Dit gaat op voor Guilio Mancini de man achter INGRID. En nee, dat is niet zijn vrouw…
Het jonge, Italiaanse onderdelenmerk INGRID zou mogelijk de wederopstanding kunnen worden van een Italiaanse offroad groepset. In de jaren ’90 deed Campagnolo een paar jaar een poging tegenwicht aan de Japanse concurrent te bieden. Zonder al te veel succes stopte ze daar ook weer vrij snel mee. Nu is ambitie en creatief om kunnen gaan met CNC-machines één ding, maar schakelcomponenten vragen meer dan alleen dat. Oprichter en eigenaar van INGRID, Guilio Mancini, deelde onlangs wat details met ons over zijn toekomstplannen middels wat 3D plaatjes. En afgaande op zijn track record blijft dat niet bij digitale plaatjes of praatjes…
Gewoon, omdat (hij) het kan
Mancini streeft met INGRID naar mooie, maar vooral duurzame en goed ontwikkelde producten. De focus ligt op de aandrijflijn van de fiets. En dat betekent in zijn ogen niet alleen tandwielen, cranks en kettingbladen die hij nu al produceert: hij werkt inmiddels dus aan een achterderailleur en zelfs een shifter! Toegegeven; we hebben enkel een 3D-tekening gezien, waarbij hij zelf ook aantekent dat het een studie is. Daarin zien we een mix van bestaande ontwerpen. De kabelrol achterop de derailleur is duidelijk ‘geleend’ van SRAM, terwijl de hoek waaronder de derailleur beweegt het werkingsprincipe van Shimano derailleurs en de SRAM derailleurs van groepsets mét voorderailleur evenaart.
Echte innovatie is bij dit ontwerp niet het streven, aldus Mancini. Robuustheid én uitwisselbaarheid van onderdelen (in geval van een crash) zijn gedachten die hem wél bezig houden. Zo ook compatibiliteit. De derailleur zou moeten werken met de kabel-overbrenging van de laatste generaties van SRAM, Shimano én Box die zo goed als compleet overeenkomen. Dat betekent dus ook compatibiliteit met de shifters van die merken.
Het plaatje van de complete groepset toont ook een shifter. Maar anders dan de tot in de detail uitgewerkte derailleur is die nog redelijk stilistisch vormgegeven. Met een goede reden: een shifter is zo mogelijk nog complexer dan een derailleur. Ja, dat is een understatement. En zoals we weten van de Box groepset kan de shifter méér invloed hebben op het schakelgevoel dan de derailleur zelf. Mancini’s idee is dat de hendels van zijn shifter niet roteren, maar push/pull rechtlijning bewegen. Ambitie genoeg, dus… Al staat de shifter voorlopig wel op het tweede plan. Het zou ons niets verbazen als het dan (voorlopig) alleen bij een derailleur blijft.
Waarom schakelgerij maken? Mancini ziet in de opkomst van andere partijen zoals FSA en kleinere partijen zoals Rotor en Box dat de markt absoluut open staat voor méér aanbieders van schakelgerij. Hij ziet zijn kans dan ook schoon om op dat momentum door te pakken. Gewoon, omdat (hij) het kan… En we zijn geneigd hem nog te geloven ook.
“…iemand met een ‘ik kan het beter’-houding.”
Wie de voorbije jaren het Cannondale Factory Racing team heeft gevolgd, kent mogelijk zijn werk al. Mancini ontwikkelde de Leonardi Racing “Johnny” stuurpen, die op een aantal Cannondales teambikes zat. Leonardi Racing is het label van Italiaan Michele Leonardi, een voormalig Cannondale dealer en net als Mancini iemand met een ‘ik kan het beter’-houding. Leonardi werd bekend om zijn kennis en kunde van Cannondale’s veersystemen. Daarnaast ontwikkelde hij in eerste instantie wat problem solvers specifiek voor Cannondales. De Johnny stuurpen geeft de mogelijkheid het stuur lager te krijgen ten opzichte van de – voor sommigen – hoge voorzijde van de Cannondales. Nog lager dan met de stuurpennen van Cannondale zelf. Ook de tweedelige quick-release voornaaf voor de Lefty voorvork bleef bij veel Cannondale liefhebbers niet onopgemerkt. Hierbij is de naafhuls met een snelspanner los te nemen, terwijl een binnenhuls, inclusief lagering én remschijf, op de vork blijft zitten. Zo kan het wiel worden gedemonteerd zonder de lagering en de remklauw los te halen.
De samenwerking tussen Leonardi en Mancini betekende een uitbreiding van het programma. Al snel volgde de eerste range-extender voor cassettes: de General Lee. Ze waren daarmee één van de eersten die in de vroege dagen van one-by aandrijvingen het beperkte aanbod vergrootten met eigen onderdelen. Inmiddels omvat het programma van Leonardi ook complete cassette’s, cranksets, een navenset, en nog zo wat.
