Test | Oakley EVZero Prizm Trail: Voor de fans?

Mooi? Hebbuh? Voor je naar de winkel rent: de oranje-zwarte kleurcombinatie vind je niet in de winkel. Niet in fysieke winkels in ieder geval. Wél online want, toppunt van decadentie, daar kan je je eigen bril samenstellen. Lensvorm, lenskleur, kleuren van de onderdelen, alles. Alleen de EVZero van Oakley kent al 40560 mogelijke combinaties, de optionele inscriptie in de lens niet meegerekend! Is dát leuk winkelen of wat? Wel een waarschuwing: het maakt hebberig. Voor je het weet ben je een verzamelaar!

De lens: gemaakt voor het mountainbiken. Letterlijk!

Ik zocht een mountainbikebril, daarom was de lenskeuze makkelijk: Prizm Trail. De Prizm lensen zijn gemaakt voor een specifieke sport of omgeving, in dit geval Trail, oftewel bospaadjes! Prizm versterkt heel specifiek de gewenste kleuren licht in die omgeving, en houdt ongewenste kleuren tegen. Prizm Trail versterkt en verscherpt rode en bruine tinten, zodat je de ondergrond beter zou moeten kunnen “lezen”.

De Prizm Trail lens is met een (gecontroleerde en nagenoeg kloppende) lichtdoorlatendheid van 36% veel donkerder dan de 88% van mijn favoriete gele lens. Daarom was ik van tevoren wat sceptisch: is dat niet te donker? Nee, zo blijkt. Hij lijkt in eerste instantie wat donker, maar doordat hij wél de gewenste kleuren licht doorlaat, is hij nergens té donker gebleken. Het zou daarvoor wel een érg donker bos en sombere dag moeten zijn! En in de volle zon is hij veel prettiger dan de lichte gele lens. Bij sterke schaduwwerking (denk: een vroege zonnige winterochtend) is geel misschien iets beter. Bij schemering zéker, geel lijkt namelijk álles wat lichter te maken.

“Prizm Trail maar maakt het bruin bruiner en het groen groener. Het bos wordt verdorie nog bosser! Alsof je door een kalenderfoto rijdt.”

Prizm Trail doet dat niet, maar maakt het bruin bruiner en het groen groener. Het bos wordt verdorie nog bosser! Dat geeft precies wat het belooft: veel contrast en daarmee veel detail van oneffenheden in variërende lichtomstandigheden. Met deze lens is wisselen bijna niet meer nodig, tenzij je ook op de weg fietst. De oranje kleur van de lens zet alles in een indian summer-achtige gloed. Het lijkt wel alsof je door een kalenderfoto rijdt, vooral op zonnige dagen. Dat is even wennen als je een kleurneutrale lens gewend bent, maar als je de bril weer afzet, lijkt alles ineens heel grauw en saai. Dus snel weer op dat ding en verder!

Gevoel en pasvorm

De Oakley EVZero is duidelijk flexibeler dan een bril mét een frame, maar het is minder heftig dan ik had verwacht. Wie wel eens heeft geprobeerd om een Oakley lens dubbel te vouwen (ja, ik!) weet dat het materiaal retetaai is en dus niet zomaar blijvend vervormt of breekt. Toch ga je er onbewust wat voorzichtiger mee om. Ben jij geen voorzichtig persoon, dan wordt je waarschijnlijk blijer van een model mét frame. In de pootjes zit een een lichte klik bij het in- en uitklappen. Ingeklapt blijven ze mooi los van de lens. Je kijgt er een zakkie en opbergdoosje bij en ik raad je aan om die te gebruiken voor transport.

De bril zit goed en stevig op mijn hoofd, ondanks die flexibiliteit. Het feit dat het ding bijna niks weegt, draagt daar aan bij. Heb je een kleine neus, dan kun je de bril wat hoger zetten met het meegeleverde dikkere neusstuk. Ik heb juist een erg hoge neus, daarom zit hij bij mij wat hoog. Maar het valt mee. Onderaan kiert hij wel iets (er is wat ruimte tussen lens en gezicht), maar de bescherming is daar beter dan bij mijn M-frame met Sweep lensvorm.

