Test | Galfer Pro remblokken en Wave remschijven

Nieuwe remblokken en remschrijven

Vorig voorjaar was ik aan de beurt: nieuwe remblokken. Niet dat ik ze snel slijt; met mijn 65 kilo stel ik m’n remmen minder op de proef dan gemiddeld. Bovendien zitten op mijn RAAW Jibb zowel voor als achter 200 mm schijven. Daarnaast zijn de remblokken op de Sram Code-vierzuigerremmen die de Jibb sieren niet bepaald klein uitgevallen. Maar weinig massa of grote schijven en dito blokken; op de lange termijn dwingt de combinatie van lange afdalingen en slecht weer iedere rem op de knieën.

Tijd voor nieuwe remblokken dus. Niet de originele van Sram, maar van de Catalaanse remblokkenmaker Galfer. Dat zit zo: óók de Sram Centerline-remschijven waren behoorlijk versleten. Nog niet tot de – volgens Sram – minimum schijfdikte van 1,5 mm, maar heel ver zaten ze daar niet meer vanaf. Bovendien wilde ik graag een wat dikkere, stijvere schijf hebben. De 1,85 mm dikke Sram-schijven vertragen op zich prima, maar het is lastig om ze netjes recht te houden. Dat kan veroorzaakt worden door verhitting en/of de relatief geringe dikte, maar misschien ben ik ook gewoon niet voorzichtig genoeg.

Wat het ook is, bij Galfer vond ik naast remblokken ook een set 203 mm Wave-remschijven met een dikte van 2,0 mm. Zo’n dikkerd uit Barcelona kost een tientje extra ten opzichte van een 1,8 mm uitvoering van hetzelfde merk en weegt 40 gram meer. Maar weer 20 gram mínder dan een 200 mm Centerline-schijf van Sram, wat wellicht verklaard wordt door de meer open structuur van het remoppervlak van de Galfer-remschijven. Prettig, dat lage gewicht. Maar hopelijk gaat het niet ten koste van de remkracht en de warmtebeheersing…

Geheime compounds

Galfer is een echte specialist; ze maken ook remblokken en remschijven voor motorfietsen. Sterker: dat is hun core-business. Voor fietsen brengen ze blokken in zes verschillende compounds, maar voor allemaal geldt dat deze een mix is van organisch materiaal en metaaldeeltjes. Ze noemen hun compounds daarom ‘organic semi-metal’, waarbij het percentage metaaldeeltjes per type remblok verschilt. Voor mountainbikes brengt Galfer vier verschillende: ‘Standard’, ‘Advanced’, ‘Pro’ en ‘E-bike’. De eerste is volgens Galfer het meest allround, de tweede voor natte omstandigheden, de derde voor wie op zoek is naar maximale remkracht en de laatste is specifiek gemaakt voor zware e-mountainbikes. Naast onderlinge verschillen in remkracht claimt Galfer ook onderscheid op het vlak van hittebestendigheid, doseerbaarheid en levensduur. Hoe ze dat doen en welke materialen daarbij wel of niet gebruikt worden – zeg maar het geheim van de smid – daar laat Galfer zich niet over uit.

Galfer: “Bij voorkeur organische compounds met metaaldeeltjes”

Wel krijg ik uitleg over waarom ze organische blokken toepassen. “Bij temperaturen onder 250 graden werken onze semi-metal-remblokken beter dan gesinterde (= metalen, red.) remblokken. De mate waarin de temperatuur oploopt, hangt samen met de massa, de snelheid en de tijdsduur. Hoewel ze niet bepaald traag zijn, zijn de snelheid en massa van mountainbikers natuurlijk veel geringer dan die van motorfietsen. Vandaar dat wij voor onze mountainbikeremblokken niet kiezen voor gesinterde, maar voor organische compounds met metaaldeeltjes,” vertelt Darío Ortiz van Galfer. “Een andere reden om geen gesinterde remblokken voor mountaibikes aan te bieden is dat deze in vochtige en koude omstandigheden veel herrie maken. Op een motorfiets, waar je een integraalhelm draagt en de motor zelf sowieso veel herrie maakt, is dat geen probleem, maar op een mountainbike is het dat wel. Tot slot speelt ook de modulatie een belangrijke rol; onze semi-metal-remblokken zijn beter te doseren dan gesinterde exemplaren.”

Inremmen niet nodig

Omdat ik graag over krachtige maar vooral ook goed doseerbare remmen beschik, kies ik voor de groene Pro-blokken. Want waarom zou je voor minder gaan dan het beste? Bovendien hoeven de Pro remblokken volgens Galfer niet ingeremd te worden. Interessant, want voor zover ik weet moeten remblokken áltijd ingeremd worden. Hoe Galfer dat niet hoeven inremmen voor elkaar krijgt blijft ongewis: “Onze groene Pro-remblokken hebben een speciale behandeling ondergaan, maar wat die precies inhoud is ons geheim”, meldt Darío Ortiz als ik ernaar vraag.

200 mm én 203 mm diameter: waarom!?

