Test | Merida eOne-Forty 8000 met Shimano E8000 motor

‘Mullet’-setups met een 29” voorwiel en een 27,5” achterwiel zijn momenteel hot bij bikes voor het stevigere werk. Het grote voorwiel belooft stabiliteit en het gemak van het rijden over obstakels. De kortere achterbrug voor het kleinere achterwiel belooft wendbaarheid. Diverse merken zijn er het voorbije seizoen mondjesmaat mee aan de haal gegaan. Merida liep dus min-of-meer voor de fanfare uit, want de eOne-Forty (en dikkere eOne-Sixty) heeft die setup óók. Concreet ligt er rond het 29” voorwiel een 2.5” band. Achteraan is de 27,5” band 2.6” breed.

Frame

Deze 8000 was met zijn prijs van € 6.499 de op één na duurste Merida eOne-Forty in 2020. Voor 2021 begint de range bij de eOne-Forty 500 van € 4.799. Die heeft een volledig aluminium frame. Bij onze test-8000 is het voorframe van carbon. Terwijl de achterbrug bij alle versies van aluminium is.

Eén van de meest in de oog springende details van het frame zijn de koelvinnen achter het balhoofd. ‘Thermal gates’ noemt Merida ze. Ze dubbelen als kabelinvoer, maar dienen dus daadwerkelijk voor de koeling. Maar niet dat rijwind of de vinnen er werkelijk toe doen; dankzij de openingen kan de warme lucht (ontstaan door een warme accu) uit het frame te ontsnappen.

De onderbuis is aan de onderzijde open, zodat je bij de accu kunt. Een kunststof plaat dekt de boel af en een dikke laag rubber aan de buitenzijde wapent hem tegen steenslag. Het losnemen van de plaat gaat overigens eenvoudig dankzij een klik-en-schuif-principe. Vervolgens heb je een inbussleutel van 5 mm nodig om de accu eenvoudig uit te nemen. Maar niet dat je dat vaak móet doen – hooguit voor langetermijnopslag of vervoer. Want voor het opladen vind je namelijk een laadpoort boven op de onderbuis, net vóór de dempermontage.

De lol begint wanneer je op deze knop duwt aan het begin van je rit.

De onderbuis van de Merida eOne-Forty is aan de onderzijde open zodat de accu er in en uit kan. De afdekplaat is van dik kunststof en goed ingepakt met rubber om geluid te dempen en te beschermen tegen impact.

Merida is niet zuinig geweest met rubber. Ook de liggende achtervork flink 'ingepakt'. Hij beschermt de achterbrug tegen de impact en dempt het geluid van de klapperende ketting.

De linker- en staande achtervorkpoten zijn onderling verbonden met een uh... spoiler. Extra downforce lijkt-ie niet te geven, maar hij doet prima dienst als handvat om de bike aan op te tillen! Zonder dollen; de vorm is weloverwogen. Een dwarsverbinding (letterlijk) tussen de staande achtervorkpoten snoept ruimte op. Om hem vervolgens niet tegen de zitbuis aan te laten botsen bij maximale veerweg, moet de achtervork dan langer worden. Maar dát wilden de Merida-engineers niet. Dus werd-ie afgeplat en letterlijk 'uit de weg' gehaald. Vervolgens kun je er optioneel ook nog op een stabiele manier een spatbord op monteren.

De hendel van de steekas is losneembaar. De inbussleutel die dan tevoorschijn komt, kun je gebruiken om de accu los te halen. De hendel valt overigens tussen de staande en liggende achtervork in en is zodoende niet heel gemakkelijk vast te pakken. Je moet hem ook deels uit de steekas los halen om hem langs de vorkpoten te kúnnen draaien wanneer je de steekas los wilt halen.

Soepel

Genoeg over de frametechniek: hoe rijdt de Merida Merida eOne-Forty 8000? Eén van de eerste woorden die in me opkomt is ‘comfortabel’. Want zowel de RockShox Pike Select vooraan en de RockShox Deluxe Select+ achteraan spreken soepel aan. De Pike was standaard al voorzien van één volumespacer, maar ik monteerde er vrij snel nog één extra om doorslaan bij de lompere landingen te voorkomen. Dat deed vervolgens nauwelijks iets af aan de souplesse van de Pike.

Met de 30% voorspanning die Merida voorschrijft voor de RockShox Deluxe Select+ sloeg-ie aan de achterkant nooit door, terwijl het veersysteem van de eOne-Forty zeker aan de gretige kant is. Alle kenmerken van een progressieve veercurve. Het resultaat is dat de eOne-Forty ook gemakkelijk tempo houdt als de ondergrond allesbehalve strak of vlak is. Bovendien betekent het dat er bij het klimmen een enorme hoeveelheid tractie beschikbaar is. En dat zijn precies de aspecten die je wil bij een bike met trapondersteuning. Want je blijft namelijk langer in het zadel zitten en rijdt klimmetjes met obstakels veel gemakkelijker op… zolang het achterwiel grip houdt.

"Het resultaat is dat de eOne-Forty ook gemakkelijk tempo houdt als de ondergrond allesbehalve strak of vlak is."

