Ondertussen hebben wij zelf nog steeds géén inschrijving en vliegticket geregeld, maar het kriebelt wel behoorlijk. Om toch een beetje van de sfeer te proeven, stelden we de snelste Nederlandse deelneemster van afgelopen jaar wat vragen!
VZ: Hoe heet je en waarom woon je in Zwitserland?
Mijn naam is Hielke Elferink. Ik kom uit het Twentse Tubbergen, maar woon sinds een tijd in het Zwitserse Davos. Daar combineer ik semi-professioneel mountainbiken voor het Maloja-Rocky Mountain team met het werken als fysiotherapeute. En bovenal geniet ik daar natuurlijk van het leven in de bergen, want het is echt een waar paradijs voor het mountainbiken en bergsport.
VZ: Vorig jaar reed je de BCBR al, was het zo leuk dat je dit jaar op herhaling gaat?
Ja!! Het was mijn beste mountainbike ervaring ooit. Door de goede connecties van mijn team ( Maloja-Rocky Mountain) mocht ik vorig jaar al ervaren hoe mooi het daar was. Bij de seizoensplanning stond de BCBR meteen weer op mijn lijstje. Deelname is echter niet vanzelfsprekend en ondanks de connecties altijd nog een investering. Gelukkig gaf Plantingpower.nl me het laatste zetje om deze ervaring opnieuw mee te maken. Ik verheug me enorm om weer echt deel te zijn van de ‘Rocky Mountain Family’ daar en op de North Shore trails te racen.
…schoolcamp for adults
VZ: Beschrijf de BCBR sfeer eens
Door de meeste deelnemers wordt het beschreven als een ‘schoolcamp for adults’. Het is veel meer dan slechts een mountainbikewedstrijd. Het is veel meer een reis, een levenservaring, waarbij het mountainbiken op de allerbeste trails de grote verbinding is. Allemaal mensen met dezelfde passie, dezelfde interesses, die een week samen British Columbia doorreizen in een tentenkamp. De sfeer is super ontspannen. Vrijwel alle deelnemers slapen in het tentenkamp, vaak gelegen aan het strand. De etappes duren meestal tussen de 2,5 en 4 uur. Daarna is er tijd om te relaxen of om gelijk verder te reizen naar het volgende kamp. Dit gaat vaak met de veerboot, waarbij je natuurlijk bijna niet weet waar je moet kijken, zo mooi! Eén dag mogen de ‘lucky ones’ voor de start van de etappe zelfs met een klein watervliegtuigje naar de start van de volgende etappe. Tussen de fjorden door vlieg je naar de start… Wow. Nu verheug ik me nog meer op de komende week!
VZ: Hoe heftig is het allemaal? Vering en droppers zijn een must? En hoe kom je qua banden uit?
Het is inderdaad best heftig, maar dat is natuurlijk afhankelijk van wat je gewend bent. Het merendeel van de trails heeft veel flow, maar is desondanks het mooist te rijden met een fully en dropper post. Flow, maar vaak met veel (grote) stenen/rotsen en soms enorm veel boomwortels. De elite rijders zie je vrijwel alleen op race bikes, 100 of 120 mm voor en achter. Al dan niet met dropper. Een beetje meer naar de achterhoede veranderen de bikes in meer trail georiënteerde bikes met toch wel vaak 140 mm en droppers.
De meest extreme etappe vorig jaar was de tijdrit in North Vancouver. Daar had ik liever een enduro bike gehad, haha. De rest van de week was mijn fiets prima voor dat terrein.
