Kleurcode MTB-routes: welke kleur, welke uitdaging?
Het landelijke mountainbikeroute-classificatiesysteem kwam er niet zomaar. De Nederlandse Toer Fiets Unie (NTFU) is al geruime tijd bezig om een systeem met kleurcodes voor MTB-routes samen met diverse betrokkenen op te zetten. Steeds meer mountainbikeroutes haken aan, waarmee de ambitie om het werkelijk tot een landelijk universeel systeem te laten zijn, langzaam maar zeker werkelijkheid wordt.
De kleurcode volgt in de opzet de moeilijkheidsgradaties op skipistes, zoals dat ook al jaren in het buitenland in allerlei bikeparks wordt toegepast. Dankzij de groene, blauwe, rode en zwarte kleurenbordjes mét ook unieke symbolen voor zij die qua kleuren visueel meer uitgedaagd zijn, heb je nu een indicatie wát er voor je voorwielen ligt. Maar let op; de kleurencodes zijn toegespitst op de sitautie in Nederland. Een als rood aangemerkte route in Nederland heeft niet hetzelfde niveau als een rode route in een bikepark in het buitenland. In onderstaande video geeft de NTFU meer uitleg over wat elke kleur op Neerlandse trails inhoudt:
Kleurcodes voor MTB-routes maakt meer uitdaging mogelijk
Je kan hele classificatiesysteem natuurlijk afdoen als betutteling. Want sommigen hoor ik al denken “wanneer is mountainbiken in Nederland nu écht uitdagend?”. Tja, historisch gezien heb je dan misschien een punt, maar er is in de voorbije jaren toch wel een kentering. Want hoezeer mountainbiken, of ATB-en zo u wilt, in Nederland lange tijd ‘boswielrennen’ was, is dat al lang niet meer een universeel gegeven. Mountainbiken in Nederland is voor steeds meer bikers niet alleen maar met de kin op de voorband zo hard mogelijk door het bos beuken, met af toe een bocht een wortel waarbij je je kont moet lichten van het zadel.
“…niet elke biker zit te wachten op airtime. Net zo goed als dat niet iedereen zijn gram haalt op vlakke rechte paden, of duizend-en-één kombochten achter elkaar.”
Bij verschillende MTB-routes zien we inmiddels technical trail features terug. En dan doelen we niet op de talloze kombochten van die flowtrails die in de voorbije jaren hun opmars deden. Nee, we hebben het dan over houten vlonders waarop je balans uitgedaagd wordt. Maar ook rock gardens, jumps en drop-offs… waarbij je wielen meer airtime pakken dan wanneer ze over boomwortels stuiteren. En dat zijn welkome uitbreidingen, of beter nog: opties op Neerlands trails. En opties is hier vooral het toverwoord. Want niet elke biker zit te wachten op airtime. Net zo goed als dat niet iedereen zijn gram haalt op vlakke rechte paden, of duizend-en-één kombochten achter elkaar.
Parallel aan de hoofdroute op de Veluwezoom, vind je secties met flink wat techincal trail features. Dit is een schoolvoorbeeld van hoe het op meerdere plekken zou kunnen, waarbij de kleurenlabels bikers bewust laten kiezen welke secties ze rijden of mijden.
Routebouwers zijn alleen terughoudend met het aanleggen van technische uitdagingen. Want hoe zeer mountainbiken een breedtesport is, het is óók een risicosport, maar dat lijkt nog niet iedereen in te zien. Geen enkele routebouwer of beheerder en/of eigenaar van een bosgebied ziet graag ambulances af en aan rijden. En tot dusver had dat vaak als gevolg dat al snel elke kuil of kleine boomwortel als té risicovol geacht werd. Maar even goed zien diezelfde routebouwers, beheerders of terreineigenaren niet graag dat bikers omwille van ‘te saai’ of juist ‘te technisch’ weer van mountainbikeroutes afgaan en eigen paden gaan opzoeken. Een classificatiesysteem biedt hierin juist de oplossing.
“De kleurcode voor MTB-routes van de NTFU draagt er juist aan bij dat opties kúnnen bestaan. Zelfs letterlijk naast elkaar in één route.”
De kleurcode voor MTB-routes van de NTFU draagt er juist aan bij dat opties kúnnen bestaan. Zelfs letterlijk naast elkaar in één route. Een mountainbikeroute kan in zijn geheel één niveau hebben en dus één kleur, maar het geeft ook de mogelijkheid om in bepaalde secties juist parallel aan de doorgaande route een uitdagende sectie aan te leggen. Zodoende is er voor meer bikers méér keuze. En aan jou als biker om de afweging te maken wat bij je skillset past.
Durf je te laten uitdagen: werk aan je skillset
Wat die skillset betreft laat de NTFU misschien nog wel een kans liggen. De NTFU maant je vooral het risico te wegen en indien iets niet bij je skillset past, de sectie over te slaan. In de kern is dat natuurlijk precies het idee. Maar wat je daarna doet, is misschien ook wel wat extra aandacht waard. Simpelweg de sectie vermijden is prima, maar waarom zou je je niet uit laten dagen om te werken aan je skills? Vooropgesteld: óók wij vinden het een bijzonder slecht idee om ‘zomaar’ toch een lastige sectie te proberen. Nee, wat we vooral bedoelen is dat het op gecontroleerde wijze, onder begeleiding leren meer technisch te rijden ook een toffe uitdaging is die je sportbeleving verder vergroot.
Zoek een gecertificeerde instructeur
Er zijn steeds meer gecertificeerde mountainbikeinstructeur die je de fijne kneepjes leren. Ja, er zijn ook talloze clinics gegeven door andere gepassioneerde bikers. Maar wij raden je vooral aan juist naar een gecertificeerde instructeur op zoek te gaan. Die hebben namelijk niet alleen de didactische vaardigheden om iets goed uit te leggen, ze zijn óók in staat om precies te kijken hoe je nu rijdt en hoe jij jezelf kunt verbeteren. Niet iedereen is het zelfde en niet iedereen leert dus op dezelfde manier. Een goede instructeur weet hier op in te spelen. Bovendien weten ze risico’s goed in te schatten én te assisteren als er onverhoopt toch iets gebeurd.
Duidelijk