Hans Oude Ophuis
Ik ben de oudste van het team en ben dit jaar 40 geworden. Dat betekent dat ik mee mag strijden in de Master 2 categorie. Vanaf 1995 fiets ik, eerst vooral op recreatief niveau: vakanties met mijn vader en af en toe eens een wedstrijd in België of Duitsland. Naast het mountainbiken was ik ook steeds vaker te vinden op de motorcrossbaan. Na een pittige crash met de motor waarbij ik mijn knie heb verdraaid is het motorcrossen op een laag pitje komen te staan. In 2013 heb ik voor het eerst een Transalp gereden met Vasa Sport in de Dolomieten. Dat was zo gaaf dat ik me direct daarna als gids heb aangemeld en een jaar later kon ik beginnen als “gids in opleiding”. Vanaf die tijd ben ik de zaken serieuzer gaan aanpakken en tijdens de transalps raakte ik steeds meer verslaafd aan het afdalen. Toen we in 2016 besloten om met een aantal vrienden deel te nemen aan de Epic Enduro ben ik officieel besmet geraakt met het endurovirus. De eerste wedstrijden heb ik nog op mijn hardtail gereden (zelfs de Epic Enduro!) maar die fiets heeft intussen plaats moeten maken voor een échte endurobike. Sinds die tijd ben ik steeds meer wedstrijden gaan rijden en intussen op heel wat plekken geweest. Het afgelopen jaar heb ik de opleiding tot Europees Mountainbike Instructeur/Gids gevolgd (EO-MTBInG) en daardoor wat minder wedstrijden kunnen rijden. In juli 2019 ben ik echter geslaagd, nu kan ik weer volop mooie wedstrijden rijden.
Pieter de Graaf
Mijn achtergrond ligt in de crosscountrywedstrijden en marathons. In 1999 kocht ik mijn eerste mountainbike bij het Rijwielpaleis in Bilthoven. In die tijd trainde ik vooral voor wedstrijden zoals de (inmiddels ter ziele gegane, red.) Bergraces. Eerst in de funklasse en later ook bij de amateurs. In 2001 reed ik mijn eerste marathon, de 90 km in Bouillon. Iedereen was verbaasd toen ik terug was. Ben je gestopt? Had je pech? Nee, ik was gewoon snel terug met een 18e plek overall. Vanaf dat moment was duidelijk dat lange afstanden mij goed liggen. In de jaren daarna heb ik in totaal een stuk of 60 marathons gefietst, waaronder tweemaal de Salzkammergut van 200+ kilometer, de Alpentour trophy, en de 170 km van de Grand Raid Godefroy. Het endurovirus is daarna gekomen. Ik train al sinds ik me kan herinneren bij de wedstrijdgroep van MBC-Midden Nederland. Daar heb ik Hans ook leren kennen en onder leiding van Max de Vries en later Koen van Valkenhoef trainden we altijd veel op techniek. Tijdens de clubweekenden in de Harz en Winterberg is de liefde voor afdalen ontstaan. In 2016 reed ik mijn eerste endurowedstrijd in Hamoir en daarna heeft Hans me overgehaald om mee te doen met de Epic Enduro. Na die geweldige ervaring heeft de Scott Spark plaats moeten maken voor een Santa Cruz Hightower en heb ik onder meer in de Jura en Finale Ligure een aantal hele gave enduros gereden. Dit seizoen probeer ik zoveel mogelijk wedstrijden mee te pakken voor zover dat te combineren is met mijn gezin. Lange afstanden liggen mij nog steeds goed dus een herhaling van de Epic Enduro staat hoog op de lijst.
Manu Warnet
Na mijn zesde verjaardag mocht ik eindelijk op fietscross. Ik heb tot mijn 16e fanatiek wedstrijden gereden en heb in die jaren ook een passie ontwikkeld voor het mountainbiken. Mijn hele familie zijn enthousiaste fietsers. Mijn vader is Frans en mijn opa en oma wonen in de Vogezen. Op die manier ben ik in aanraking gekomen met endurorijden en dit jaar gaan mijn vader en zus ook een paar wedstrijden meerijden. Het is bij ons dus echt een familie-aangelegenheid.
In 2016 kwam mijn vader op het geniale idee om samen een enduro te rijden. Na mijn eerste twee races in Hamoir (België) en Saint Die (Vogezen, Frankrijk) wist ik dat dit vaker wou doen. Het heeft alles wat ik leuk vond om te doen op een MTB: Afzien en volgas naar beneden knallen! Tijdens de zomervakantie in Les Gets heb ik toen mijn eerste endurofiets gekocht, een Giant Reign 2015 die een jaar in de verhuur had gezeten. Sindsdien ben ik steeds meer endurowedstrijden gaan rijden en vorig jaar ben ik Koen, Hans en Piet tegengekomen waarmee ik afgelopen jaar veel mee heb gereisd. Dit jaar doe ik nog mee bij de junioren en ik hoop in de Belgische Enduro Cup een aantal keer op het podium terecht te komen en in het overall klassement zo hoog mogelijk te eindigen.
Koen Zanders
Mijn achtergrond ligt met name in het zwemmen en triatlons. Vanaf kleins af aan heb ik aan wedstrijdzwemmen gedaan en tot mijn 15e lag ik bijna dagelijks in het zwembad bij de Watervrienden in Almere. In die periode heb ik meerdere bondsrecords gezwommen en meegedaan aan wedstrijden in het buitenland. Toen ik de keuze moest maken om professioneel voor het zwemmen te gaan heb ik besloten dit niet te doen. Op de middelbare school kwam ik in contact met de triatlonsport. Dat heb ik in totaal bijna 10 jaar gedaan en in die periode ben ik onder meer Nederlands kampioen jeugd sprint geworden in Almere en Stein. In het winterseizoen ben ik via MTB-Sportief in contact gekomen met het mountainbiken. In eerste instantie vooral om de conditie op peil te houden, maar al snel ben ik meer uitdaging gaan zoeken. Na mijn eerste jaren op een Santos hardtail kwam er een full suspension en vrij snel daarna een echte endurofiets. Tijdens de Heuvelrug Challenge in 2016 heb ik Hans ontmoet die toen een van de gidsen was. Vanaf die tijd zijn we vaak naar België en Duitsland gegaan om mooie trails en wedstrijden te rijden. Daarnaast ben ik regelmatig te vinden in het bikepark. Dit seizoen wil ik zoveel mogelijk wedstrijden rijden en er zit nog altijd een stijgende lijn in de uitslagen.
In het najaar rijden de mannen nog de Trophy of Nations in Finale Ligure, als kers op de taart van dit seizoen. Ook daarvan zullen zij uiteraard weer uitgebreid verslag doen!
