Amai amai… dat zouden ze zeggen als ze me in Zuid-Limburg gezien hadden na 90km fietsen tijdens de Bart Brentjens Challenge. Lees hieronder hoe het zover heeft kunnen komen.
Met een prachtig opkomende zon rolde ik afgelopen zondag over de A2 richting Eijsden. De weersvoorspellingen waren in de dagen voor het weekend nog somber, maar de weergoden waren zondagochtend toch weer beter gestemd. Het zou droog blijven tot een uurtje of twee in de middag. Laat dat nou precies de verwachte finishtijd zijn….! Met het weer leek het dan wel goed te komen. In de start en finish plaats Eijsden parkeerde ik mijn bolide naast Nicoletta de Jager die zich aan het klaar maken was voor de race. Zij werd later knap derde. Ik maakte een kort praatje en trok een spiksplinter nieuwe 29 inch uit mijn auto. Deze kon ik dankzij de mannen van Velozine opbouwen om eens van de grote wielen te proeven in competitieverband. Richting de inschrijving rolde ik mijn eerste meters op deze fiets… In de hal kwam ik weer veel bekende tegen en voordat ik het wist had ik nog maar twintig minuten tot de start. Vijf minuten later reed ik richting het startvak.
Met een emotie die op nieuwsgierigheid leek stond ik te wachten op het startschot. Benieuwd hoe de bike me zou bevallen, benieuwd hoe de conditie zou zijn, benieuwd of het weer ook goed zou blijven. Al snel klonk het startschot en als dolle stieren gingen we er vandoor. Het eerste stukje ging over het asfalt maar al snel reden we het veld in en al hobbelend reden we richting de eerst helling. Op de helling kon ik wonderbaarlijk genoeg nog volgen… Al had ik het – eerlijk toegegeven – wel moeilijk. Gelukkig leken de grote wielen hun voordeel op te leveren. Ik rolde lekker door de modder en over de stenen alsof ze niet bestonden. Ook de afdalingen met hier en daar een leuke drop waren puur genieten. Full speed maak ik daar wat seconden goed die ik elders liet liggen.
Na twee uurtjes fietsen lukte het mij om in een groepje met Niels Boon te komen. Toen begon echter het verval. Ik had de hele tijd op het randje gefietst en doordat ik een bidon verloor op het verkeerde moment was de energievoorraad niet goed op peil. Op de klimmen kon ik dan ook niet meer volgen. Op de rechte stukken en de afdalingen kon ik nog wel terug komen maar het koste me veel moeite. Daarna kwam het onvermijdelijke moment dat ik niet meer terug kon komen. En het verval begon zich verder te ontwikkelen. Drie uur na het startschot reed ik met knallende hoofdpijn en had een waas voor mijn ogen. Ik hield dit nog een half uurtje vol… en toen vond ik het niet meer leuk. Ik parkeerde mijn fiets. Hing 5 minuten over mijn stuur en besloot dat ik toch eigenlijk voor de lol reed.
De balans opmakend besloot ik dat ik genoten had van de eerste uren en gemerkt had dat ik nog goed mee kan komen. De grote-wielen-fiets was aan de tand gevoeld en… het regende nog niet! Ik vond geen reden om nog verder destructief af te zien en ik draaide het lonkende asfalt op. Na wat ongewilde verkenning van de omgeving vond ik uiteindelijk mijn auto. De hartslagmeter vier uur aan en hoewel dus formeel uit de wedstrijd gestapt te zijn, zijn dat toch uren die als een investering gezien kunnen worden. Ik vond dan ook dat ik toch tevreden op zoek kon naar een warme douche!
Beetje ambivalent. Je bent te hard gestart, je maakt een fout (Bidon), daarna stap je af (DNF) en toch een positief verslag???
Ben je een onverbeterlijke optimist? Ik ben wel jaloers hoor, zou hier weken over hebben kniesoren….
Grappig hoe je reply de lading dekt. Het is inderdaad een beetje ambivalent. Het wringt natuurlijk wel dat ik ben afgestapt maar aan de andere kant kijk ik liever naar de positieve kant van de race. En idd ik hoor vaak dat ik een rast optimist ben.
Ik snap hem wel. Tjeerd, verbeter me als het niet zo is, maar volgens mij is het je dit jaar door allerlei ongemakken niet zo gelukt om te knallen in wedstrijden. Dat wetende zou ik er ook gelukkig van worden als ik zou merken dat mijn conditie echt niet verkeerd is. Niels Boon wordt uiteindelijk 13e, wat een zeer mooie uitslag is, maar weinig zegt over jouw wedstrijd. Wat je wel kan vaststellen is dat je echt niet in de buurt komt van die gasten in de eerste uren, als je conditie die van hen niet een beetje nadert. Oftewel:… Lees meer »
Jammer van de Race, TOP het verslag!
En extra Top, dat je er zo mee om gaat :-)
Volgende keer meer succes!
Amai Amai? Dat zeggen we niet in Zuid Limburg. Dat is meer iets voor de Vlamingen. “Mèh jong” komt meer in de buurt ;)