En dan is er nog de kwestie van dat obscure UCI regeltje #1.2.019. Begin dit jaar werd de spagaat tussen de wensen van mountainbikers in het wild en de visie van besturende wielrenners bij onze bonden pijnlijk benadrukt. De UCI stipuleert dat licentiehouders enkel gesanctioneerde wedstrijd mogen rijden. Een erg ‘onhandige’ regel, zo blijkt in de VS, omdat de grootste organisatoren daar buiten USA Cycling om werken en hun evenementen grote populariteit genieten onder elite/pro rijders. In Europa heerst al jaaaaaren (het regeltje bestaat immers al lang) een de facto gedoogbeleid, anders had menig marathonrijder wel een acceptgiro voor 150 CHF gehad van de UCI. Toch, met de huidige hype rondom het E(nduro)-woord en het gebrek aan gesanctioneerde wedstrijden in die hoek kon het niet uit blijven dat mensen zich en masse druk gingen maken. Met name op het internet.
VZ: Vertel: is die regel niet gewoon de proverbiale druppel geweest?
ME: Die regel is inderdaad de druppel geweest die de start van de MTBSO in gang heeft gezet.
VZ: Is er, door je in het begin te richten op locale initiatieven, niet een risico gelijk al direct te gaan concurreren met de locale bonden en de UCI, juist door die regelgeving omtrent ‘ongesanctioneerde wedstrijden’? [Voetnoot: dit geldt natuurlijk in de eerste plaats voor de XC discipline….]
ME: Voor lokale wedstrijden zal dit zeker meevallen, deze wedstrijden richten zich niet op de top wedstrijdrijders maar op de recreatieve club-rijder. En denk eens aan de boks sport, hier bestaan ook twee wereldwijde grote bonden naast elkaar…
Feitelijk is (of heeft) MTBSO de mening die menig rijder had, nu eindelijk in fysieke vorm gegoten. ‘We kunnen het zelf beter’, ‘mountainbikers voor mountainbikers’, ‘we moeten een eigen bond hebben’ en ga zo maar vrolijk door. Om van de rest van Europa noch de VS te spreken: het is opmerkelijk dat in Nederland en België, waar de bonden relatief sterk staan en crosscountry de hoofdmoot van competitie is, er tal van kleinschalige ‘burgerinitiatieven’ zijn. Geheel buiten de bonden om initiëren plaatselijke verenigingen, bedrijfjes en vriendengroepen succesvolle evenementen die rijders uit heel het land trekken. Aan vindingrijkheid, variatie, lol en waar-voor-je-geld ontbreekt het geenszins. Mini enduro’s, mini DH, de diverse wintercompetities in alle regio’s, de spotgoedkope Ardennenmarathons…. Ambitie, talent en kunde zijn aan de kant van de organisatoren absoluut aanwezig. Gezien de opkomst het enthousiasme van deelnemers evenzo. Waarom niet deze mankracht en expertise bundelen zodat zulke evenementen kunnen groeien?
VZ: Hoe moet – naarmate MTBSO groeit – de organisatie er uit gaan zien? Op zich is de bestaande structuur van bonden van clubs en een overkoepelende bond zo gek nog niet, ware het niet dat er mogelijk een gebrek aan betrokkenheid is, en alle fiets(takken) op één hoop worden gegooid. Hierbij dan ook de prangende vraag: hoe voorkom je dat er bobo’s komen te zitten bij MTBSO?
ME: We hebben reeds veel contacten (wereldwijd) met ervaren personen met hart voor (hun tak van) de MTB sport. Hulpaanbiedingen komen regelmatig binnen. Wanneer de groei doorzet zal het dus weinig tot geen moeite kosten om de juiste mensen op juiste plek te krijgen.
VZ: Om dingen voor elkaar te krijgen zijn inzet en financiering nodig. Waar denk je dat die financiering vandaan moet komen, o.a. om het sponsoren van lokale evenementen te steunen, of zelfs om voor de eigen organisatie en administratie te zorgen? Publieke perceptie is dat bedrijven niet snel budget vrij maken, en dat daarnaast de branche bij lange na niet zo veel inzet voor evenementen en ontwikkeling van de sport toont als in noord Amerika.
ME: Aangezien we ons direct op de hele wereld richten en niet slechts lokaal (leden komen nu al overal vandaan) hebben we al diverse vruchtbare gesprekken met potentiële sponsoren voor 2014 gevoerd. En naast sponsorinkomsten komt een deel natuurlijk ook uit opbrengsten van lidmaatschap (€ 20 per jaar). Door met veel partners samen te werken wordt het steeds aantrekkelijker om lid te worden, alleen al vanwege de vele kortingen die men krijgt. Het geld wat we dus met sponsoring en lidmaatschap binnenhalen is 1-op-1 beschikbaar voor al onze plannen.
VZ: Waar zie je MTBSO over 10 jaar? Als jullie serieus concurreren met de nationale bonden en UCI, hoe denk je de erkenning te krijgen van het IOC en nationale overheden waarmee de echt grote financiering gemoeid is? Of is dit van ondergeschikt belang?
ME: De groei in de komende periode moet dit gaan uitwijzen. De verwachting is dat we zeker over 10 jaar zo ver gegroeid zijn (dus zoveel wereldwijde leden hebben) dat men niet meer om de MTBSO heen kan. Doel is dan ook om de huidige XC en DH cups van de UCI ‘over te nemen’. De organisatoren van de individuele wedstrijden doen nu immers al het werk zelf en betalen aan de UCI om het UCI stempel te mogen voeren. Maar de UCI eist daarbij onder andere ook direct 50% van de reclameoppervlakte op. Op het moment dat de MTBSO dus groot genoeg is zullen we het ene jaar gebruiken om met alle organisatoren van de betreffende cups om de tafel te gaan zitten, inclusief de wedstrijdrenners. Dan gaan we een voorstel neerleggen om het jaar daarop de UCI volledig buitenspel te zetten. Maar nogmaals, dat kan alleen als we groot genoeg zijn geworden, maar dat lukt zeker binnen 10 jaar!
En daar heeft u het antwoord. De Mountainbike Sport Organization wil uiteindelijk toe naar een expliciete ‘mountainbikers voor mountainbikers’ situatie, een wedstrijdsport die echt voor zichzelf zorgt. Een nobel streven, maar tegelijkertijd ook één die uiteindelijk moet steunen op brede acceptatie van het competitieve publiek. En samenwerking van een behoorlijk aantal organiserende partijen, binnen en buiten ons land. Mountainbikers moeten niet alleen een collectief antigeluid laten horen als ze het ergens niet mee eens zijn, ze zullen nu ook echt een collectief moeten zijn en actie ondernemen. De tijd zal ons leren of dan wel wanneer we daar als groep klaar voor zijn. De opzet en intentie van MTBSO duiden in ieder geval op een model dat mountainbikers, of het rijders of organisatoren zijn, meer aan moet spreken….
Meer weten over MTBSO? www.mtbso.com
Met dank aan Maarten Essers
EW
