Hoeveel XC wedstrijden passen er in 1 dag? Vier stuks, volgens de organisatie in La Bresse en zodoende mochten de U23 dames vanochtend om half 9 starten voor hun finale. Om je een idee te geven, dan moeten ze toch echt om 6 uur in de ochtend uit bed zijn en op die tijd was het hier rond het vriespunt. Lekker begin van je zondag! Gelukkig verlichtte de zon snel het parcours en werd het met rasse schreven warmer.
De U23 dames wedstrijd is al het hele seizoen spannend… tenminste als je benieuwd bent wie er tweede en derde worden. De eerste plaats is een soort van gereserveerd door Sini Frei die ook hier een eind voor de rest uitfietste.
Lucie Urruty heet ze… en ze is de franse kampioene.
Sini Frei is bijna een robot, zo perfect legt zij alle rondjes af.
Natuurlijk reden er ook Nederlanders mee: deze Sofie von Berswordt bijvoorbeeld.
De U23 heren is daarna meteen een stuk spannender en intensiever. Geholpen door het snel opdrogende parcours knallen zij en masse over het parcours. Serieleider Joshua Dubau was uiteraard favoriet hier in zijn eigen land, maar die moest genoegen nemen met de … plaats.
De Noor Petter Fagerhaug reed de hele wedstrijd op kop en won.
In het bos was het een beetje donker…
…daarom waren sommige toeschouwers zo aardig om met de flits van hun camera/iphone/whatever bij te lichten.
Europees kampioen en de leider in de serie Joshua Dubau moest in eigen land toekijken hoe een ander er met de overwinning vandoor ging.
Door naar de dames: even leek het een saaie wedstrijd te worden, toen Jolande Neff in de eerste ronde als een gek ervandoor ging. Leek… want snel daarna ontstond een viertal, wat continu wisselde van plek: Neff, Emily Batty, Pauline Ferrand Prevot en Annika Langvad. Even leek het erop dat Emily Batty definitief van de rest weggereden was, maar in de laatste ronden was het toch weer Neff die het voortouw overnam en won. Batty werd daarachter nog tweede en Langvad troefde Prevot af voor de derde plek. Zelden zo’n spannende damesrace gezien!!
Nek aan nek: Emily Batty en Jolanda Neff
Bergop was de candadese Batty echter behoorlijk sterk vandaag.
De hele wedstrijd ging tussen deze 4 dames: Batty, Prevot, Neff en rechts op de B-line zie je Langvad rijden.
Sabine Spitz draait al aardig wat jaartjes mee, maar de moeilijker wordende parcoursen lijken haar op te breken.
Neff op het gas en slechts twee die kunnen volgen.
Annika Langvad wist in de laatste ronden nog ergens energie vandaar te halen om zodoende Pauline Ferrand Prevot van plaats drie af te houden.
De herenrace zou mogelijk weer een Van der Poel vs Schurter duel worden. Schurter liet er vanaf de eerste ronde geen gras over groeien en ging direct in de aanval. Na anderhalve ronde was Van der Poel warm gedraaid en knalde hij in één rush over de nummer twee (Avancini) op dat moment heen en haakte bij Schurter aan. Uit de achtergrond kwam ondertussen Kerschbaumer terug naar voren rijden en dan weet je hoe laat het is. Bijna leek het erop dat hij Schurter ook nog in zou halen, maar die was daarop bedacht. Van der Poel kreeg in de laatste ronde nog een lekke band in rockgarden, wat Maxime Marotte de gelegenheid gaf om naar positie drie op te schuiven.
Nino maakte vanaf de eerste ronde wie de beste is.
Henrique Avancini had een snelle start en wist zich in de eerste ronden nog vooraan te handhaven…
Mathieu van der Poel die net als in de XCC shortrace op vrijdag even het gas opendraait en zo naar Schurter toe rijdt. Op dat moment dacht ik echt dat hij hier wel eens zijn eerste World Cup XCO overwinning zou kunnen behalen.
Maar als Kerschbaumer het op zijn heupen krijgt, berg je dan maar! Met ogenschijnlijk gemak haalde hij MVDP in en stoomde daarna door naar Schurter.
Een van de andere Nederlanders, die wel eerder World Cups won (bij de junioren): Michiel van der Heijden.
Laten we positief afsluiten: ondanks de pech voor Van der Poel in de laatste ronde, spat het plezier in het mountainbiken er nog steeds vanaf. Hopelijk is het geluk aan zijn kant op het WK en anders volgend seizoen!
Tekst & foto’s: Coen de Jongh
