Test | BBB FullView – Bekijk de wereld in breedbeeld

Proloog

Sportbrillen… voor sommigen grenst hun devotie voor bepaalde merken aan religie en ze besteden er een klein fortuin aan. Anderen kijken in een krantje van de supermarkt en denken “€10… mooi zat!”. Iedereen heeft daar zijn eigen redenen voor, maar over een paar dingen kunnen we het denk ik universeel eens zijn. Naast dat een bril je ogen beschermt tegen alles dat Moeder Natuur er in kan gooien, moet hij goed passen, comfortabel dragen en vooral het beeld niet vervormen. Secundair komt het type lens om zonlicht te filteren. Secundair? Ja; wat heb je immers aan een goede lens als de bril niet past of je beeld verstoort als de lachspiegels op de kermis? Pas daarna komen de looks. Oké, voor sommigen is de uitstraling van de bril – al dan niet in combinatie met het hoofd dat de bril zal dragen – van groter belang.

Lensvorm

Ik reed jaren met een Oakley M-Frame. Maar, al had er ‘Noakley’ of ‘Alibabley’ opgestaan, dan had me er niet van weerhouden hem te dragen. Voor mij was namelijk, naast de lenskwaliteit, de vorm van de bril doorslaggevend. Veel brillen liggen namelijk met hun frame tegen mijn voorhoofd of wenkbrauwen aan. Het gevolg: zweet druppelt vrij gemakkelijk op de lens en… dat is gewoon klote. Het M-Frame bleek één van de weinige brillen te zijn die vrij genoeg lag. Let wel; ik praat hier over een aanschaf van ruim 17 jaar geleden(!). Toendertijd waren er ook al volop brillen verkrijgbaar, maar het aanbod bestond vooral uit een aantal high-end merken en daarnaast erg goedkoop spul, maar niet heel veel daar tussen. Het goedkoopste spul bleek vaak duurkoop: ze bekrasten en braken snel. Voor een paar gulden kocht je dan een nieuwe; geen groot drama. De lenzen vervormden het beeld echter: simpelweg no-go!

BBB Cycling FullView

Inmiddels is het aanbod tussen goedkoop-duurkoop en high-end behoorlijk vergroot. Eén van namen die een behoorlijk assortiment brillen in dit segment aanbiedt, is BBB, (of ‘Triple B’, wat wij hier op de redactie cooler vinden klinken.) Waar andere merken trendy, catchy typenamen verzinnen, zijn ze bij Triple B wat nuchterder. De bril waarmee ik de voorbije maanden op pad was heet simpelweg ‘FullView’. Waarom? Om daarom.

De BBB FullView is een frameloos ontwerp. De lens is zelf onderdeel van de ‘dragende constructie’ en de pootjes worden eenvoudig aan de zijkant vastgeklikt. Dankzij dit ontwerp is er dus nergens een montuur in je blikveld. En belangrijk in mijn geval: hij ligt mooi vrij van mijn voorhoofd en wenkbrauwen! De pootjes zijn gemaakt van Grilamid, een merknaam voor een kunststof samengesteld uit nylon en… iets geheimzinnigs. Dankzij ‘het geheim van de smid’ zou de samenstelling zou daardoor flexibel en sterk zijn. Daarnaast is het materiaal goed te coaten, zodat kleuren niet (snel) van het montuur slijten en de bril dus langdurig mooi blijft.

Lenzen

De versie die ik op de foto hierboven op mijn neus heb staan is de BSG-53 voorzien van de MLC lens. Deze lens is voorzien van maar liefst 9 lagen coating (daarom ook: Multi Layer Coating, of MLC) en werkt goed op zonnige dagen. Schitteringen worden erg goed weggefilterd en het beeld in het (al) drukke bos wordt er een stuk rustiger door. Met alles dikker dan sluierwolken wordt het alleen wel snel té donker in het bos.

De gele lens werkt in die gevallen beter en versterkt het contrast. Zodra de zon echter weer doorkomt, wordt het snel té fel met de gele lens. Zeker wanneer je je in een gebied begeeft met wit zand, zoals ik vaak tegen kom hier in het Brabantse. Op de dagen dat het een komen en gaan is van wolken – typisch Hollands weer dus – biedt de PH lens uitkomst.

De PH, of fotochromatische, lens is als losse optie voor een stevige prijs van €99,95 los leverbaar, of als onderdeel van een complete bril met alleen de PH lens, voor €129,95. Voor die prijzen heb je echter wél de meest indrukwekkende en meest universele lens voor je ogen. De lens laat, afhankelijk van de lichtsterkte, 17 tot 85% van het zonlicht door. Bij weinig zonlicht kleurt de lens haast transparant en bij sterk zonlicht kleurt hij grijs-zwart. Tijdens wisselend weer in de Alpen vond ik de lens ideaal. Vertrekken met flauwe zon in het dal, klimmend door de wolken naar fel zonlicht daarboven: op geen moment was de bril té donker of té licht. De overgang gaat heel geleidelijk; rijdt je dus van onder een donker bladerdek in eens een open veld in met fel zonlicht, dan zul je kortstondig even je oogleden moeten toeknijpen. De lensverkleuring kost simpelweg wat seconden.

In tegenstelling tot de gele lens wordt het contrast in de dichte mist/wolken niet versterkt, maar persoonlijk vond ik dat niet zo’n groot probleem. Zeker afgewogen tegen het feit dat ik tijdens veel ritten simpelweg niet van lens hoefde te wisselen.

