Test | Cube AMS 100 C:68 SL 2018 cross country full suspension

Tekst: Arjan Kruik // Foto's: Heiko Mandl, Arjan Kruik

De mijne

Cube brengt de AMS 100 C:68 cross country full suspension sinds 2017, de mijne komt uit 2018. Letterlijk ‘de mijne’, want de fiets die ik hier beschrijf is die van mijzelf. Het is dus geen testfiets die ik gedurende een relatief beperkte tijd in bruikleen heb gehad. Integendeel, want mijn AMS is inmiddels al bijna twee jaar in gebruik. De bekende winterse toertochten in West-Brabant en regelmatige uitstapjes naar de Heuvelrug, maar ook diverse tripjes naar de Alpen: mijn AMS heeft het de afgelopen twee jaar allemaal meegemaakt.

Niet helemaal meer origineel

Na die twee jaar is de fiets nog grotendeels zoals ik ’m gekocht heb. Slijtdelen die ik noodzakelijkerwijs heb vervangen zijn de ketting, de cassette en de remblokjes. Maar alle lagers en de voorbladen zijn nog origineel. Voor een meer comfortabele zit heb ik het standaardzadel en -stuur vervangen door respectievelijk een SQlab 611 Ergowave Active-zadel en een carbon SQlab 311 FLX-stuur met zestien graden buiging naar achteren. En voor de trips naar de bergen monteerde ik een dropper-post en een set wielen met bredere velgen en dikkere, meer solide rubbers. Bij de eerste Alpentrip maakte de standaard Fox 32 SC Factory-voorvork met 100 mm veerweg plaats voor een Fox 34 SC Factory met twee centimeter extra. Maar in tegenstelling tot de dropper en de stevigere wielen heb ik na afloop van die trip niet meer de moeite genomen om de originele vork weer terug te plaatsen; de Fox 34 SC bevalt me namelijk ook op de Nederlandse mountainbikeroutes gewoon beter.

C:68-constructie

Maar goed, ik loop een beetje op de zaken vooruit. Want wat voor bike is de Cube AMS 100 C:68 SL cross country full suspension eigenlijk? Bij z’n introductie in 2017 bracht Cube de AMS 100 C:68 als, ik citeer nu de website, “de ultieme xc-en marathonfully”. En ‘ultiem’, dat is in de ogen van de lycrabrigade met name licht en efficiënt. Eerst maar even over het gewicht: het frame van de AMS 100 C:68 weegt volgens Cube in maat 20” net iets minder 1.600 gram. Maar ik heb, neem het me niet kwalijk, niet de moeite genomen mijn bike compleet te demonteren om het geclaimde gewicht te checken. Maar ik wil wel aannemen, gezien het geringe totaalgewicht van 10,8 kilo dat de weegschaal aangeeft, dat het frame niet zwaar is.

Om een licht frame te realiseren maakten de constructeurs gebruik van de zogenaamde C:68-constructie. Die ‘C:68’ slaat op de verhouding tussen carbonvezelmateriaal en kunsthars, die volgens Cube 68% bedraagt. En hoe méér vezel en hoe minder hars, hoe lichter de constructie is, bij gelijkblijvende sterkte. Om het hoge carbongehalte van 68% te bereiken gebruikt Cube carbonweefsels waarvan de toegepaste vezelbundels niet rond zijn, maar extreem plat, bijna als plakband. En hierdoor is er nauwelijks loze ruimte die met hars opgevuld hoeft worden. Bovendien kunnen door de biaxiale weving twee legrichtingen (zie ook de detailfoto) met één weefsellaag worden gerealiseerd. Hierdoor kan de wanddikte, aldus Cube, tot 25% verkleind worden, zonder de sterkte van het frame negatief te beïnvloeden.

