Lakebike: 24u lol, strijd en teamgevoel!

Zo, dat heb ik een paar dagen gevoeld…

Afgelopen weekend werd de Lakebike 24u Challenge gehouden op het Aquabest terrein in Best, grotendeels op de zuidelijke lus van de vaste MTB route die daar naast de plas -jawel, ‘Lake’- ligt. Die ronde is uitgebreid met een aantal deels specifiek voor de wedstrijd gemaakte paden en het geheel bevat zeer veel bochtige singletrack plus een aantal passages waar je handigheid beloond wordt. Er is geen hoogteverschil als scherprechter, maar wie niet wakker genoeg blijft, verliest tijd door stuurfouten.

De formule is simpel: De start is om 13u en wie om 13u de volgende dag het grootste aantal rondjes heeft gefietst of binnen dezelfde ronde het eerste binnen is, die wint. Je kon deelnemen in teams of individueel aan wedstrijden van 6 of 24 uur. Daarnaast was er bij de teams een onderverdeling in sport- en funklasse. Dat zegt niets over wel/geen wedstrijdlicentie; bij de sportklasse is het aantal mensen in het team gelimiteerd tot 6, wat zorgt voor eerlijke concurrentie. Die eerlijke concurrentie heb je bij de teams funklasse niet, maar het gaat in die klasse dan ook vooral om de fun.

Het mooie van een 24u event is 24 uur bedrijvigheid en gezelligheid op het terrein. Het is één grote (tijdelijke) camping gemixed met tenten waar teams zich verzamelen. Lakebike had het goed voor elkaar: een centrale tent, warme douches, continue verzorging voor wie dat zelf niet had en een flink kabelnetwerk voor electra. Dat laatste is geen vanzelfsprekendheid met tenten over een flinke oppervlakte verspreid en grote behoefte aan electriciteit. Dat vermogen is niet alleen nodig voor lichtvoorziening bij de tenten en het bijladen van lampen op de fiets. Een beetje team is uiteraard voorzien van koelkasten, magnetrons en -zeer essentieel- een koffieapparaat!

Hoeveel ruimte ze op het terrein ook opnemen, de teams zijn eigenlijk een bijnummer. De ware helden zijn de 24u individuele rijders, met als winnaar Gerard de Bruin. Gerard reed 54 rondjes, wat neerkomt op tegen de 400 kilometer. Wauw! Of auw!? Ik denk beide. Met het team van Bike Center Rooi werd ik 2e in de 24u teams sportklasse.

Gerard de Bruin

Tactiek
We werden op waarde geklopt door team ATB Bikers die ons overklasten met een groep die allemaal op hetzelfde, zeer degelijke niveau zaten en zeer veel ervaring op dit rondje in het donker bleken te hebben. Wij reden vaak betere rondetijden, maar méér slechtere… Wat ze behoorlijk hielp was dat ze 6 van de 6 continu beschikbaar hadden, waar wij noodgedwongen in de nacht langere shifts moesten doen, omdat 2 van ons andere verplichtingen hadden. Daar zie je het belang van tactiek terug, wat bij 24u races een enorme factor van je teamprestatie is. Onze ‘dagrenners’ leverden een zeer hoog niveau op de tijdstippen dat ze er waren, maar dat weegt niet op tegen het effect van vermoeidheid bij de rest.

Aanhang bij een team is bijzonder welkom. We hadden een vrijwilliger die een paar keer pasta kookte en wat ons ook enorm hielp: een coach. Hij hield rondetijden bij, gaf ze door, paste het schema aan naar hoe iedereen reed en hielp mee organiseren. Het is zeer handig om iemand te hebben die zelf niet rijdt, maar zorgt dat de juiste mensen op het juiste moment uit hun hazenslaapje ontwaken en zich gaan klaarmaken om te fietsen. Verder gaat er niets boven enthousiaste mensen in en om het team heen die betrokken zijn en -hoe moe ook- aanmoedigen.

Ook de meeste individuele renners hebben mensen om zich heen die support leveren. Een van de charmes van een 24u wedstrijd is daarmee dat iedereen samen aan het werken is aan een prestatie. Tel daarbij op de sympathieke organisatie van Lakebike en de sfeer wordt bijzonder goed.

Het rondje was ook zeer singlespeed-vriendelijk

De eerste 10u was het ongemeen spannend, doordat we continu binnen 1-2 minuten van elkaar reden en een paar keer de kop afwisselden. Toen het donker werd, liep onze concurrent wat weg en na een valpartij en daardoor veroorzaakte lekke band zagen we ze niet meer terug. Het blijft een kick om in het donker op wedstrijdsnelheid over het bochtige, smalle parcours te razen. Waar ik 2 jaar geleden ’s nachts gelijkwaardige rondetijden reed als overdag, lukte dat dit jaar niet. Toch de Velozine lampentest serie beter moeten bijhouden

Eten, drinken en slapen is een kunst bij 24u races. Je bioritme raakt behoorlijk verstoord en dat maakt het voor velen lastig om voldoende te eten en te drinken. Ik reed 1,5u om 15u, 22:30u en 4:30u. Nadat je gereden hebt, kan je niet meteen je tentje in kruipen om te slapen. Ja, het kan wel, maar je hartslag is nog veel te hoog om te slapen en je lichaam heeft eten en drinken nodig om te herstellen. Naar de volgende shift toe geldt dat er tijd nodig is om wakker te worden en wederom te eten en te drinken. Zo blijft er zeer weinig tijd over voor slaap of als slaap niet lukt, rust. Volledig herstel is een illusie, vanwege de beschikbare tijd, maar je wil herstel wel maximaliseren. Dat maakt 24u racen in een team een mooie tactische en organisatorische uitdaging.

Volgend jaar weer? Ik kan het iedereen aanraden. De Lakebike 24u Challenge is goed opgezet en ik verwacht dat velen veel plezier krijgen van het teamgevoel. Een welkome afwisseling binnen de normaal erg individuele mountainbikesport.

Tekst: Jeroen Kooij
Foto’s: Dennis Jöris