Het is 10 graden, de laatste dagen hebben we niets anders gezien dan grijze wolken en regen. Zelfs mijn VZ-blauwe Ibiza vindt het niet meer zo leuk in de bochten op z’n gladde ‘zomerbandjes’… Het is tijd om een ander ‘blauw’ op te zoeken, liefst vergezeld door een zonnetje en 20+ graden. Tijd voor mijn kennismaking met het legendarische Franse Roc d’Azur. Weg van de regen in Nederland, het stof en de zon in!
Het besluit om ruim voor de races in Fréjus te zijn en alvast wat van de trails in het Massif des Maures – waar alle races van de Roc d’Azur gehouden worden – te rijden blijkt een goede keuze. Vanaf dag 1 voel ik me hier thuis. Mooie trails, heerlijk weer en een geweldige sfeer vormen de hoofdingredienten van de week.
Enduro Roc
De dagen voor mijn eerste race wil ik ervoor zorgen dat ik alle afdalingen minstens 1 keer heb gereden. Op donderdag 11 oktober, de eerste race-dag van het evenement, ga ik namelijk mijn eerste Enduro race rijden.
Voor de 2e keer dit jaar, heb ik mijn Focus FSL van XC-fully omgetoverd naar AM-fully met een 120mm voorvork, een dropperpost en een bashguard in plaats van een groot blad. De fiets voelt al meteen aan als ‘meer’ en ik heb het volste vertrouwen in het kunnen van mijn fiets… Maar toch ben ik toch wel een beetje zenuwachtig als ik woensdagavond het stuurbordje monteer en de laatste keer mijn fiets check. Waar ben ik aan begonnen? Heb ik mezelf niet gruwelijk overschat? Hoe kom ik op het idee dat ik ‘wel effe’ een Enduro race ga rijden op mijn XC-fietsje?
De volgende ochtend bij het ontbijt krijg ik nauwelijks een hap door mijn keel. We vertrekken naar de Col de Valingarde waar de Enduro start en bij het opklauteren van de laatste pukkel naar de startplek zie ik heel veel mensen naar mijn fiets kijken. ‘Slik, zie je nu wel… Zij vragen zich ook af wat ik hier doe!’
Maar daar mag ik nu verder niet aan denken, ik ga er gewoon het beste van maken. Er doen 14 meisjes mee en ‘n kleine 300 mannen, ik ga gewoon proberen zonder crashes te finishen en het liefst niet als laatste!
Foto: Ward Oud
We gaan 4 Specials rijden – voornamelijk afdalingen – die getimed worden. Deze Special (timed) stages worden verbonden door niet-getimede Liaisons, voornamelijk omhoog. In de Liaison tussen de 3e en 4e Special zit een shuttlebus die ons een stuk de Col de Bougnon op brengt. Het starten van de eerste Special gaat op volgorde van startnummers. Wanneer ik boven kom, wordt nummer 67 net opgeroepen. Ik heb startnummer 104: dat schiet al aardig op dus.
Voor ik het weet sta ik vooraan bij de poortjes van de tijdsmeting en mag ik starten. Met wat moeite klik ik in mijn pedaal en stuif ik de losse eerste meters van de eerste Special af. Deze gaat al snel rechtsaf een singletrack op, die wat op en neer gaat over steile korte klimmetjes en afdalinkjes bezaaid met rotsen en vol met bochtjes. Ik schakel een paar keer niet helemaal vloeiend en moet soms even met de voetjes aan de grond. Gelukkig ben ik dit stuk snel voorbij, het ‘op-en-neer-paadje’ maakt plaats voor een singletrack afdaling met wat lompe afstapjes en lastige bochtjes, gaat over de weg naar een stuk stoffig off-camber pad, door het bos iets omhoog en verder over nog meer steile singletrack naar beneden. Al dik 8 minuten in de Special wordt het pad weer iets breder en gaat ook weer af en toe wat omhoog. Met een laatste inspanning sprint ik naar de finish… Mijn eigen klokje zegt me dat ik er 11,5 minuut over gedaan heb, ik heb ‘m 10 seconden voor de start aangezet en was ongeveer 15 seconden later met uitdrukken… 11 minuten! Dat is een verbetering van meer dan 3 minuten van de tijd van 3 dagen eerder. En ik maar denken dat ik niet harder kon dalen dan dat… Verbaasd over hoe goed het ging doe ik mijn zadel weer omhoog en stap ik op de fiets voor de Liaison naar de 2e Special.
Foto: Maindru Photo
In het tussenstuk haal ik heel veel van mijn mede-Enduro-ers fietsend in waar zij omhoog wandelen. Ze vinden het blijkbaar wel leuk wat ik doe (naar boven fietsen dus) want de ‘Bravo’s’ en de ‘Allez’s’ komen van alle kanten. Nu weet ik wel dat de Liaisons niet het doel van een Enduro race zijn… Maar het is wel leuk!
Lees verder op de volgende pagina…
Mooi verhaal kiona, en prima prestatie :)
Hoezo goeie start? Pendrel is toch bij uistek een slow starter? ;) Cool verslag en mooi gereden!!
Tijd voor een echte enduro-fiets? Die eerste foto is echt mooi: al die gasten een beetje keurend kijken… :)
Ja, daar is het wel tijd voor… Die mannen kijken AFkeurend, ik hoop dat het naar mijn fiets is! ;-) Haha
Nee hoor, die fiets deed het prima. Maar het maakt me wel benieuwd naar wat ik zou kunnen met ietsje meer veerweg…
Goed bezig meid!
Thanks you guys! :-) Fijn dat er ook nog mensen zijn die dit weten te vinden tussen al het VZ/BM-prijsvragen-geweld! ;-)
Nu de volgende Epische race maar gaan uitzoeken voor komend jaar!
1 epische race per jaar is natuurlijk niet genoeg. Meerdere!!
nice :-)