in de serie naar een oud-XC-er: Michael Broderick (van het duo Broderick & McConneloug). Nóg opvallender: de enige Nederlandse vertegenwoordiging kwam van 2 dames, waarvan degene die de wedstrijd uitreed eigenlijk een XC-ster is…
Hebben al die mountainbikers eigenlijk wel aandacht voor de fleurige en geurige planten waar ze langs racen?!
Anka Martin, de wederhelft van fotograaf Sven Martin, rijdt dit weekend haar laatste EWS.
Al hoofdschuddend kwam Anneke Beerten stage 1 naar beneden… ze voelde zich niet goed en staakte niet veel later de strijd.
De enige Nederlandse die dit weekend voltooide:
Anne Terpstra die voor een keertje haar lichtgewicht XC fiets verruilde voor wat ruigers.
Zelfs brede velgen, 3 bar en Supergravity karkassen zijn niet bestand tegen de ruigheid van Finale… de carbon velg overigens ook niet.
Ex-XC: Cecile Ravanel wint dit weekend de wedstrijd en de overall.
Ontspanning na een seizoen downhill: Peat, Minnaar en Bruni gaven acte de presence in Finale… schijnbaar kwam Bruni nog zo laat aan, dat hij zonder verkenning de stages reed.
“Nee, zoon, nu nog niet… later als je groot bent”
Altijd met style: Greg Minnaar.
Het was geen goed weekend voor Jared Graves…
…een crash in stage 2 leverde hem een dik opgezwollen enkel op, waarna hij de strijd moest staken.
Monsieur Enduro: Jerome Clementz reed een steady seizoen en eindigd op plaats 3.
Bij de Specialized crew was dit weekend het thema ‘nights in white satin’… of zo.
Wij zeiden het al vaker: als je je tong uit steekt, gaat t beter… Kelli Emmett probeert het ook.
Loic Bruni in de kleuren van België of Duitsland…?
Alleen met zulke moves als Martin Maes kun je de wedstrijd hier in Finale winnen.
Nicolas Vouilloz reed op zaterdag nog sterk, een aantal crashes op zondag zorgden ervoor dat ie vroegtijdig al uitstapte. Gerucht gaat daarbij dat dit tevens zijn allerlaatste EWS is.
Het is altijd hetzelfde met die fotografen, ze zoeken allemaal hetzelfde plekje op.
Het broertje van… Remy Absalon rijdt naar een 25e plaats.
Wat Mozes met de Rode Zee deed, doet Richie Rude op zijn eigen manier hier in Finale.
Swedespeed Robin Wallner scrubt over de laatste rotspartij voor de finish.
Het geheim van Sam Hill in de enduro’s is niet zijn gebruik van flat pedals, zoals sommige Amerikaanse media je doen geloven. Zijn geheim is dat ie overal de korte weg aflegd, met of zonder obstakel.
26, 27.5 of 29 inch wielen, het maakt bij Steve Peat allemaal niet uit, bij hem zien alle wielen er klein uit.
Thomas Lapeyrie is één van de 10 fransen die de top 20 van dit weekend vormen.
Oton, Rude en Clementz vullen het overall podium dit jaar
In your face, Michael Broderick… die met een solide rit hier de eindzege bij de masters binnen haalt.
Zon, zee en bergen… ahhh…
Tot slot nog wat bewegende beelden:
Tekst: Coen de Jongh & Marian Pekel
Foto’s: Coen de Jongh