Het monteren van de nieuwe remschijven en remblokken verloopt nagenoeg probleemloos. “Nagenoeg”, maar omdat ik zowel voor als achter helaas wel nieuwe adapters moet monteren. Reden: Sram heeft 200 mm schijven, maar veel andere merken, waaronder dus ook Galfer, houden het bij de 203 mm standaard. Absolute kul natuurlijk, zo’n verschil van 3 mm tussen het ene en het andere merk, maar zo zit de fietsindustrie soms in elkaar. Daarnaast spartelde een van de achterste remzuigers een beetje tegen. Vanwege de verregaande staat van slijtage van de originele set-up was deze te ver naar buiten gekomen en wilde niet meer terug. Die moest dus met behulp van wat zachte dwang en een druppeltje olie z’n hok weer ingeduwd worden. Daarna was het een kwestie van schoonmaken, nieuwe blokken inhangen, een keer goed knijpen, remklauwboutjes vastzetten en klaar! Beide schijven zijn kaarsrecht en lopen ondanks hun grotere-dan-standaard breedte niet aan.

Naar beneden

De eerste afdaling van de Monte di Tremezzo aan het Italiaanse Comomeer, bijna 1.400 hoogtemeters aan één stuk, valt helemaal niet tegen. Ondanks het bewust vooraf niet inremmen is er toch voldoende remkracht aanwezig. Voldoende, maar niet schokkend veel. Echter, in de loop van de afdaling gaat de remmerij gevoelsmatig telkens een versnelling hoger. Nou ja, voor zover dat met remmen kan… Maar je begrijpt wel wat ik bedoel: als de blokken en de schijven lekker opgewarmd zijn manifesteert zich een superlekkere bite, waarbij de vertraging met slechts een relatief geringe krachtsinspanning van m’n wijsvingers toch prettig direct en krachtig is.

Een paar dagen later pakken we een route naar de San Jorio, de op 2.012 meter hoogte gelegen pas die de grens tussen Italië en Zwitserland markeert. Sommige secties over gras, dan weer over losse aarde, steengruis, losliggende, vuistdikke keien, nog grotere keien. Kortom, ook hier is niet alleen pure remkracht van belang, maar tevens een goede doseerbaarheid. Maar tijdens deze toch wel extreem lange afdaling laten de Code’s met Galfer remblokken en remschijven me niet in de steek. Ze leveren brute remkracht waar nodig, zonder dat die ten kost gaat van de doseerbaarheid. En ook zonder storende geluidsproductie. Overigens, voordat ik deze kwaliteiten volledig op het conto van de nieuwe remblokken en remschijven gooi; de Code-vierzuigerremmen van Sram staan sowieso bekend om hun zeer goede modulatie. Maar met de nieuwe set-up komt die toch op een nog hoger niveau te staan.

Extreem lange afdaling

Ik noem hierboven de afdaling vanaf de Passo San Jorio “extreem lang”. Met een hoogteverschil van ruim 1.800 meter lijkt die kwalificatie me niet overdreven. Voor zowel rijder als remmen is het in ieder geval een flinke kluif, zeker als je in één keer naar beneden knalt. Spannend ook, want organische blokken hebben de naam gevoeliger te zijn voor hoge temperaturen. Wordt een rem (te) heet, dan verdampen de harsen in het remoppervlak, waardoor de remkracht – tijdelijk – minder kan worden.

Eenmaal beneden zit ik stuk, maar de remmen hebben geen krimp gegeven. Ja, de schijven zijn warm. Maar dat heeft geen invloed op de remkracht of de doseerbaarheid. Wel toont de achterste schijf, ondanks de grote dikte en diameter, sporen van verhitting. Echter, dit heeft niet tot kromtrekken geleid, wat me met de originele schijven na lange afdalingen wel eens overkwam. Beide schijven zijn nog kaarsrecht. Ongetwijfeld speelt mijn relatief geringe gewicht – 75 kilo met rugzak – hierbij een rol, maar dan nog: knap gedaan!

Conclusie

De Galfer-tuning van mijn Sram Code-remmen is goed bevallen. Krachtig, goed doseerbaar en stil. De claim dat inrijden niet nodig is wordt eveneens waargemaakt. Althans, deels. Ook de Pro-blokken gaan namelijk nog beter remmen als ze even lekker warm geweest zijn. Alleen is het remvermogen óók out-of-the-box al heel behoorlijk. En dat kan je van veel andere remblokken niet zeggen, die moeten eerst écht goed ingereden worden alvorens ze hun überhaupt iets van remkracht tentoonspreiden. Rest de hamvraag uit de kop bovenaan deze test: is deze Galfer-combi beter dan het origineel van Sram? Ik vind van wel. Niet alleen als het gaat om het recht blijven van de remschijven, maar vooral ook voor wat betreft de stopkracht, de doseerbaarheid en het lage geluidsniveau van de remblokken. Die was met de originele remblokken al goed, maar met die van Galfer gewoonweg nog beter. Op zoek naar een upgrade voor je remmen? Dan is deze Catalaanse combi zeker een aanrader.

Tekst en foto’s: Arjan Kruik

Deze test betreft een vernieuwde versie van een test die we in januari 2021 publiceerden.