Ik reed met de Rocky Mountain Element, Team Edition, met 120 mm voor en 100 mm achter en met dropper post. Dit jaar echter rijd ik met de Race Editie met slechts 100 mm voor. Dit zal ook wel gaan… hoop ik! In Davos zijn ook genoeg heftige trails te vinden, dus ik ben onderhand wel aardig aan ruig terrein gewend. Wat betreft banden rij ik dit jaar met Maxxis Rekon, uiteraard wel in EXO (met zijwangprotectie) uitvoering. Dat extra beetje gewicht maakt bij mijn totale gewicht niet het verschil, maar het maakt het risico op lek rijden natuurlijk veel kleiner. Ik vind het fijn om goed profiel te hebben in de bochten. De Rekon band heb ik vorige week getest op mijn ‘hometrail’ en daar moest ik zeggen: perfect! Een snel loopvlak in het midden, maar goed profiel voor snelle bochten.
Hell yeah, we are the best shred train!
VZ: Is de BCBR de verbeterde versie van de Cape Epic?
Zoals ik de Cape Epic ieder jaar gereden heb, is het niet te vergelijken (dit jaar was mijn 5e keer al). Het is een totaal andere wereld. Voor mij was de Cape Epic, ieder jaar weer, 100% stress. Je verlangt zo veel van je lichaam en geest in 8 dagen Cape Epic, waar de etappes soms zo lang en slopend zijn. Daarnaast is het deelnemersveld van wereldniveau en is de wedstrijd altijd zeer vroeg in het seizoen. De Cape Epic is natuurlijk een geweldige ervaring, maar het gaat daar veel meer om de prestatie. Hoe goed ben je, hoe lang en hard kun je afzien, hoe goed kom je de lange etappes door zonder pech, hoe klikt het met je teammaatje, enzovoorts. Ik heb het hele gebeuren eromheen als heel mooi en waardevol ervaren, maar wel altijd met een zekere stress in de achtergrond. Misschien ook omdat ik daar zo graag zo goed mogelijk wilde zijn.
In de BCBR wordt er ook wel echt gekoerst vooraan. Maar de sfeer is anders. Er wordt minder naar elkaar gegeken en het gaat veel meer om de ervaring op zich. Ik weet nog dat ik vorig jaar tijdens de rit opeens hoorde; “Hell yeah, we are the best shred train!!” Ik reed daar met een groepje mannen de laatste 10 downhill kilometers naar de finishlijn. Over de finish is het gelijk lachen en ‘high-five’ naar je maatjes. Even later dacht ik: “He? Eigenlijk is dit een wedstrijd… “ De BCBR voelt soms aan als racen met je maatjes door het mountainbike paradijs.
VZ: Wat is je doel voor dit jaar?
Vorig jaar had ik sterke concurrentie waarbij uiteindelijk Katerina Nash de wedstrijd won. Ik kon een mooie derde plaats mee naar huis nemen. Eigenlijk zou je zeggen, dat dat minstens wéér het doel is. Dit seizoen verloopt alles anders en heb ik door overtraining een lastige tijd gehad op de fiets. Ik heb nu maar één doel: plezier hebben! Genieten van het biken daar, en van de reis. Ik wil en kan mezelf nu geen doelen stellen die op een prestatie berust zijn, want dat is door afgelopen winter en de Cape Epic niet mogelijk en niet realistisch. Mijn gevoel is gelukkig weer een stuk beter, maar ik weet dat het fysiek gezien voor een topprestatie niet genoeg is. Dus: enjoy it!
VZ: Wat is je beste tip voor iemand die volgend jaar gaat?
Geniet ervan! Van alles. Niet te verbeten op een prestatie focussen, maar genieten van de ervaring. Neem een fiets mee die wendbaar is en waarbij je een goed gevoel hebt. Qua training zou ik zorgen ook het bovenlichaam sterk te hebben. Je armen hebben het best zwaar te verduren op alle technische stukken. Ik zou ook nog ergens gaan trainen waar je ook heftige trails oefenen kan. Daarvoor weet ik nog wel een leuk gebied in Zwitserland ;-)
Bis später! Hielke
Na afloop van de BCBR kijken we met Hielke terug op de race van dit jaar, die dit komende weekend van start gaat.
Tekst: Coen de Jongh & Hielke Elferink
Foto’s: Margus Riga
