Trail Koning met APEX, dat klinkt als ‘moet je hebben’ als je zojuist een trailhunting trip gepland hebt toch? Want op de trails aldaar wil ik me beslist de koning voelen met grof geprofileerde banden en extra dik rubber in de zijwangen. Hoewel ik eigenlijk voornamelijk ervaring had met de lichtere XC banden van Conti, wilde ik deze zwaargewichten wel eens proberen. Want dat het op La Palma ruig ging worden qua trails, dat was zeker. En het laatste wat ik daar wilde… juist: lekke banden.
Zwaargewichten
Inderdaad… en vrij letterlijk. De 29×2.4″ banden tipten op mijn huis-tuin-keuken weegschaal de 1038 respectievelijk 1048 gram aan. Als je net je Heuvelrug-bandjes van 600 gram van je wielen af hebt getrokken, dan zijn dit wel echte zwaargewichten. Maar goed, ik wilde veel rubber. Dat gewicht zit, naast in de totale omvang van deze fors bemeten band, ook voor een groot deel in de zijwang van de band. Daar zit tussen de lagen van het karkas namelijk een extra laag rubber, waardoor de band niet snel op een scherpe steen zijn zijwang dubbel zal vouwen. Bijkomstigheid is dat de banden door de dikkere zijwang bij minder druk ook stabieler aanvoelen. Bij Schwalbe heeft de marketingafdeling de term SuperGravity op hun banden met dezelfde techniek geplakt. Bij Conti noemen ze het gewoon APEX.
Montage
Dat APEX technologie met extra dikke zijwangen natuurlijk net even iets meer tegenwerkt bij het monteren, dat laat zich raden. Eigenwijs als ik ben, vond ik het echter een goed idee om ze dan maar meteen op een Ryde Trace Enduro/29 velg te monteren, die bekend staan om hun nauwe passing met veel banden (natuurlijk om de tubeless setup gemakkelijker te maken). Zere duimen, een bezweet voorhoofd en frustratie verzekerd. En toch, na de eerste keer monteren en op druk zetten, leken de banden het me de tweede keer wat makkelijker te maken. Wellicht had het ermee te maken dat de latex binnenbanden bij de tweede montagepoging (eerste keer gewone butyl binnenbanden gebruikt) wat minder ruimte innamen of waren de banden en velgen nog wat nat van de WD40 die ik gebruikte om de banden de eerste keer makkelijker over de rand van de velg te laten gaan. De tweede keer ging toch echt vrij vlot.
Tip van mijn kant: trek voor montage van deze banden op tubeless-specifieke velgen een avondje uit.
Lekbestendig
Vanwege ‘op vakantie’ en daarom alleen een handpompje bij me, heb ik alleen de duim-in-de-band als drukreferentie gehanteerd. Meestal kwam dat neer op niet te zacht, maar ook zeker geen 2.5 bar. Door het normale karkas onder het deel van het loopvlak, voelen de banden daardoor nog steeds erg soepel aan op allerlei rotspaden. Ik had geen enkele keer het idee dat mijn banden te hard stonden in ieder geval. Wat ik wel voelde was een soort ramp-up van de banden: ze geven een heel stuk mee bij het raken van scherpe rotsen, maar – alsof er een stootkussen inzat – slaan ze niet door op de velgen. Ondanks veel, nee, héél veel lompe paden bezaaid met allerlei formaten rots, steen en wortel, hebben mijn velgen niet 1 keer de ondergrond geraakt. Ook ben ik in de 2 weken testperiode niet 1 keer lek gereden (met Michelin latex 26” binnenband). Noch op het loopvlak, noch aan de zijwangen: de APEX laag doet echt formidabel zijn werk!
Rubber
Plakken, plakken, plakken! Waar de Amerikaanse banden overduidelijk en triomfantelijk met Stick-E en soortgelijke termen de gripkwaliteiten van hun banden aanprijzen, zo onder de radar communiceert Conti over hun Black Chili compound. Hoewel het soort ondergrond (poreuze steen) tijdens de testperiode zeker meehielp, vond ik het echt verbazend hoe ontzettend veel grip de banden overal hadden. Zoveel, dat ik er zelfs steile rotspassages mee heb durven rijden, die ik voorheen alleen in mijn dromen zou doen. Black Chili is wat dat betreft echt een ondergewaardeerde compound en maakt van iedereen direct een betere rijder.
Halleluja?
Nee, natuurlijk is het niet alleen maar halleluja. Het gewicht trekt me echt onwijs hard achteruit als ik met mijn vlieggewicht een steile helling op fiets. Het profiel is voor het voorwiel wel lekker, maar achteraan zou een iets meer semi-slick profiel prima hebben voldaan voor de droge omstandigheden waarin ik reed. Over de duurzaamheid van de banden kan ik tot nu toe weinig zeggen, daarvoor heb ik er simpelweg nog te weinig op gereden. Wel staan de haartjes van de banden na 2 weken La Palma nog op de noppen en zien de banden er niet flink gebruikt uit. Dat ben ik wel anders gewend van de grote Duitse concurrent, waarbij ik gemiddeld 2 goede fietsvakanties in steenachtig gebied nodig heb, om de band tot versleten te bestempelen. Al bij al vind ik de TrailKings één van de betere keuzes die ik voor de trip gemaakt heb. Het is alleen zo jammer dat ze nu weer tot de volgende ruige-paden-buitenland-trip werkeloos op zolder liggen, maar daar kunnen de banden niks aan doen…
Deze TrailKing Protection APEX banden liggen met een adviesverkoopprijs van 7 tientjes in de winkel. IK testte de 29×2.4″ variant. Protection Apex modellen zijn ook verkrijgbaar in 27.5×2.4″ en 26×2.4″. Daarnaast zijn er diverse Trailkings in smallere breedtes verkrijgbaar zonder de APEX technologie.
Tekst en foto’s: Coen de Jongh