Lensvorm

Voor het mountainbiken raadt Oakley eigenlijk de grotere Range lensvorm aan, vanwege de grotere bescherming en de iets steviger lensvorm. Ik koos voor Path lensvorm omdat ik die gewoon mooier vind, maar de Range lensvorm beschermt je ogen dus nog beter tegen rondvliegende modder. Omdat de Path lensvorm net wat minder naar achteren doorloopt dan bij mijn M-frame, komt er daar iets meer wind doorheen. Echt hinderlijk is dat niet en het zorgt er voor dat condens geen probleem is. Voor mensen die net als ik een hekel hebben aan goggles nog een geruststelling: Oakley’s EVZero past door zijn compacte bouw comfortabel in mijn S/M Urge Down-O-Matic en M Met Parachute full-face helmen.

Tot slot: EV staat voor Extended Vision, oftewel: een bril waarbij je aan de bovenzijde niet tegen het frame aankijkt. Bij de EVZero is het frame simpelweg weggelaten, andere EV modellen hebben een aan de bovenzijde verhoogd frame. Waarom dit nodig zou zijn bij het mountainbiken is mij overigens een raadsel: Je zit toch redelijk rechtop en kijkt eerder tegen je helmklep aan dan tegen de bril. Voor op de weg klinkt het wel aantrekkelijk, en bij het schaatsen bleek het ook erg prettig!

Het ontwerp

Het ontwerp is geïnspireerd op de (Sub)Zero reeks – hier een Zero.06 uit 1995 – uit het begin van de jaren ’90. De vorm van de lens, het ontbrekende frame, zelfs de geëtste lijnen op de lens (die je niet ziet als je de bril draagt). Sinds de oprichter van het bedrijf verdween, lijken Oakley’s ontwerpers soms een beetje de weg kwijt te zijn. Maar de EVZero is een mooie herinterpretatie van de originele (Sub)Zero. Ze kunnen het blijkbaar nog wel!

Prijs/kwaliteit

Oakley zit prijstechnisch in de top van de markt. Ze liggen in lijn met met merken als Adidas en POC, de rest van de concurrentie is goedkoper. Zo leveren sommige concurrenten je voor de helft van de prijs een frameloze bril met drie verschillende verwisselbare lenzen. Zijn Oakley’s beter dan die concurrentie? Dat is te bezien. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat ze een haarscherp en niet-vervormd beeld leveren. Of het scherper en minder vervormd is dan de concurrentie, kunnen we zonder specifieke meetapparatuur niet echt controleren. Wel hebben we de UV-bescherming kunnen meten: die is 100%.

Flexibel en toch ook niet

De lens van de oude (Sub)Zero was niet verwisselbaar. Ook dat “ontwerpfeature” is keurig overgenomen… en daarmee het grootste nadeel van deze bril. Rond de introductie zwierven er op de Oakley-site een tijdje foto’s van losse lenzen rond, inclusief de melding “interchangeable”. Maar die verdwenen. Ons vermoeden: De EVZero was bedoeld als bril met wisselbare lenzen, maar dat is later om welke reden dan ook ingetrokken. Dus: wil je meer flexibiliteit, kies dan een ander model, of kies voor de Photochromic lens die zelf schakelt tussen 23 en 69% lichtdoorlatendheid. Blijft nog dit: als je de lens beschadigt, heb je een probleem. Navraag bij Oakley’s klantenservice bracht het volgende antwoord: “In the event that you have damaged your lens through accidental damage, it will be probably be suggested for you to send them into us so we can assess what we can do.” Hmmm… dat zijn een hoop onzekerheden in één zin! Zeker gezien wat er de laatste tijd met Oakley gebeurt….

Conclusie

Je hoeft geen Oakley fanboy te zijn om de EVZero te waarderen: hij draagt fijn, beschermt voldoende en de Prizm Trail lens is echt top. Maareh… €150,- voor een relatief kwetsbare bril waarvan je de lenzen niet eens kan wisselen. Hoe ga je dat thuis uitleggen? Door te wijzen op het mooie ontwerp. En vooral heel lief te glimlachen. Want rationele aankoopredenen zijn er eigenlijk niet voor de EVZero. Je koopt dit specifieke model vooral voor het design!

Wil je wel die Prizm Trail lens, maar dan in een wat robuuster en praktischer vorm, dan zijn er genoeg andere modellen. Neem je de praktische nadelen voor lief, dan heb je met de EVZero een prachtige fietsbril.

Tekst: Lars Vogelenzang
Foto’s: Eric Wictor, Erik Nienhuis, Coen de Jongh