Eerder lieten we jullie al onze visie op de toekomst van de mountainbike zien op het gebied van techniek. Die toekomst ligt natuurlijk niet alleen bij de techniek die de fabrikanten bedenken. Net zogoed als Formule 1 en alle andere autosporten bepalen in wat voor auto we nu dagelijks rijden, is de mountainbike wedstrijdsport voor een deel bepalend voor de ontwikkeling van de hedendaagse en toekomstige mountainbike. Bekijk maar eens een video uit de ‘early days’ en een van afgelopen jaar en zie de verschillen. Vering was in 1990 nog een accessoire wat vooral energie opslokte, remmen waren niet echt bedoeld om de snelheid eruit te halen en 3×7 was toen de standaard. Momenteel hebben we 10 speed cassettes, hebben downhill fietsen ruim 200 mm veerweg en zijn de sturen breder dan de bovenbuis lang is. Allemaal terug te voeren naar de ontwikkelingen in de wedstrijdsport de afgelopen decennia. Maar als we nu eens vooruit kijken, hoe de toekomst van de verschillende wedstrijden er uit komt te zien, wat zijn dan de nieuwtjes?
XC
In de XC parcoursen hebben we de laatste jaren een enorme toename aan technische passages gezien. Het WK parcours in Champery was daar het laatste goede voorbeeld van, met een drop waar menig freerider nog voor zou slikken. Daarnaast wil de UCI ook inzetten op meer publieksvriendelijke wedstrijden. Sprint Eliminator is het nieuwe buzzwoord, wat de saaie cross-country sport uit zijn isolement en bij het publiek moet brengen. Het concept is simpel, neem een stadje met wat kroegen, zet wat linten en hekken neer en laat een stel bikers een aantal korte rondjes rijden. Kermiskoersen, rondje rond de kerk, maar dan met dikke banden, dat is het feitelijk. Met een showelement erin kan het zeker een succes worden en publiek aantrekken is makkelijk, zeker als dat net klaar is met winkelen. De reguliere XC is echter wat moeilijker. Moet het meer richting cyclocross, kortere rondjes en kortere wedstrijden en wat is het verschil tussen die disciplines dan nog (de bandbreedte)? In België worden al initiatieven ontplooid om beide sporten meer van elkaar te laten profiteren en zodoende meer aan te vullen. Krijgen we in 2014 een World Cup Off Road, waarbij de kalender bestaat uit korte sprint-achtige wedstrijden, traditionele XC World Cups en enkele dunband-wedstrijden? Vraag is dan alleen of er nog separate WK’s blijven of dat ook dat gemengd wordt (en zo ja, hoe?)
En in hoeverre zal de XC wedstrijd op de Olympische Spelen in Londen dit jaar, de toekomst bepalen? De regio aldaar is niet echt heuvelachtig, wat ertoe geleid heeft dat het gehele parcours aangelegd is. Een sintelbaan met diverse technische elementen. Wordt XC dan een soort droge cyclocross met BMX en DH elementen erin?
4X
“Ohja, we hebben ook besloten om 4X niet langer onderdeel te laten uitmaken van de World Cup in 2012”, aldus de UCI in een persbericht wat ze in het najaar rondstuurden. 4X rijders en teams waren natuurlijk met stomheid geslagen, in de USA brak de discussie 4X versus Dual Slalom weer los en werd de discipline door velen als minderwaardig afgeschilderd. Of dat nu ligt aan het feit dat de Euro’s het 4X-en overgenomen hadden of aan het succes van het slalom onderdeel bij zowel de Sea Otter Classic als het Crankworx festival, dat zal een vraag blijven. Een dergelijke beslissing van de UCI kwam hard aan bij iedereen die 4X een warm hart toedraagt, maar tegelijkertijd bood dit nieuwe kansen. Scott Beaumont en Chris Roberts, al eerder betrokken bij de Euro 4X series, zagen het in ieder geval als een uitdaging om op wereldniveau iets nieuws neer te zetten en hebben recentelijk hun 4X Protour aangekondigd, met voor een deel bestaande locaties uit de Euro serie, maar tevens sub-evenementen bij de World Cups (Houffalize, Val di Sole, Fort William). Een slimme zet als je het mij vraagt, immers, de parcoursen liggen er toch al, toeschouwers zijn gegarandeerd (door inspanningen van de UCI); 4X hoeft em alleen nog maar in te koppen. Concurrentie van de olympische BMX discipline dan? Welnee, de sporten bestaan juist prima naast elkaar… Niet voor niets heeft Michael Prokop na een seizoen BMX World Cup’s rijden het WK 4X gewonnen.