Mancini is een man met ambitie. Als student werktuigbouwkunde schreef hij een thesis over een four-bar linkage mountainbike voorvork: de Girvin Vector. Linkage-vorken bleven hem bezig houden en dat resulteerde zelfs in een eigen creatie die ook lichtjes was geïnspireerd op een Lefty. Een éénzijde linkage vork: de Alike 110. Van een productieversie is het helaas nooit gekomen.
Tijd voor zelfstandigheid: INGRID
De ambitie van Mancini groeide verder. Zelfs zo ver dat hij behoefte had aan een volledig eigen label: INGRID Components. Zoals gezegd is dat geen homage aan een vrouw. Mancini zegt daar zelf over: “My friends call me ‘Ing’, which is the abbreviation of ingegnere, that is engineer… ‘Rid’ is the abbreviation of ride… and if you read ‘Ingrid’ quite in the opposite it is RID ING”. Hij omringt zich nu met een 7-koppig team en biedt inmiddels een compact programma met cassette’s, kettingbladen en een crankset aan, via hun webshop. Alle onderdelen worden lokaal, in Italië, vervaardigd.
De lijnen in de ontwerpen zijn industrieel, maar voorzien van subtiele details voor een speelse, eigen stijl. De ontwerpen en de CNC-bewerkingsmethode waarmee ze gemaakt worden, hebben deels eenzelfde allure als de ‘CNC en anodisatie’-hoogtijdagen van de jaren ’90. In dat decennium dacht iedereen met een CNC-bewerkingsmachine dat ‘ie fietsonderdelen kon maken. Het gevolg: een groot aanbod aan aftermarket-producten om je fiets mee te verfraaien. Met de nadruk op verfraaien. De vormen en kleurtjes waren mooi en afwijkend van de norm, maar kwaliteit was eerder toeval dan een bewust gevolg van een goed ontwerp.
Mancini bewees echter eerder al dat zijn producten méér zijn dan alleen fraaie verschijningen. Details zoals afgeschuinde tanden en schakelprofielen in de cassette geven de indruk dat hij weet waar hij mee bezig is. Zo heeft de gekleurde ‘sok’ bij de CRS-L crankarmen ook daadwerkelijk een structurele functie, naast simpelweg ‘wat kleur’ toevoegen. Net als de Rotor cranks, zijn deze armen in de lengterichting voorzien van gaten om gewicht te reduceren. Om de geboorde gaten af te dichten en netjes af te werken zijn de uiteinden permanent verlijmd. Twijfel over de structurele integriteit hoeft er volgens Mancini niet te zijn. De verlijming gebeurt over een groot oppervlak en laat het toe compacte (lees: compacter dan die van Rotor) holle crankarmen te maken, die voldoen aan de strenge normen die er in de fietsindustrie gelden.
Binnenkort opnieuw een volledig Italiaanse offroad groepset?
Zoals we in het begin van dit verhaal al zeiden: deze ontwikkeling heeft de allure van de ontwikkel-hoogtij dagen in de jaren ’90. Toen was het vooral pionieren en varen op de wens van bikers om de fiets te personaliseren. Zonder kwaliteit kom je echter niet ver. Het niveau van de nieuwe lichting ‘kleine ontwikkelaars’ is gemiddeld wel hoger dan in de jaren ’90 en de kans van slagen daarmee groter. Toch blijft scepsis, althans bij ons, aanwezig. We ondervonden onlangs zelf dat zelfs een langdurig ontwikkelproces, in het geval van de Box One groepset, nog geen garantie is voor een foutloos product. Zelfs niet wanneer er weinig tot geen echte innovaties beloofd worden. Toch is het erg mooi om te zien dat steeds meer kleine spelers het aandurven om dit soort onderdelen naar de markt te brengen.
Ook Mancini belooft dus geen echte innovatie op dit moment. Maar juist dat geeft ons de indruk dat de kans dat we binnenkort een INGRID derailleur in aluminium in plaats van bytes zullen zien, vrij groot. Of die shifter er komt…? Een derailleur alleen is al een prestatie! Of ie dan ook nog goed werkt én duurzaam is, vinden we graag zelf uit wanneer we hem aan een van onze fietsen hangen. Immers: eerst zien, dan monteren, dan proberen én dan pas geloven…
Als, met de nadruk op als, het Maninci lukt, dan zou dat de een mooie wederopstanding kunnen zijn van een Italiaanse groepset voor op de mountainbike. Althans, als FSA niet al eerder op de markt komt met een mountainbike versie van hun onlangs gelanceerde groepset. Maar goed, FSA is eigenlijk een Taiwanees bedrijf, voor zover dát iemand nog wat uit maakt…
Meer informatie: ingrid.bike
