Onder wederom prachtige weersomstandigheden werd afgelopen zondag voor de derde maal het unieke en knotsgekke evenement “Drafbike” verreden op de Alkmaarse Drafbaan. Oftewel: Mountainbike wedstrijden op een drafbaan, een ovaal van 700 meter zand, waar normaal paardensport wordt bedreven. Dit jaar riep de organisatie het tevens uit tot Nederlands Kampioenschap Drafbike. Niet dat er ergens op de wereld een equivalent te vinden is, maar dat mag de pret niet drukken! Aan de andere kant van het meer begonnen ze ooit ook met het wereldkampioenschap kaatsen en dat is nu een internationaal evenement. Ruim 100 bikers streden om de podiumplaatsen en titel Nederlands Kampioen.
Het kampioenschap bestond uit een omnium bestaande uit: een Scratch van 30 minuten en 2 rondes, de individuele sprint met staande start over 1 ronde, de afvalkoers in fun- en sportklasse en natuurlijk de loodzware teamrace over 4 rondes als slotstuk. Voor wie de vorige zin wartaal bevat: zie de wedstrijdvormen van het baanwielrennen.
Mountainbiker versus paard
Naast het omnium had organiserende vereniging MTB-Noordwest nog een spektakelstuk aan het programma toegevoegd: een duel tussen paard en mens. Dat idee bleek op papier al een superspannende race te worden, omdat de rondetijden van paard en mountainbiker erg dicht bij elkaar bleken te liggen. De strijd werd uitgevochten tussen Pikeur John Dekker achter Videx SR en mountainbiker Bram Rood, strandrace vedette en dit jaar top 10 finisher van de Transalp Challenge. Voor de goede orde: Videx SR is het paard, niet een nieuw mountainbike type van een of ander B-merk en de pikeur zit er in een karretje achter.
Om exact high noon (12 uur) vond het duel plaats, de zon brandde op de stoffige zandbaan; 2 ronden werden zij aan zij neutraal afgelegd. In de tweede neutrale ronde, bij het naderen van de startlijn, werd de snelheid opgevoerd en bij het passeren van de startlijn versnelden zowel paard als mountainbiker tot ongeveer 50 kilometer per uur. Bram nam gelijk een fietslengte of 2 voorsprong en hield deze vast tot halverwege de laatste bocht….hier kreeg hij de wind vol op de kop en Videx SR kwam langszij en kroop langzaam voorbij de mountainbiker. Op het rechte stuk naar de finish was Bram niet meer bij machte om de geringe achterstand goed te maken. Mountainbiker versus paard 0-1. Voor het publiek was het een geweldig spektakelstuk, het was nog nooit zo druk tijdens een Drafbike. Bram verklaarde achteraf nog nooit zulke zere kuiten te hebben gehad… van het paard vernamen we niets.
Loodzwaar
Voor Bram was het na een paar rondjes klaar, maar voor de rest van de deelnemers blijkt het een niet te onderschatten evenement. Met name de afwisseling tussen de verschillende onderdelen zorgt voor pijn in de benen de volgende dag. Met name de afvalkoers hakt erin; immers iedere ronde valt er één of meerdere rijders af. Iedere ronde moet je dus sprinten om niet als laatste over de meet te komen… over intervallen gesproken… en je hebt dan al een scratch en sprint in de benen. Bikers met dikke kuiten konden daarna nog deelnemen aan de teamrace. Maximaal Vijf rijders starten voor vier rondes en de tijd van de derde rijder telt; vier rondes volle bak en goed samenwerken is vereist.
Nederlandse kampioenen
Het omnium werd in de sportklasse gewonnen door Bram Imming uit Egmond Binnen, bij de funklasse was Michael Krijnen de sterkste. De titel Nederlands kampioen Drafbike bij de dames ging naar Annemarie Kranenburg en ook voor haar klonk het Wilhelmus uit de speakers op het ovaaltje.
Relaxed
De sfeer was, zoals alle andere jaren, relaxed. Lekker keuvelen tussen de verschillende disciplines over materiaal en trainingen met je collega bikers of tactiek bespreken voor de komende strandraces, immers: Drafbike is de officiele opening van het strandseizoen voor mountainbikers. Dit jaar was er voor eerst een kids race toegevoegd aan het programma. Big fun voor de kids, net als pappa of mamma rondjes draaien op de Drafbaan. Wie weet is dat de aanzet voor het kweken van kampioenen. Voorlopig zet MTB-Noordwest nog een uniek evement neer, maar elk land heeft wel een aantal drafbanen. “Wij zien grote potentie voor de door de UCI zo gewenste globalisering van de wielersport…!”, aldus de organisatie.
Tekst en foto’s: Erik Boschman
