Als een van de eersten en meteen ook weinigen was het Niner die de opmars van de 29er gebruikte om hun complete identiteit aan op te tuigen door het exclusief omarmen van de grote wielmaat. Dat die, toentertijd, iet wat gewaagde stap al snel zou leiden tot nagenoeg ‘global domination’, overtrof de verwachting van de oprichters zelf ook. Het merk groeide enorm hard en wist al snel een stevige voet aan wal te krijgen in de nog prille Europese markt waar het aanbod van de traditionele Europese ‘huismerken’ achterbleef op dit gebied.
Met het groter worden van het merk zijn ook de mogelijkheden vergroot. Iets wat in het voordeel werkt wanneer je bijvoorbeeld een carbon frame wilt ontwikkelen. Naast de carbon Air 9 hardtail volgde dan ook een carbon versie van de Jet 9 full suspension; de Jet 9 Carbon. En deze wordt sinds kort bij gestaan door een extra gepimpte versie met onder andere een carbon rocker en nog verder geoptimaliseerde carbon lay-up voor een lager gewicht. Deze versie krijgt dan ook de RDO (Race Day Optimized) badge mee.
Al hoewel Niners in ons eigen kikkerlandje niet meer echt tot een zeldzame categorie behoren, betreft dat vooral de hardtails. Een Jet 9 Carbon fully ben ik nog niet in het wild tegen gekomen, laat staan dat ik er eens mee op pad kon. Op de Demodag voorafgaande aan de EuroBike stonden er een aantal klaar en zag ik mijn kans schoon er eens van te proeven.
De fiets heeft een karakteristiek uiterlijk met nogal gebogen buisvormen wat niet door iedereen gewaardeerd wordt. Ik kan de organische vormen wel waarderen. Geheel volgens de laatste trends lopen de kabels door het frame met uitzondering van de remleiding. Die valt daardoor extra op, maar eigenlijk is het ook wel een logische keuze. Een hydrauliekleiding met agressieve olie door je frame wurmen is niet echt een pré en betekend dat je per definitie na montage moet ontluchten.
Met mijn 1.82m heb ik de luxe zowel te passen op een medium en een large frame. Met de gedachte dat de medium onder mijn achterste wat speelser zou zijn en de grote wielen zeker een bepaalde mate van stabiliteit geven op snelheid, verkoos ik de speelsheid voor maximaal plezier op het korte testrondje. De afmontage is racey; SRAM X.O, Syntace goodies en American Classic’s nieuwe 29er Race wielen van 1460 gram. Combineer vervolgens het lichte, stijve frame met de 71,5 graden steile balhoofdshoek en de voor mij relatief kort uitvallende wielbasis en de eerder veronderstelde ‘speelsheid’ valt van zelf op z’n plek. Van rijrichting veranderen lukt dan ook moeiteloos en ik kan me niet van de mening ontdoen dat zij die de veronderstelling hebben dat 29ers per definitie logger aan zouden voelen, in het ongelijke worden gesteld door deze fiets.
Niner’s eigen CVA veerconcept werkt onopvallend. En dat is positief. Zoals we namelijk al eerder aangaven is het bij sommige veersystemen nog niet zo snel gegeven een goede setting te vinden in de korte tijd dat je er mee op pad kunt bij een demodag. In mijn geval was het met het instellen van de juiste luchtdruk en kortstondig intellectueel op en neer draaien van de rebound knop ten overstaande van publiek al snel beklonken; rijden maar. Tijdens de beklimmingen bleef de achterkant geplakt aan de grond en streek de grootste obstakels vlak waarop je normaal tractie kan verliezen, zonder dat ik er aan herinnerd werd dat er ook daadwerkelijk veel beweging in veersysteem zat. Het gevoel in de pedalen bleef daarbij neutraal, zowel bij het grootste als het kleinste kettingblad.
In het testparcours zijn een aantal gravelpaden opgenomen met scherpe bochten en hoewel dit altijd wat tricky is, vroeg de Niner hier wat extra aandacht. Ik wijt dit aan 71,5 graden balhoofdshoek. Point-and-shoot was er in die zin niet direct bij. Eerst goed leren mikken dus. De Niner Jet 9 bezit 100 millimeter veerweg achteraan en in de testfiets die ik mee kreeg was ook een 100 millimeter voorvork gemonteerd. Volgens Niner is een 120 millimeter vork ook goed thuis in de Jet 9, waarmee het tikkeltje nerveuze stuurgedrag door een iets wat vlakkere balhoofdshoek wat meer te temmen is.
De fiets in 100 + 100 millimeter mode is een pure XC racer voor hen die bij de les kunnen blijven. Het CVA veersysteem is me daarbij erg positief opgevallen; neutraal, geen merkbare aandrijvings-interacties en voldoende actief om echt comfort en tractie te geven zonder het gevoel met de ondergrond te verliezen. Dit is anders dan mijn ervaringen bij andere VPP-achtige veersystemen in het verleden. Met 20 millimeter meer verweeg vooraan zal de fiets meer multifunctioneel inzetbaar worden zodat afdalen niet meteen de precisie en concentratie van een scherpschutter vereist.
Tekst en foto’s: Dennis Jöris
Dat is een mooi monster (met een mooi nederlands tintje)! Ik heb weinig ervaring met FS fietsen, maar dit lijkt me een leuke ’tweede fiets’, mits de financiën het toelaten enzovoorts…
Reken er maar niet op! Top carbon frame, top onderdelen. dat doet de kassa wel rinkelen!