Ieder jaar ben ik steeds weer gefascineerd als ik de foto’s en video’s van het singlespeed cyclocross event Rockville voorbij zie komen. Of misschien is het eerder frustratie dan fascinatie: waarom was ik er weer niet bij!? Rockville is een mix van 2 dagen Italiaanse modder, een schitterende lokatie, goed gezelschap, en ook niet onbelangrijk: heerlijk Italiaans eten.
Een regenboog van kleuren aan de start van de race
Gelukkig was er dit jaar eindelijk geen reden om niet te gaan: mijn Vlaamse vriend Dirk bood aan te rijden, er stond een nieuwe fiets te kwispelen om te gaan en een paar dagen verlof opnemen bleken ook geen probleem te zijn. Toen het gezelschap zich uitbreidde met Flo en Dave kon het al helemaal niet meer mis gaan, althans, niet op een verkeerde manier. Mooie ingrediënten dus voor een ouderwetse road-trip.
Onze aanwezigheid blijft niet onopgemerkt
Rockville vind plaats in een klein gehucht in de omgeving van Cremona. De organisatoren van het evenement kennen de locatie sinds hun kindertijd, toen ze daar speelden in de verwilderde tuinen rond een verlaten villa. Deze Villa, “Villa Rocca” genaamd staat op de fundamenten van een nederzetting uit 1000 na Chr., de villa zelf stamt uit de zestiende eeuw en wordt al meer dan honderd jaar niet meer bewoond. Normaal is het complex uitgestorven, maar een keer per jaar wordt de tuin terug tot speeltuin omgedoopt.
De cyclocross wedstrijd op Rockville maakt deel uit van het Italiaanse singlespeed cyclocross klassement, maar het evenement is meer dan een wedstrijd alleen. Het is vooral een ontmoetingsplaats van fietsgekke levensgenieters. Dat blijkt al op de eerste avond. Voor we het weten zitten we aan een lange tafel in authentieke Noord-Italiaanse “Trattoria” genaamd La Crepa. De eerste hap van mijn voorgerecht was de reis al waard geweest.
Genoeg tijd om bij te praten tijdens een van de bandenwissels tijdens de “Cross Fondo”
Zoals het oude gezegde luid “Jesus loves singlespeeders”: goed weer dus!
Nieuwe vriendschappen worden gelegd, oude worden nieuw leven ingeblazen
Crossen is poetsen
De volgende dag staat de Cross Fondo op het programma, een toertocht die traditiegetrouw plaatsvindt daags voor de wedstrijd. Met een vijftigtal fietsers rijden we over onverharde paden door de rivierdelta naar een waterreservoir. De terugweg naar de Agriturismo is identiek aan de route naar het waterreservoir en biedt de gelegenheid aan iedereen om op eigen tempo terug te rijden. Aan de kop wordt er deftig gekoerst om als eerste terug te zijn, en niet voor niets: het parkoers van de volgende dag kan verkend worden en wie het eerst zijn fiets heeft afgespoten… kan als eerste plaatsnemen aan tafel! Naast een lunch is er in de avond ook nog een pizza party gepland, we zullen de volgende ochtend dus weldoorvoed aan de start staan.
Rockville en Subaru’s… je had er bij moeten zijn
Het gezin van organisator Stefano verzorgt de registratie… en deelt goody bags uit!
Een prachtig zicht als alle rijders zich naar de start begeven
Als we voor de wedstrijd onze auto proberen te parkeren is het een drukste van jewelste, we kijken onze ogen uit. Singlespeed cyclocrossen doet men in Italie in stijl: custom fiets, custom skinsuit en niet compleet zonder het nodige gezichtshaar. We vinden een plek voor de auto en na het omkleden en klaarmaken van de fietsen voegen we ons naar de start, letterlijk een startveld waar meer dan 150 rijders zich naast elkaar opstellen. Een goede start is essentieel aangezien het complete veld binnen honderd meter via een modderige bottleneck het parcours op moet. Op het parcours is er meer modder, een beekje dat moet worden overgestoken en er zijn pittige klimmetjes en off-camber bochten… oh en een veld met balkjes, maar die worden halfkoers opgeruimd omdat ze eigenlijk vooral irritant zijn. Na de race niets dan blije gezichten. Er wordt nagepraat en fietsen worden bewonderd, waarna iedereen terug keert naar de Agriturismo: er wacht immers nog een maaltijd.
Uithijgen… ook in stijl natuurlijk
Dave in tuin voor Villa Rocca
Even poseren na de race met David, Dave, Flo en Dirk
Ontvanger van “best beard award” (true fact)
Rockville heeft de verwachtingen meer dan waargemaakt, de organisatie is perfect en kent door jaren van ervaring een zekere relaxtheid. Misschien niet altijd even punctueel, maar je weet zeker: alles komt goed!
Graag wil ik naast de zeer gastvrije organisatie, mijn reisgenoten Dave, Flo en Dirk bedanken voor vier geweldige dagen. Het wordt moeilijk om de volgende editie over te slaan!
Blije gezichten na een geslaagde roadtrip (foto: Mario Donatelli)
Oh, hadden we al gezegd dat er mooie fietsen waren?
Een mooi bruggetje van bicebicyles
Huisleverancier van de Italiaanse singlespeed scene: Legor Cicli
Een Stoemper, een 8 bar en… een “Specialized proto”
Een van de zeer geslaaged Stelbel’s op Rockville, tutti bene! (“Mwah mwah, handgebaren!”)
De fiets van de winnende Vrouw: Elena’s Zullo
Mooie details op Elena’s Zullo
De Biciclista Zullo van Stefano
Tekst & foto’s: Pieter d’Haens
