Terwijl je je afvraagt of de deur van de vriezer weer dicht mag, er wit spul uit de hemel komt dwarrelen en je jezelf betrapt op het zoeken van last-minutes naar Gran Canaria, gooit Velozine er op de valreep nog een ander perspectief tegenaan.
Wat nu als fietsen in sneeuw en ijs opeens wél leuk zou zijn?!
Nu wil het toeval dat ondergetekende een aantal jaren geleden bedacht dat het een goed idee zou zijn om in Zweden te gaan wonen. Mooie natuur, lieve mensen, grappig taaltje, buitensportland-bij-uitstek… Dat beetje sneeuw zou wel meevallen, en zo donker kan het toch niet zijn?
Sneeuw en ijs op de fietspaden? Geen probleem met winterbanden…
Na 4 winters met meters sneeuwval en met ernstig vitamine-D gebrek kom ik toch eigenlijk wel tot die conclusie – zo erg is het niet. Men neme een hele oude fiets, een stel winter-fietsbanden en wat goede kleding van niet nader te noemen, meestal Scandinavische, merken en je komt eigenlijk best ver. In elk geval op je werk, zonder irritaties over files of Zweden die als een zombie voor zich uitstaren in de metro. En met een beetje geluk met een prachtig uitzicht over een besneeuwde stad.
Maar hoe zit dat dan met die winterbanden? Wat houdt dat in en werkt het echt? Wat feiten en meningen.
Verschillende merken (Suomi – voorheen Nokian, Schwalbe, Continental) hebben winterbanden voor de fiets in hun assortiment, oftewel banden met kleine spikes erin geslagen. Het rubber van de banden is iets anders dan je gewone fietsbandje, een beetje zoals bij winterbanden voor auto’s, zachter. Het aantal spikes varieert per model, van 106 stuks voor je dagelijkse woon-werkritje, tot 360 stuks voor het echte off-road ijsracen. In het algemeen geldt; des te meer spikes, des te zwaarder de band – en des te zwaarder hij ook rolt. Dat verschil in rolweerstand is behoorlijk, dus tenzij je wat extra krachttraining voor de winter wilt, is het het beste om met een laag aantal te beginnen. Mijn eigen ervaring is dat een band met 106 spikes voldoende is voor woon-werkverkeer. Zowel in verse sneeuw, op ijsplaten verborgen onder een laagje sneeuw als wel op puur ijs en opgevroren sneeuwribbels. Overal heb je een ongelooflijke grip. Ik ben eigenlijk niet één keer geslipt in al die jaren en als je de band eens weg voelt glijden, pakt hij uiteindelijk alsnog. Ook op wegen met ijzel heb ik goede ervaringen – iets met een 10% helling die ik ’s ochtends afsuis. Het is wel belangrijk dat je voor de eerste sneeuwval een kilometer of 50 op asfalt rijdt, zodat de spikes goed in de band gedrukt worden.
Kleine spikes, groot effect!
Er zijn ook winterbanden zonder spikes, met alleen aangepast rubber. Voor een land als Nederland, waar er niet al te veel sneeuw valt, zou dat nog interessant kunnen zijn. Aan de andere kant heb je dan waarschijnlijk alsnog een probleem op die dagen dat een winterdienstregeling bij de NS van kracht is. En dat is de laatste tijd toch met enige regelmaat. Bovendien zijn juist de agressievere banden met meer spikes en grovere afvoergeulen ook voor de mountainbiker interessant. Klagen we immers al niet drie winters achter elkaar dat er met de platgetrapte sneeuw en ijsrichels nauwelijks over de vaste routes in het bos te fietsen is? Bij gebrek aan Elfstedentocht kunnen we zo ooit eens een speedway organiseren op de Loosdrechtse plassen…
Maar waarom nu dit artikel terwijl het voorjaar haar intrede doet zou moeten doen? Natuurlijk in de eerste plaats om je door de laatste stuiptrekkingen van de winter te helpen met een andere kijk op de winter.
Maar ook omdat de webshop- en winkelvoorraden slinken naarmate de winter vat krijgt op ons continent; rond december kan het wel eens een uitdaging zijn om een fatsoenlijk band voor de woon-werk fiets te krijgen, laat staan iets in 26″ of 28/29″ met voldoende volume voor de mountainbike. Dit is het moment om niet de hoofprijs te betalen en op tijd wat klaar te leggen voor de kortste dagen van 2013, zodat er volgende winter geen treurige maar blije gezichten verschijnen bij de eerste sneeuwval. Lekker buiten spelen in de sneeuw en (door)genieten van de paden. Als eerste weg bij het stoplicht. Met een fris hoofd op je werk. En nog op tijd ook! Zet die vriezer maar weer open…
Tekst: Hanneke Boon
Foto’s: Eric Wictor & Hanneke Boon
Leuk artikel!
Maar: ‘Klagen we immers al niet drie winters achter elkaar dat er met de platgetrapte sneeuw en ijsrichels nauwelijks over de vaste routes in het bos te fietsen is?’ Speak for yourself! ;)
Cool :-)
Daar nog kort aan toegevoegd: Op het ijs fietsen is dan i.d.d. geen probleem meer. Tijdens een schaatstochtje in de Zweedse vriezer spotten we meerdere bikers op het ijs!