Er waren Snickers, Twix, Bounty en Mars repen. Saucijzenbroodjes, koffie, thee en een assortiment aan blikjes fris. Maar dat was allemaal slechts bijzaak voor de deelnemers aan de tweede Backstage editie die afgelopen zaterdag plaats vond in ‘s-Heerenberg. Men kwam voor ander lekkers en afgaande op de grote ogen, de dikke grijnzen en occasioneel geuite ‘wauw!’, was dat er ruimschoots aanwezig!
Specialized heeft haar Europese hoofdkwartier in ‘s-Heerenberg en opende haar deuren voor 30 gretige lezers van Velozine en Racefietsblog.nl. Onder de deelnemers enkelen die we al eerder zagen bij de eerste Backstage. Zijn gaan overduidelijk voor een volledige strippenkaart. En geef ze eens ongelijk.
Voorafgaande aan de rondleiding door het grootse kantoor en de werkplaats, die gehuisvest zijn in een gebouw dat in een vorig leve dienst deed als school, gaf Marketeer Koos de Boer een korte presentatie. En alsof iedereen zich terug op schoon waande, was het muisstil en keek en luisterde men aandachtig. Van de vele overwinningen van de door Specialized gesponsorde rijders, langs de geschiedenis van het merk naar een aantal highlights van de laatste ontwikkelingen. Het kwam allemaal aan bod. Niet alleen in de vorm van een Powerpoint presentatie maar ook opengewerkte frames om bijvoorbeeld aan te tonen dat elke framemaat zijn eigen specifieke buisdiameters mee krijgt.
Hoewel we via een zij-ingang het pand binnen waren gekomen, begon de rondleiding door het pand vervolgens wel bij de hoofdingang aan de andere zijde. Niet zozeer dat de balie zo interessant was, maar vooral omdat de inkomsthal opgesierd is met diverse bekende fietsen, zoals de fiets waarmee Tom Boonen in 2009 Parijs-Roubaix won. Het kantoor zelf is groots en open, waarbij tussen de vitrines met courante accessoires, opengewerkte onderdelen en zelfs een enkel prototype door, de huiskleuren wit, zwart en rood nooit ver te zoeken waren. Buiten opmerkingen-met-een-knipoog als “hmm, die had z’n bureau wel eens mogen opruimen…” was de algemene consensus bij velen “… toch wel een erg vette plek om te werken zo tussen al dat spul!” De Boer kaatste dat graag terug aangezien ze vacatures hebben!
Speeltijd!
Geen school zonder gymzaal. Al is Specialized’s gymzaal vooral de achtertuin! Met een vaste mountainbikeroute en mooie landelijke asfaltwegen een achtertuin om lichtelijk jaloers op te kunnen zijn. Alvorens in die speeltuin los te mogen gaan, werd men eerst een dosis keuzestress voorgeschoteld toen men het arsenaal testfietsen zag; en niet van de minste! S-Works Tarmac Di2 Disc, de nieuwste Stumpjumper FSR, of toch een Epic voorzien van Brain dempers? Een Camber de échte Epic misschien, of toch zo’n 27,5+ machine?
Een reactie van Bert via Instagram: “Mag ik ze houden? Toe, ik zal er héél goed voor zorgen!”
De ogen werden groots bij de aanblik en meer dan één druppel kwijl werd gesignaleerd. Na het afstellen en proefrijden tijd om te vertrekken. Maar niet voordat velen een selfie maakten of gewoon stilzwijgend stiekem met een dikke grijns het spiegelbeeld van zichzelf op dat dikke materiaal in de reflecterende ruiten van het kantoor gade sloegen, met als gevolg dat de dikke grijns zowaar nog dikker werd.
Eenmaal op pad werd de weggroep opgedeeld in twee groepen naar gelang het tempo. De offroadfractie kon zich uitleven op de vaste route van Montferland, waarbij er op gepaste momenten op elkaar gewacht werd. Daarbij was het materiaal uiteraard het gespreksonderwerp. Het gaf ook de kans aan sommigen om onderling van fiets te wisselen om zodoende nóg meer ervaringen op te doen. Voor de één was het de eerste keer op een fully, voor de andere was de toch lichte loop en de overmaat van grip van een Fuse 27,5+ bike een openbaring. Een openbaring was het voor sommigen ook dat de plushe 150 mm veerweg van een Stumpjumper FSR misschien wat teveel van het goede was voor een Nederlandse mountainbike route en stapten over op een Epic met racey Brain demper.
Terug bij Specialized werd er onder het genot van een versnapering nog lang nagekaart over de ervaringen en de nodige sterke verhalen, waarbij eventuele vermoeidheid van de fietsrit snel plaats maakte voor hetzelfde enthousiasme als voor de rit.
De verhalen en de fonkeling in menig paar ogen deed me terug denken aan de tijd dat ik nog mee moest met mijn ouders als ze boodschappen gingen doen. Niet zo zeer dat ik graag boodschappen deed, maar er was altijd wel een snoepwinkel in de buurt ‘om je stil te krijgen’, of een ballenbak om lekker los te gaan. Eenmaal opgegroeid verwacht de maatschappij van alles van je en is dat voorrecht van snoepwinkels en ballenbakken je gaande weg stilzwijgend afgenomen.
En toen was er de Backstage Serie: compromisloos een zaterdagmiddag naar hartelust rondneuzen in de snoepwinkel en spelen als volwassen kind tot je niet meer kunt – snoepzak tot besluit!
Tekst: Jeroen van den Brand
Foto’s: Coen de Jongh
