‘Downcountry’; een naam bedacht door Pinkbike voor aangedikte xc-fullies die het lichtvoetige van een xc-racer combineren met daalcapaciteiten van een trailbike. Het genre is populair; elk fietsmerk dat nu een nieuwe xc-fully uitbrengt, heeft óók een trail-versie van diezelfde bike. Soms met alleen een voorvork met meer veerweg, maar steeds vaker ook met net wat meer veerweg achteraan.
Het samenspel van moderne geometrie en goedwerkende veersystemen kunnen – zelfs al is het maar 110 tot 120 mm veerweg – bikes verrassend capabel maken. Maar hoe goed die combinatie ook kan zijn; als je te grove banden hebt, ben je het lichtvoetige gevoel snel kwijt. Heb je te lichte banden, dan klim je lekker, maar moet je op eieren naar beneden. Voor Schwalbe reden om hier een passende band voor te ontwikkelen.
Wicked Will: oude naam, nieuw profiel
De Wicked Will is hun nieuwste band, al is de naam beslist niet nieuw. Hij werd eerder gebruikt voor een downhillband. Nu prijkt-ie op een band die qua noppenprofiel lijkt op dat van de Rock Razor, maar met een meer consistente nophoogte over het hele karkas. Het Wicked Will-profiel heeft een nophoogte die meer overeenkomt met dat van een typische xc-band, met nopvorm en -positionering van een trail- of downhillband.
De nophoogte is zodanig gekozen dat het profiel zo licht mogelijk afrolt en tegelijkertijd het gewicht enigszins binnen de perken houdt. In de afrolrichting zijn de noppen in het midden van het loopvlak ook flink afgeschuind om die licht loop te faciliteren. Verder zijn alle noppen voorzien van twee inkepingen (‘siping’). Door siping kun je effectief de stijfheid van de nop beïnvloeden. Meer bepaald: de stijfheid verlagen zodat je meer grip op oneffen ondergrond hebt, zonder het rubber zelf te zacht te maken. Zacht rubber slijt in de regel harder en je loopt eerder het risico de nop van het karkas te scheuren.
Maar wat inkepingen óók doen, is het contactoppervlak vergroten als ze vervormen. Met name op harde, rotsachtige ondergronden wordt dankzij die inkepingen extra grip gerealiseerd. Immers, een nop geeft alleen grip als-ie kan wegzakken in de ondergrond. En op rots kan dat niet.
De schoudernoppen, tot slot, doen haast niet onder voor exemplaren die je vindt op een downhillband. Ze zijn bewust lang in de afrolrichting om veel ondersteuning te geven bij hard insturen en off-camber secties.
Eén profiel, drie smaken
De nieuwe Wicked Will is te gebruiken als voor- en/of achterband. Hij is er alleen met het relatief licht lopende Addix Speedgrip rubber compound. Je kunt hem echter als voorband prima combineren met achteraan een Racing Ralph op je xc-bike. Of op je ‘echte’ trailbike achteraan, terwijl je vooraan een Nobby Nic monteert. Wat dat betreft is de Wicked Will veel breder inzetbaar dan alleen op je lichte xc/trail-fully.
Momenteel is de band in de Benelux alleen verkrijgbaar in 29 x 2.40”, waarbij je de keuze hebt uit drie karkasen: het lichte en soepele Super Race karkas, de meer allround Super Ground of het stevige Super Trail karkas. Die wegen respectievelijk 820, 830 en 920 gram. De Super Race is er alleen met transparante wangen. De Super Ground en Super Trail hebben altijd zwarte wangen. Hij kost € 62,90 en is vanaf begin 2022 verkrijgbaar.
Bron: www.schwalbe.com
Wicked Will: eerste indrukken
Op onze weegschaal wegen ze per stuk 839 gram; 19 meer dus dan de geclaimde 820 gram. Monteren op een setje Santa Cruz / Reserve carbon wielen met een binnenbreedte van 24 mm was appeltje-eitje. Met 120 ml Doc Blue waren de banden ook meteen luchtdicht en ze lopen niet af. Wat opvalt is dat de band toch wel erg ‘aggressief’ oogt voor iets dat ook thuis zou moeten zijn op een xc fully. Dit komt onder meer door zijn forse volume en behoorlijk vierkante noppen.
Zonder er getallen aan te kunnen hangen kan ik Schwalbe’s claim dat ze licht lopen wel onderschrijven. Meer bepaald ‘relatief’ licht lopen, voor zover je mag verwachten van een dergelijk grove band. Op de lokale vuilnisbelt die overtrokken is met flink wat gebroken puin en gravel, stuurt de band erg voorspelbaar en kan ik harder insturen dan met de Racing Ray die ik hiervoor op mijn bike had.
Nu zeggen 3 korte ritjes beslist niet alles; ik hou het dus voor nu bij deze eerste indrukken, maar kom er over een paar weken uitgebreider op terug wanneer ik meer representatieve trails heb gereden.
Wordt dus vervolgd…
Tekst & foto’s: Jeroen van den Brand