Krasvast

De voorbije 9 maanden heb ik de bril bij alle ritten in het binnen- en buitenland in alle weertypen, behalve sneeuw, gebruikt. De gele en PH lens hebben veel troep gezien. Ook al veegde ik regelmatig onderweg de lenzen schoon met de handschoenen – en dus niet met het meegeleverde zakje dat ook als poetsdoekje dient – is de conclusie dat ze behoorlijk krasvast zijn. De MLC lens is iets gevoeliger; bij een flinke stoot op de rand is de coating op een minuscuul puntje losgelaten. Ze lijken ook iets minder krasvast, maar het risico op krassen is aanzienlijk minder want ‘goed weer lens’. De transparante lens heb ik nooit gebruikt en zit dus nog krasloos, in de originele verpakking.

Van vervorming van het beeld is bij geen van de lenzen sprake. Lichtinval van een lage voorjaarszon wordt door de gebogen vorm van de lenzen goed gebroken en geeft dus nauwelijks hinderlijke schittering óp de lens die je zouden kunnen verblinden.

Pasvorm en gebruik

Ik vind het ontbreken van een frame een zegen voor de pasvorm; hij ligt mooi vrij van voorhoofd en wenkbrauwen, terwijl het toch een vrij compacte bril is. Andere brillen die in mijn geval vrij liggen zijn breder en dat geeft snel conflicten met de riempjes van de helm. Ik gebruikte de bril in combinatie met Specialized’s Ambush en S2 helm. De Ambush is een endurohelm die redelijk groot en vooral breed is. De bril is echter smal genoeg om goed ‘onder’ de helm te passen en zelfs tijdens flink stuiteren de helm niet te raken. De riempjes gaan er bij de Ambush ruim omheen. De lichtgewicht S2 helm draag ik ‘thuis’ tijdens cross country rondjes. Deze bouwt juist smal en de riempjes gaan bij deze helm juist onder de pootjes door.

De bril moet je wel goed passen. Doet ‘ie dat niet, dan heb je bij een breder hoofd snel meer druk op de pootjes en bij een smaller hoofd ligt ‘ie simpelweg te los. In mijn geval is het ‘spot on’. De druk op de pootjes is voldoende en de rubbers rond de neus houden de bril stabiel zelfs tijdens het stuiteren op remknippen of snelle wortelpassages. Gecombineerd met het ontbreken van een montuur in het blikveld lijkt de licht dragende bril dus al snel te verdwijnen.

Na vele malen wisselen van lenzen, klikken beide poten nog steeds goed aan de lenzen. Het gaat wel gemakkelijker dan op dag 1; er ontstaat natuurlijk wat slijtage op de verbinding. Wat heet; in het begin ging het dermate strak dat je bij het opbouwen van de kracht die je uitoefent, je 3x afvraagt of je wel de juiste kant op duwt… Een paar maanden verder is a) die richting duidelijk voorgeprogrammeerd en b) iets eenvoudiger los te drukken. De speling die je er nu op zit, is tijdens het dragen en rijden overigens niet merkbaar. De passing op het hoofd bleef goed en trillingsvrij.

Het neusstuk klikt ook duidelijk en trefzeker vast. Het nadeel is alleen dat je al snel tijdens het kracht zetten de rubberen pootjes verbuigt. Gevolg: voor de rit moest ik die dingen nog een keer of 3, 4 bijstellen, omdat het ze weer iets anders op de neus drukten.

Conclusie

Is het frameloze ontwerp een must? Nee, voor mountainbikers niet per definitie. Zit je echter stelselmatig in boscrossers-stand op je fiets, ergo: kin op de voorband, dan is het frameloze ontwerp zeker een toegevoegde waarde. Net als wanneer je vaak op de racefiets kruipt. Zit je rechter op, dan boeit het iets minder, want je kijkt meer vooruit.

De BSG-53PH met fotochromatische lens is een perfecte one-for-all kandidaat, maar drukt wat steviger op je budget. Mijn inziens maakt de PH optie de overige lenzen zelfs wat overbodig; ik zou perfect tevreden zijn met alleen de PH versie van de BBB FullView als standaard bril voor al mijn ritten. Wil je iets minder uitgeven en -gevoelsmatig- meer opties te kiezen hebben, dan biedt de BSG-53 optie je simpelweg het meeste met 3 lenzen. De meegeleverde lensopties zijn nuttig en de prijs is goed in verhouding tot wat het biedt.
Het zou alleen tof zijn wanneer er twee neusstukjes meegeleverd zouden worden.

Sinds het rijden met de BBB FullView is mijn vertrouwde Oakley M niet meer uit zijn doos gekomen. De FullView past dankzij zijn slanke bouw veel beter bij de verschillende helmen die ik gebruik en draagt daardoor comfortabel. Het ontbreken van een montuur maakt vervolgens dat de bril verdwijnt in de beleving en die eigenschap vind ik – naast de goede pasvorm in mijn geval – dé grootste meerwaarde van deze bril.

De kwaliteit is daarbij goed. Ik ben niet overdreven zuinig op mijn brillen, en de voorbije testperiode met redelijk wat modder heeft de bril goed doorstaan wat krasvastheid betreft, zonder gebruik van een specifieke poetsdoek die bij sommige bril-religies heilig is.

Of de BBB FullView ook 17 jaar mee gaat zoals mijn M-frame? Vraag over me over 16 jaar en 3 maanden nog eens…

Tekst: Jeroen van den Brand
Foto’s: Jeroen van den Brand, Erik Nienhuis, Mark ten Napel