Geometrie

Goed, de AMS 100 C:68 is dus licht. Maar hoe zit het met de tweede voorwaarde voor een goede xc-fully, de efficiëntie? De geometrie is in ieder geval sportief genoeg, met een zitbuishoek van 74,5 graden, een balhoofdbuishoek van 70 graden en, bij framemaat 20”, een bovenbuis van 613 mm. Alleen de balhoofdbuis is voor een xc-bike aan de lange kant, bijna 120 mm in framemaat 20”. Voor mij geen probleem, maar wedstrijdrijders zullen al snel een omgekeerde stuurpen willen monteren. Overigens, zoals ik hierboven al vermeldde, heb ik al vrij snel een langere vork in het frame gestoken, waardoor de hoeken ongeveer een graad flauwer zijn geworden.

Tekst gaat verder onder de foto.

Veersysteem

Naast geometrie is natuurlijk ook het veersysteem van belang. Ook dat hebben de constructeurs uit het Beierse Waldershof behoorlijk goed voor elkaar. Zoals bij al hun fullies past Cube een vierpuntssysteem met Horst-link toe, een draaipunt net voor/onder de achteras voor een actieve vering met – in theorie – minimale trapinvloeden. De beweging van de achterbrug wordt via een hevel op de demper overgebracht. Wat overigens niet goed te zien is, want Cube heeft de draaipunten aan weerszijden met een carbon plaatje afgedekt. Echt nut heeft dat plaatje niet trouwens, behalve dan dat het de strakke lijnen die deze bike kenmerken nog wat strakker trekt.

Fox Factory vork en achterdemper

De vork en demper komen uit de Factory-serie van Fox en hebben dus de karakteristieke bronskleurige Kashima-coating. De demping van de uitgaande slag, de rebound, laat zich op allebei goed instellen. De demping van de ingaande slag is echter niet aan te passen. Of je hebt het hele systeem open staan, of je kiest ervoor – op asfalt bijvoorbeeld – om met de hendel op het stuur de boel op slot te zetten. Waarbij je ‘op slot’ niet letterlijk moet nemen, want bij grote klappen geven de veerelementen nog wel mee.

Comfortabeler en meer grip

Recentelijk heb ik ook mijn indrukken van de xc-fullies Canyon Lux en de Lapierre XR met je gedeeld. En qua veergevoel heeft de AMS 100 meer weg van de smeuïge Lapierre XR dan van de wat stugge Canyon Lux. Oftewel, de Cube is comfortabeler en beschikt over meer grip dan z’n online-concurrent uit Koblenz. Met als keerzijde een gevoelsmatig iets geringere trapefficiëntie.

Maar alhoewel we hier spijkers op laag water aan het zoeken zijn, voelt de achterkant van de Cube AMS 100 C:68 SL namelijk minder strak dan die van de Canyon Lux. En in steile beklimmingen die je zittend in het zadel overmeestert, zakt die achterkant iets meer in. Maar aangezien ik geen xc-racer ben, maar een tochtenrijder, weegt voor mij het comfort en de tractie die de AMS biedt zwaarder dan de efficiëntie van de Canyon Lux. Immers, op een comfortabele bike hou ik het langer vol. Bovendien: omdat de AMS 100 de ondergrond zo soepel volgt, kan ik in de afdalingen beter herstellen van de beklimmingen.

Extra veerweg

Logisch, zal je nu zeggen, je hebt er een 120 mm vork in hangen. En ja, dat klopt. Die vork maakt als het omlaag gaat een wereld van verschil. Terwijl ik in het vlakke er geen enkel nadeel van ondervind. Alleen omhoog moet je wat meer naar voren om druk op het voorwiel te houden. Maar minstens zo belangrijk is het gemak waarmee de achterkant de voorkant kan volgen. Zittend op het zadel een worteltapijt nemen? Echt geen enkel probleem. Dat komt niet alleen omdat het een prima veersysteem is, maar ook vanwege het simpele feit, dat de AMS 100 aan de achterkant over meer veerweg beschikt dan het specificatieoverzicht meldt.

