Ook dit jaar hield de EuroBike beursorganisatie een outdoorbeurs voor de media om alvast in de praktijk kennis te maken met nieuwe producten. Dit jaar vonden de EuroBike Media Days (EBMD) van 27 tot en met 29 juni plaats in het Italiaanse skigebied Kronplatz en wij waren ook ter plaatse om op pad te gaan met nieuw spul voor een eerste kritische blik.Als je de geschiedenis van de mountainbike kent, dan is de naam Marin je ongetwijfeld bekend: de regio Marin County ten noorden van San Fransisco is de bakermat van de mountainbike. Hier denderden de voorvaderen van de mountainbike met hun klunkers van de befaamde Mount Tamalpais af. Eind jaren ’80 kwam vervolgens het mountainbikemerk Marin op de markt, vernoemd naar en gehuisvest in de betreffende regio. Met legendarische modellen als de Pine Mountain, Eldridge Grade en Bear Valley vormden ze een belangrijke speler tussen alle grote merken die nu zo mogelijk nog groter zijn. Als topmodel had Marin de Team Titanium, een volledig titanium frame in de tijd dat merken als Litespeed en Merlin nog maar mondjesmaat fietsen aan de man probeerden te brengen.
Nu, bijna drie decennia verder, hoor je eigenlijk weinig meer van het merk Marin, mede doordat het verkocht werd aan een Europese investeringsmaatschappij. Tot recent… Met de Wolf Ridge liet Marin het mountainbike-minnende internet op zijn grondvesten schudden. Een carbon full-suspension met 160 mm veerweg en een veersysteem dat alle andere concepten zou overschaduwen?
Over de achtervering…
R3act is de naam van het gebruikte achtervering systeem… of eigenlijk van de complete achterbrug. Het bedrijf Naild heeft dit systeem ontwikkeld en verkoopt het als complete set aan fietsfabrikanten. Net zoals met een voorvork, die je ook compleet van een leverancier koopt. Tot nu toe maken Polygon en Marin gebruik van dit systeem. De eigenaar van Naild, Darrell Voss, een voormalig ontwerper bij Klein, geeft zelf aan dat hij voor dit systeem voortgeborduurd heeft op de Maverick fietsen en Yeti’s linear Rail systeem dat ze vanaf 2010 gebruikten in hun (303 DH) downhill fietsen. Het systeem van Naild maakt daarbij gebruik van custom dempers met zo weinig mogelijk ingaande demping, 40% minder dan gemiddeld naar eigen zeggen. Naild wil het veersysteem namelijk zoveel mogelijk op zijn eigen kinematiek laten werken, zonder allerlei fratsen uit te hoeven halen met low-speed compressie knoppen of lockout hendels om de fiets efficiënt te laten werken onder trapkracht.
Bergop voelt de achtervering strakker aan dan menig VPP of DW systeem dat ik de laatste jaren onder mijn kont gehad heb. Aan de achterdemper van de Marin kun je alleen de rebound demping verstellen. Je rijdt de fiets dus altijd met de compressie van de achterdemper in de ‘open’ setting. Ondanks dat, rijdt de fiets bergop zonder ook maar enig gewip van de achterbrug. Ook valt me op dat bij steile klimmen die achtervering niet inzakt, maar je em ‘hoog in de veerweg’ blijft rijden, mét behoud van alle veerweg dus. Rij je vervolgens door een greppel, dan veert de achterbrug netjes in. Belangrijk verschil met andere trapefficiënte veersystemen, is dat bij dit systeem de achterbrug dus niet strak getrokken door de spanning op de ketting (anti-squat). Ook on the trail en op typische bijtrapstukken voelt de fiets niet alsof je in de pudding trapt: iedere trap is raak, terwijl de vering op alle oneffenheden volop zijn werk blijft doen. Waar sommige andere fietsen meerdere demperstanden en een hoop kabelspaghetti voor remote hendels nodig hebben om de achtervering enigszins efficiënt aan te laten voelen tijdens het trappen, lost de Marin het met dit R3act systeem dus op. Hun brutale claim dat ze écht geen lockout of ingaande demping (meer specifiek: low speed compressie demping) nodig hebben, maken ze dus ook echt waar!