DH
Nadat Freecaster eind dit jaar bekend maakte dat ze de bedragen die de UCI vroeg voor de livestream niet meer konden opbrengen, kwam al snel het bericht dat Ray Dulieu, de grote baas van Freecaster (tegenwoordig Extreme.com) een eigen DH serie op wilde zetten, die compatibel is met het World Cup rooster. Van menig kant kreeg hij bijval, diverse teams committeerden zich aan zijn serie en ook Rob Warner verbond zijn stem aan het live-commentaar van de serie. Langzaam maar zeker druppelden de data binnen en nog iets langzamer de locaties. Tot recent, want een aantal weken geleden verschenen de geruchten op internet dat in navolging van Freecaster, Red Bull de World Cup live zou gaan coveren. Dulieu reageerde daarop met te zeggen dat hij Red Bull altijd gezien heeft als de grootste concurrent en voegde eraan toe, dat het in dat geval geen zin had om een eigen serie op te zetten. Tegenvaller? Meevaller? Zeker is dat de World Cup serie van een intensieve samenwerking met Red Bull ontzettend zal gaan profiteren, maar zuur is het natuurlijk wel voor het bedrijf dat de afgelopen jaren ontzettend veel tijd, geld en energie gestoken heeft in het brengen van livestreams van deze wedstrijden over de hele wereld.
Naar het schijnt moet alles voor DH wel lichter en steiler.
En de rest…?
Het staat als een paal boven water dat mountainbiken bovenal een doe-sport blijft. Niet voor niets komen massa’s mensen af op de Nederlandse toertochten en ook op de (buitenlandse) marathons. De marathons zullen de komende jaren zeker niet minder worden, kijk alleen maar naar de almaar groeiende kalender en het toenemend aantal marathon cups. De grootste aantrekkingskracht van deze wedstrijden komt voort uit het feit dat de wedstrijden vooral in heuvelachtige terreinen plaats vinden, waardoor wij ons al snel op vakantie wanen. Ook de toegankelijkheid is een grote pre, iedere serieuze mountainbiker kan een marathon uit rijden.
Naast de marathons is de grootste kans voor de mountainbike sport momenteel de ‘nieuwe’ discipline Enduro. In Italië is afgelopen jaar al een hele cup opgezet en ook komend jaar schieten de evenementen als paddenstoelen uit de grond. Waar tot voorheen alleen de Megavalance in Alpe d’Huez de toon zetten, zien we meer en meer een verschuiving naar XC achtige enduro wedstrijden. Weliswaar wordt een groot deel van de hoogtemeters bergaf afgelegd, maar vooral conditie wordt hierbij steeds belangrijker. Evenementen als de Trans-Provence en de Franse Avalanche cup trekken daarbij ook wereldtoppers aan, zowel uit de DH scene als de XC scene. En aangezien we uiteindelijk allemaal gewoon van fietsen houden, is het juist leuk om wedstrijden te zien en zelfs mee te doen, waar zowel Nino Schurter als Fabien Barel aan de start staan!
CJ
Het parcours voor de OS 2012 is de inspiratie geweest voor een kort XC parcours met een paar rockgardens in Papendal, waar de OS-gegadigden op trainen. Ook in Zoetermeer waren er bij de Beneluxcup van 2011 al de nodige hoeveelheid man-made obstakels/uitdagingen in het parcours aanwezig. Zou het een nieuwe trend zijn? Hebben we eindelijk geaccepteerd dat vette parcoursen in Nederland niet ontstaan, maar aangelegd moeten worden?
Fun events, waar overlap van XC-CX-4X en DH in zitten op een crossbaan en finish passages met een blik bier, dit doortrekken tot een 24h evenement met nightride.
Als je maar bezopen over de finish komt diegene die de mooiste stijl/bike en het langste volhoudt heeft gewonnen!
Toch ben ik van mening dat ook in Nederland een goed parcours kan worden uitgestippeld met genoeg klimwerk, leuke singletracks, een goede afdaling en ook nog eens goed bereikbaar. Helaas zijn de mooiste stukjes in handen van organisaties/stichtingen/verenigingen/mensen die niet dezelfde “gedachtengang” hebben dan ik.