Daarin is deze Cube overigens geen uitzondering; de veerweg die fabrikanten opgeven is regelmatig meer ingegeven door de wens van de marketeers om een bike mooi in een segment te laten passen dan door de werkelijke veerweg. Zo beschikte de achterkant van de vorige generatie Trek Fuel EX officieel, want trailbike, over dertien centimeter veerweg, maar bleek de werkelijke veerweg dik een centimeter méér te zijn. Ook de AMS 100 is aan de achterkant potenter dan de cijfers aangeven: geen tien centimeter, maar bijna elf. Dat verklaart waarom de AMS 100 ook met een langere vork toch perfect in balans is.

Trailbike-potentie

Cube heeft dat zelf ook wel in de gaten; van de vier AMS-varianten die Cube dit jaar in het assortiment heeft, hebben er twee een 120 mm voorvork. Rijd je alleen in Nederland, dan is 100 mm prima. Of misschien zelfs beter, afhankelijk van je conditie, kracht en ambities. Maar voor wie prijs stelt op wat meer comfort en ook in de Alpen wil rijden, die is beter af met twee centimeter meer veerweg aan de voorkant. Natuurlijk, je maakt er daarmee geen endurobike van. Maar trailbike-potentie heeft de AMS dan zéker. Je kunt er als je je lijnen een beetje zorgvuldig kiest gerust buitenlandse paadjes mee rijden.

Flex

Er is volgens mij trouwens nog een reden waarom de tractie en het comfort van de AMS 100 C:68 bovengemiddeld zijn en dat is de flex in de achtertrein. Flex? Maar dat wil je toch helemaal niet? Je zou zeggen van niet. Maar een te stijve achtertrein is ook niet ideaal, zeker niet als het gaat om het absorberen van oneffenheden op het moment dat je met je bike schuin door een bocht gaat. Bij de AMS 100 C:68 ontbreekt aan de bovenkant van de staande achtervork de gebruikelijke verbinding tussen de linker en de rechter buis, waardoor het geheel enigszins kan torderen. En dat komt, zo is mijn bescheiden mening, de grip in bochten juist ten goede. Terwijl ik met mijn gewicht van 72 kilo bij het staand klimmen geen nadelen van deze constructie ondervind.

Afmontage

Tot slot nog even een opmerking over de afmontage. Ik begon dit verhaal met een opsomming van wat er allemaal is aangepast. De aandrijflijn staat daar niét bij. Terwijl de 2018 AMS SL toch is uitgerust met een ouderwetse 2x11-aandrijflijn. Die moet er volgens de stijlpolitie af, toch? Ik heb nieuws voor je: die aandrijflijn gaat er voorlopig nog niet af. Niet alleen omdat Shimano XTR de best schakelende 2x11-aandrijflijn is die ooit is gemaakt, maar ook omdat een tweede voorblad voor mij ideaal is op de routes die ik het meest rijd. Op het grote voorblad een bult af, bij het daaropvolgende steile klimmetje razendsnel met één klik naar het kleine voorblad en eenmaal boven weer met één klik naar een passend daalverzet. Kom daar maar eens om met een moderne 1x12-transmissie. Op sommige parkoersen krijg ik daarmee letterlijk een lamme duim van het voortdurende van rechts naar links en weer terug verplaatsen van de ketting over de cassette.

Conclusie

Cube AMS 100 C:68 SL cross country full suspension zoals ik ’m heb is er natuurlijk niet meer, maar de 2020 modellen zijn opgebouwd op basis van precies hetzelfde C:68-frame. Kies je net als ik voor een uitvoering met 120 mm voorvork, dan kun je het hele mountainbikespectrum afdekken. Snel en efficiënt genoeg voor de Nederlandse mtb-routes, capabel genoeg voor uitdagende uitstapjes in de bergen. Dat zijn natuurlijk meer merken die claimen dit soort bikes in huis te hebben, maar veel daarvan kunnen ondanks langere voorvork en dropper-post hun xc-veren onvoldoende afschudden.

Rijd je uitsluitend in Nederland en is Strava een van je meest gebruikte apps, dan passen de meer hardcore xc-uitvoeringen met 100 mm vork beter bij je en kun je probleemloos de strijd aan met de Epics, Scalpels en Luxen die je tegenkomt op jouw vaste mtb-routes.