What goes up, must come down. Dat gold vandaag voor zowel al het oppervlaktewater wat de afgelopen maanden in Europa verdampt is en nu besloot om maar in één keer naar beneden te komen, als voor de downhillers die met de kabelbaan naar de top vertrokken, om even laten door de modder terug naar beneden te rijden / glijden.
Het begon vanochtend goed met de junioren… daarbij reed de Nederlander Tristan Botteram zowaar naar een 4e plek! Bij de dames elite was het vooral de vraag of Rachel Atherton haar zoveelste overwinning zou boeken.
De herenrace daarentegen, daar kon zowat het halve veld winnen. Fransen favorieten als Amaury Pierron, Loïc Bruni en de geduchte tegenstanders zoals Aaron Gwin, Danny Hart en Gee Atherton zouden hier de dienst wel uitmaken. Als (Belgisch) duveltje uit een doosje, reed nduro specialist Martin Maes halverwege het veld echter een snelle tijd. Toen Gee Atherton enkele momenten later niet aan zijn tijd kon tippen, werd het snel duidelijk dat Maes wel eens heel lang stand kon houden.
Nederlander Tristan Botteram onderweg naar een 4e plek bij de junioren, op minder dan een halve seconde van het podium!
Team Commencal is lekker bezig: Myriam Nicole reed hier in eigen land naar een derde plaats.
Numero deux: Tahnee Seagrave moest ondanks de snelste kwalificatietijd vandaag genoegen nemen met een tweede stek.
Volgens de echte kenners haar 71e World Cup overwinning. Rachel Atherton verslaat vandaag Tahnee Seagrave met minder dan een halve seconde.
Het wonderkind uit Canada: Finn Iles
Laurie Greenland: de omgeving was behoorlijk gelijkaardig aan zijn achternaam, toch geen podium voor hem.
Troy Brosnan is normaal iemand om rekening mee te houden, maar deze natte en gladde omstandigheden is de Ozzie iets minder gewend.
Een derde plek voor de Bulldog: Brook Macdonald
De eindoverwinning is weliswaar wel voor Amaury Pierron, de overwinning hier in La Bresse liet hij in een van de laatste bochten liggen… daar ging hij namelijk zelf liggen.
Tussen alle Enduro wedstrijd door ‘even’ deze World Cup downhill meedoen, omdat het zo dicht bij huis is. Martin Maes wint hier zijn eerste World Cup!
Je komt ze ook overal tegen: de Velozidioot!
Tekst en foto’s: Coen de Jongh
