Op Nederlandse bodem was oorspronkelijk een administratief onderscheid tussen mountainbiken en de overige takken van de wielersport. Er waren aparte licenties, aparte tarieven en aparte regels. In de loop der jaren heeft de KNWU gepoogd meer duidelijkheid en een efficiëntere administratie te creëren door te zorgen voor grotere uniformiteit. We gingen online inschrijven, rekeningrijden en met chips was de tijdwaarneming op orde. De MTB-specifieke licenties verdwenen, evenals de mouwloze shirtjes. De funklasse werd enkel toegankelijk met een basislidmaatschap en eliterenners moesten voortaan met erkende sponsorkleding rondrijden. Verandering leidde klaarblijkelijk niet tot verbroedering, want wederom hadden de wielrenners het gedaan.
De kromheid hiervan zal u vast niet geheel ontgaan. Anno 2006 waren we helemaal in de stress omdat crossfietsen aan de start stonden in Berlicum. Niks vrijheid – blijheid: weg ermee, en liefst een minimumbandbreedte voor de zekerheid (die vervolgens 1.5″ banden bij de West-Nederlandse modderwedstrijden uitsloot…)! Met hard gelobby van deze en gene mochten 29ers toch weer wel. Conclusie: ook wij hebben behoefte aan een mate van regelgeving en structuur. We klagen over suffe rondjes om de jurybus omdat de inzittenden van genoemde bus een schuin liggende wortel of dropje afkeuren. Tegelijkertijd laten we Hans Burgersdijk en de Bergraces (hoe veel meer grassroots wil je?) massaal links liggen zodra er geen punten voor het nationaal regelmatigheidsklassement te verdienen zijn. Er is duidelijke ontevredenheid, maar tegelijkertijd ook geen bereidheid tot concrete actie.
VZ: De KNWU stuurde haar leden onlangs een enquete, in een poging uit te vinden waarom wedstrijddeelname in eigen land terug loopt. Wat is jullie verklaring hiervoor?
ME: Wij denken de algemene regelgeving van de KNWU. Binnen de MTB scene hebben we bijvoorbeeld met MTB Club Discovery vaak problemen gehad dat KNWU officials een parkoers (voor NK MTB nota bene) afkeuren omdat het te technisch/gevaarlijk zou zijn. Een veel gehoord commentaar binnen de MTB sport is: ‘Die oude wielrenfanaten in hun stofjassen van de KNWU hebben totaal geen benul van mountainbiken en moeten zich hier niet mee bemoeien.’
Maar is de onderliggende onvrede enkel een geval van vermeend onbegrip en weerstand tegen ‘ons’ opgelegde regels? Een paar afspraken om de wedstrijd een beetje fair te houden zijn zo oud als de spijkerbroek die Gary Fisher droeg toen hij met z’n mede hippies Mount Tamalpais afscheurde op z’n klunker. Zonder regels mondt iedere competitie uit in anarchie. Bovendien is er een offraod commissie binnen iedere bond die zorg draagt voor onze tak van de fietssport. Het is zeker niet zo dat enkel mannen en vrouwen van de weg volledig de dienst uitmaken. Zou het niet meer een kwestie zijn dat mountainbikers niet voldoende gevoel hebben iets terug te krijgen? Of moeten we hier ook hand in eigen boezem steken? De kracht van de bondsstructuur is immers dat iedereen mee doet en mee kan praten, mits ‘iedereen’ ook z’n mond open doet en op gepaste momenten handen uit de mouwen steekt. Toch?
VZ: Is het bikend publiek, zeker in Europa, niet te inactief en niet betrokken genoeg om te verwachten dat ze nieuwe – en op zich revolutionaire initiatieven – verwelkomen en steunen? Verwacht je brede steun van bestaande KNWU (en dus ook UCI) licentiehouders?
ME: Om betrokkenheid te verwezenlijken bieden we nieuwe leden direct vele voordelen. Met alleen ‘support your sport’ kom je er immers helaas niet. De huidige generatie denkt meteen ‘what’s in it for me?’ Vandaar dat we al een sterk partner netwerk hebben opgebouwd welke continue groeit. Hiermee kunnen we leden op vele vlakken van de MTB sport kortingen bieden.
VZ: Als vervolgvraag hierop: wat wil MTBSO organisatoren bieden? Je noemde al sponsoring en ondersteuning door middel van draaiboeken – wat nog meer? En hoe zie je de problematiek van organisatoren, met name in ons eigen land (seizoen is na de vakantie praktisch afgelopen, trouwe sponsoren die onder het mom van ‘crisis’ zich terug trekken)?
ME: Sponsoren haken nu vaak af omdat het onduidelijk is wat de sponsoring aan exposure oplevert. Door van een event/cup een MTBSO event te maken bereikt de organisatie in 1 keer een groot pupliek. Het event wordt geplaatst in de kalender op de website en gepromoot via MTBSO Facebook.
Lees verder op de volgende pagina…
