Gogoo Hellcross, een modderig eerbetoon...

Op maandag 11 november was het eindelijk tijd voor de Gogoo Hellcross, een cyclocross wedstrijd in het Waalse Dottignies met het zwaartepunt in de singlespeedklasse. Het evenement wordt georganiseerd door Singlespeed Belgique, verantwoordelijk voor het EK Singlespeed mountainbike in 2011 en zeer geslaagd Belgisch kampioenschap in 2012. Normaal gezien dus al genoeg reden om je agenda te blokkeren, in dit specifieke geval staat er zelfs iets heel speciaals op het programma.

Startnummers liggen te wachten in de morgenzon

Met de Hellcross willen initiators Bruno en David een hommage geven aan hun goede vriend Hugo die een jaar geleden op 11 november 2012 overleed hij aan de gevolgen van een hersentumor. Het concept van het evenement: een eerbetoon in de stijl die je van Singlespeed Belgique kunt verwachten: ongeëvenaarde gastvrijheid, laagdrempeligheid, een verassend parcours en niet onbelangrijk; met aandacht voor de innerlijke mens. De opbrengst van het evenement gaat naar Belgium Brain Tumor Support en wordt gebruikt voor meer onderzoek naar de ziekte en verbeteringen in behandelingsmethoden.

De stralende Mascotte van Malteni bier

Bij aankomst op locatie, het voetbal terrein van Dottignies, treffen we naast een leeg zwembad (dat later dienst zal doen als shortcut) een gezellig boel fietsers die van de vroege ochtend zon aan het genieten zijn. Het ochtendlicht werpt een gouden laagje over de omgeving, het is amper half 10 maar de sfeer zit er al goed in. Bier, zelfgemaakte hamburgers en wafels zijn volop verkrijgbaar en worden met liefde door de vele vrijwilligers bereid.

Noa Selosse op weg naar haar overwinning bij de vrouwen

Het programma trapt af met de kids- en vrouwenrace. Bij de vrouwen geen verassende winnaar, de getalenteerde Noa Selosse pakt na een eerdere Belgische en Europese titel wederom de overwinning. Ondertussen maken de mannen zich op voor de kwalificatie voor de singlespeedrace. Er wordt een schifting gemaakt tussen twee groepen van 40 rijders, waar bij iedere groep de snelste helft doorgaat naar de finale. Volgens de traditie worden voor de le Mans-start de fietsen verstopt. Als de renners na een korte sprint bij de fietsen aankomen is het zaak zo snel mogelijk de juiste fiets te vinden…. Het recept voor een flink door elkaar gehusseld deelnemersveld!

Verwarring bij de start van de eerste kwalificatiesessie: “ben jij misschien mijn fiets?”

Als de eerste fietsers hun eerste ronde hebben afgelegd, staan ze voor de keuze om wel of niet de bierstop in te rijden om daarmee een significant stuk te kunnen afsnijden. Na de eerste ronden is het aan de fietsen te zien dat het hier een zwaar parcours betreft: aanlopende wielen, verstopte V-brakes, hopen opgehoopt slijk en gras. Het lijkt echter weinigen te deren, even diep ademhalen, half bekertje bier achterover slaan, terug in het zadel en onder aanmoediging van de toeschouwers door het lege zwembad weer het parcours op.

“Misschien helpt het als ik mijn tong uitsteekt…”

Tijdens mijn eigen kwalificatie merk ik hoe zwaar het parcours echt is. Het begint goed; na het startsein vind ik na een korte sprint zonder problemen mijn fiets, de ondergrond rolt goed en na een paar bochten, houten borden en heuveltjes begin ik vol goede moed aan de eerste modderstrook. Door de vele neerslag van de voorbije weken zijn de velden rond het voetbalterrein van Dottignies veranderd in zompig slijk. Een combinatie van oncomfortabel hard trappen, stukken lopen en de fiets draaiende houden helpen me de door de haast eindeloze lussen van het modderige parcours heen. Er zijn weinig momenten in mijn leven geweest waar ik zo blij was met een stukje afvalt. Het gevoel van euforie ebt echter weg als ik me besef dat dit pas het begin is en het niet lang zal duren voordat ik de bierstop zal binnenrijden. Aanmoedigingen van oude en nieuwe bekenden doen echter een hoop goed. Het bier smaakt ook verassend verfrissend maar valt wel zwaar op de maag, gelukkig stimuleren een paar sprongen over de houten borden een verzachtende reeks boertjes zodat ik vol goede moed weer de modder in kan voor de volgende 5 rondjes van de 1 uur durende kwalificatie sessie.

Een en al frisheid aan de start van de kwalifikatiereeks

Opladen voor de race gebeurt onder het genot van een verse full-option hamburger. Oude bekenden praten bij, nieuwe contacten worden gelegd, de wafelkraam draait op volle toeren, niets dan tevreden gezichten. De heren finalisten beginnen zich klaar te maken voor de finale, de meeste doen dat door hun fiets schoon te spuiten, sommigen veranderen nog hun verzet en dan zijn er de doorgewinterde Bourgondiërs die in de buurt van van de bierkraam blijven. Tijdens de race is het Elite renner Angus Edmond die al snel aan het langste eind lijkt te trekken. Met een jaloersmakend gemak zie ik hem door het slijk rijden. Bij mij zelf is het beste er op dat moment al lang vanaf, dat mag de pret echter niet drukken, een half uur door de modder baggeren blijft nu eenmaal leuk.

Sommige rijders werden gespot tijdens beide kwalificatiesessies, singlespeed en geared races

Als ik de finish paseer wordt de zege van Angus al gevierd. De dag is daarmee echter nog niet voorbij, er staat nog een race op het programma en wel die van de organisatoren. Terwijl het begint te schemeren en de laatste rondjes worden gereden, praten we licht gedrogeerd door de dampen van de wafelkraam na over een geweldige dag.

Daags na een zware cross in Hamme Zogge viert Angus Edmond’s zijn eerste overwinning van het seizoen, helaas niet voor een UCI klassement

Als ik mijn met slijk besmeurde fiets in de auto probeer te krijgen wordt er in de kantine op het voetbalterrein nog flink gefeest. Helaas, duty calls en morgen moet er weer gewoon gewerkt worden. Eenmaal in de auto maakt een gelukzalig gevoel me meester, moe en voldaan en met een grijns van oor tot oor zet ik de terugreis in.

David in de afsluiting van het wedstrijdprogramma

Met de Gogoo Hellcross hebben Bruno, David en Singlespeed Belgique na maanden van voorbereiding, wederom een geslaagd evenement neergezet. Een evenement dat meer is dan een wedstrijd en waar naast fietsen, verbroedering en vriendschap minstens zo belangrijk zijn. Een waardig eerbetoon voor hun vriend die de precies dezelfde boodschap uitdroeg.

De geruchten gaan al over een tweede editie voor 2014, houd voor de details de facebook pagina van de Hellcross en Singlespeed Belgique in de gaten.

Dank aan de organisatie en vooral ook aan Valerie, Margeaux en Juliette bedankt voor jullie geweldige gastvrijheid!

Naast Belgie, Frankrijk, Nieuw-zeeland en Engeland was Nederland ook goed vertegenwoordigd.