NTFU werkt aan landelijk classificatiesysteem voor mountainbikeroutes

De NTFU werkt samen met IMBA Europe, Tracks & Trails en de Expertgroep MTB aan een landelijk classificatiesysteem voor mountainbikeroutes. Daarbij wordt een parallel getrokken met skigebieden, door met de kleuren groen, blauw, rood en zwart de moeilijkheidsgraad van routes aan te duiden.

Prima ontwikkeling

En zoals we dat bij het nieuws over de routes in Zuid-Limburg al aangaven, is dat een zéér goede ontwikkeling. Het maant gebruikers — meer dan nu — de route af te wegen tegen eigen skillset. Want als we ergens vanaf moeten, is het wel het aloude idee dat je als Nederlander per definitie kunt fietsen, dus óók kunt mountainbiken binnen landsgrenzen. Iedereen die al wat langer fietst, weet dat je óók in Nederland best uitdagende dingen tegen kunt komen op de trails. En lang niet iedereen heeft de zin in die ‘spielerei’ of heeft de skills om ze veilig te navigeren.

Tegelijkertijd is er de roep om nóg meer uitdaging. Alleen die wordt nog te vaak de kop ingedrukt omdat er volop onduidelijkheden zijn over aansprakelijkheid bij ongelukken. Terreineigenaren en betrokken organisaties branden daar liever niet hun vingers aan. En geef ze eens ongelijk.

Zoals al aangehaald: niet iedereen wíl een dikke drop of northshore rijden tijdens zijn rondje biken. Er is nood aan diversiteit, waarbij gebruikers bewust kunnen afwegen wát ze willen én kunnen. En precies hier is zo’n classificatiesysteem een uitkomst.

Kleurcodes en pijlen

De kleurcodes worden niet verwerkt in de bekende routepijlen (de driehoek met twee rondjes er onder), maar worden daaronder los toegevoegd. De reden hiervoor is simpel. Als je in een route van 15 km vlakke paden één drop zou doen, zou je omwille van die drop de route in zijn geheel misschien wel een zwaardere classificatie moeten geven. Dat streeft ook zijn doel voorbij. Door het te scheiden kun je vervolgens binnen een route het verschil maken tussen diverse lijnen. Juist ja; wil de routebouwer wat drops, northshores of jumps aanleggen, kan dat nu véél gemakkelijker in parallelle lijnen die dus anders (lees: zwaarder) worden geclassificeerd. Bijkomstig effect is dus dat bikers — over het algemeen, want uitzonderingen zijn er altijd — bewuster hun lijn kiezen. En leren zo ook bewuster met risicos om te gaan. En dát heeft als gevolg dat routebouwers ook wat gemakkelijker technische ‘features’ kunnen gaan toevoegen aan routes, zonder dat een hele route meteen onrijdbaar wordt voor beginners of bikers die niet per se technisch willen rijden.

Eerste ‘test’ na de zomer

MOZL, de organisatie die de 21 mountainbikeroutes in Zuid-Limburg onderhoudt en de belangen daarvan behartigt, heeft dus nu al zo’n kleurensysteem. En die kleuren lijken goed overeen te komen met wat de NTFU nu voorstelt. We gaven eerder al aan dat MOZL óók deel uit maakt van de Expertgroep MTB die bij dit initiatief betrokken is. Toch bewandelt MOZL een eigen pad. Eens te meer benadrukt door het gegeven dat de NTFU in haar persbericht verkondigt dat zij verwachten dat dit najaar (pas) de eerste routes het nieuwe classificatiesysteem zullen gebruiken. Juist ja, géén verwijzing naar Zuid-Limburg dus.

De reden hiervoor is dat het samenwerkingsverband van NTFU, IMBA Europe, Track & Trails en de Expertgroep MTB de richtlijnen voor het waarderen van de moeilijkheidsgraad nog in beraad hebben. Uiteindelijk zal een onafhankelijke beoordelaar ‘in het veld’ de routes beoordelen. MOZL, die altijd betrokken is geweest in de aanloop naar een landelijk systeem, liep dus met het eigen routeclassificatie inderdaad voor de fanfare uit. En het zou dus zomaar kunnen zijn dat het landelijk uitgerolde systeem af zal wijken van wat men in Zuid-Limburg doet.

Eénduidigheid?

Overigens is de routeclassificatie géén verplichting. Dat MOZL dus haar eigen systeem heeft uitgerold, staat hen dan ook geheel vrij. En dat geldt dus ook voor andere routes in Nederland. Niettemin kan het wél zo zijn dat terreineigenaren het opleggen als voorwaarde voor het aanleggen van nieuwe routes. De NTFU benadrukt in haar persbericht dan ook de noodzaak van eenduidigheid:

Goed, hoe ging het spreekwoord ook al weer? De soep wordt nooit zo heet gegeten als ‘ie wordt opgediend. De gebruikte kleuren in Zuid-Limburg komen in elk geval al overeen en — volgens onze interpretatie — zal de waardering altijd wel een zekere mate van variabiliteit hebben. De kans op significante verschillen tussen het systeem van MOZL en het landelijke zal dus zeer waarschijnlijk klein zijn. Tegelijkertijd is dat ook wat wishfull thinking; iedereen zal het met de NTFU eens zijn dat een wildgroei van verschillende classificeringen niet gunstig is.