De Wolf Ridge is wel een 160 mm trailbike met bijbehorende korte stuurpen, vlakke stuurhoek en behoorlijk wat gewicht. Je fietst door het achterveringsysteem wel veel makkelijker bergop dan het merendeel van de 160 mm fully’s, maar het is natuurlijk niet ineens een cross country fully qua klimmen. Ik denk dat de fiets vooral interessant kan zijn, voor mountainbikers die zoveel mogelijk veerweg willen, maar ook regelmatig rustige toertjes willen rijden op een bijpassend tempo.
Het afmontagedilemma
Met een fully met veel veerweg en geclaimde klimcapaciteiten is de afmontage natuurlijk een heikel punt. Immers, ga je voor een lichte afmontage of voor een bombproof enduro/light-DH afmontage. Marin kiest voor het eerste en mikt daarmee meer op de trailbikemarkt dan op het endurosegment. De Sram XO aandrijving en Guide remmen zijn daarbij een neutrale keuze, de Rock Shox Lyrik voorvork en Notubes Flow wielen en korte stuurpen (35 mm) een breed stuur (800 mm) neigen duidelijk meer naar de ruigere kant.
In het geval van de geteste Wolf Ridge vond ik persoonlijk de Guide remmen iets te kort schieten, ik moest flink doorknijpen om voor een vertraging te zorgen. Juist omdat je met deze fiets de moeilijkere (steilere/snellere) afdalingen wilt rijden, had ik betere ankers op de fiets verwacht. De gemonteerde banden (WTB Vigilante en Breakout 29 x 2.3 in de compound TCS Light/Fast) vormen voor deze fiets de echt beperkende factor voor ruig naar beneden knallen. Op de trails rondom Kronplatz gaven die me niet de kans alles uit de fiets te halen. Bij een enigszins agressieve rijstijl in bochten en off-camber stukken had ik het gevoel de banden van de velgen af te rijden. Met een DH casing of Supergravity achtige band met stuggere zijwand kan dit probleem oplost worden. Dat is echter alweer een kilo extra die je daarna weer de berg op moet zeulen en daarmee kom je terug op het duivelse dilemma. De enige remedie die je als consument zou kunnen nemen, is twee sets wielen gebruiken: een zware voor de meer downhill en bikepark dagen en een lichte, voor ontspannen toertjes (over de Veluwe of zo).
One bike to rule the ride?!
Als we de slogan op de Marin site moeten geloven, maakt de Wolf Ridge alle overige mountainbikes in je schuur overbodig. De Marin is inderdaad een 160 mm fully, die klimt als een hardtail… alleen wel een hele zware! De fiets is een compromis, net als alle andere fietsen dat feitelijk zijn, maar misschien is dit zelfs het ultieme compromis?! Zover dát wat betekent… Verwacht in ieder geval geen XC-race of marathon capaciteiten. De Marin is daarentegen wel een zéér capabele trailbike, waarmee je prima bergop kunt peddelen dankzij de R3act achtervering. Daarnaast kun je met een iets andere afmontage de fiets vrij eenvoudig geschikt maken voor ruiger werk. Is het wat voor in Nederland? Om 2 redenen beantwoord ik die vraag met nee: ten eerste zeul je onnodig gewicht mee omdat de fiets meer veerweg (en bijbehorende componenten) heeft dan je hier nodig hebt. Ten tweede is de geometrie duidelijk gericht op bergaf rijden en niet op snel tussen allerlei boompjes door flowen. Een vergelijkbare fiets in 120 mm spec, bijbehorende geometrie en vooral een stuk lichter… dan wordt het voor hier ineens een serieuze kanshebber! Dan moet je echter nog steeds kunnen wennen aan het aanzicht van de achterbrug en accepteren dat je maar één fiets in de schuur mag hebben staan. Als je de fiets koopt vanwege de cultstatus van het merk van oudsher, dan draai je waarschijnlijk al zolang mee, dat die schuur al lang vol staat.
Tekst en foto’s: Coen de Jongh