Ik vond de gretigheid die de Merida eOne-Forty aan het daglicht blootstelde, goed passen bij mijn rijstijl en meer nog: mijn gewicht van 66 kg. Weeg je meer, dan doe je er echt goed aan om nog méér volumereductie toe te passen in de voorvork en ook de achterdemper. Overigens heb ik de compressiehendels (en dus de lockouts) op beide veerelementen gedurende de hele testperiode nooit dicht gedraaid voor meer trapefficiëntie, want… nou ja: er is tóch trapondersteuning…

De Pike Select in de Merida bleek erg soepel. Wel waren er ondanks mijn 66 kg twee volume spacers nodig om hem niet te laten doorslaan bij het betere daalwerk.

De Merida is 'rondom' geveerd met RockShox producten. De soepele 133 mm veerweg achteraan wordt in bedwang gehouden door de Deluxe Select+.

Zowel de Pike als de Deluxe Select+ achterdemper kunnen dichtgezet worden. Ik ben er vrijwel de hele testperiode afgebleven, want dankzij de trapondersteuning vond ik méér trapefficiëntie het gemis aan comfort het niet waard.

Uurtje vlammen

Zoals ik in de aanhef al aangaf kreeg ik de eOne-Forty van Merida mee voor een lange periode. Ik ben er gedurende pakweg een volledig jaar mee aan de haal gegaan in binnen- en (gelukkig ook wat) buitenland. Niet exclusief; ik rij op veel verschillende bikes en wissel graag af. Mijn fietsbeleving omvat gewoonweg een breed scala aan type ritten. #gravelonsaturdayshredonsunday… ofzoiets.

Veruit de meeste van mijn ritten waren maar 1 tot 1,5 uur lang. Hoe dat? Simpel; vooral doordeweeks zette ik de Merida eOne-Forty maar al te graag in voor ‘even snel een uurtje technisch pielen’ op de lokale vuilnisbelt van zo’n 60 meter hoog. Daar liggen niet de meest technische stukken die Nederland rijk is, maar wel een paar leuke afdalingen waar je aan je bochtentechniek kunt werken. De lol is na pakweg 5 bochten al rap ten einde, maar ja: trapondersteuning. Met die hulpmotor in het vooronder druk je vervolgens vaker op ‘repeat’.

Tekst gaat verder onder de foto.

Extra dimensie

Op écht vlakke paden zit je snel aan 25 km/u en daarboven is de eOne-Forty – net als elke andere e-bike – gewoon een zware bike zodra de ondersteuning dus wegvalt. Nee; daar is weinig lol aan te beleven. Zodra het bochtig wordt en al helemaal wanneer het ook nog iets verticaal op- en neer gaat, wordt het meteen een ander verhaal. Zelfs al praten we dan over zandwallen van amper 2 meter hoog. Uiteraard geeft het een kick om snel(ler) een bocht uit te accelereren dan dat je dat op je reguliere bike kunt. Maar aan die extra duw heb je weinig als je vanuit die bocht meteen het decor in gekatapulteerd wordt.

De eOne-Forty is echter allesbehalve een ongeleid projectiel. De Merida-constructeurs zijn namelijk niet extreem ver doorgeschoten in de ‘long, low, slack’-trend. Zo is de wielbasis bij deze framemaat ‘S’ met 1160 mm voor een trailbike niet aan de extreem lange kant. De ‘mullet’-setup met een 27,5” achterwiel draagt hier uiteraard aan bij, want de achtervork is met 439,5 mm voor een e-MTB best kort.

"Alles bij elkaar maakt dat de Merida speelser rijdt op op krappe Nederlandse draai- en keerrondjes, dan dat je – of in elk geval ikzelf – zou verwachten voor een bike die ruim dubbel zoveel weegt als mijn xc-fully."

Bovendien staat de wielas bij een kleiner wiel natuurlijk ook wat lager, waardoor je gemakkelijker de bike aan de voorkant iets lichter maakt door je gewicht naar achteren te verplaatsen. Vervolgens is de stack vrij hoog, de zitbuis vrij steil en de reach is met 410 mm niet overdreven ruim, waardoor je dus ook vrij rechtop zit op de Merida eOne-Forty. Alles bij elkaar maakt dat de Merida speelser rijdt op op krappe Nederlandse draai- en keerrondjes, dan dat je – of in elk geval ikzelf – zou verwachten voor een bike die ruim dubbel zoveel weegt als mijn xc-fully.

#rockon \(^o^)/

Ik vond daarin een overtreffende trap bij het rijden op routes op de Utrechtse Heuvelrug en die van het Rijk van Nijmegen. Juist op dit soort routes met veel afwisseling tussen flowy en krappe bochten en korte, steile klimmen, geeft een e-mtb een extra dimensie. Op dit soort trails kom ik met mijn eigen conditie ook prima vooruit, en is het extra vermogen niet zozeer een compensatie van mijn eigen gebrek daaraan. Nee, het is zoals de destortion voor de elektrische gitaar. Het wordt er net even wat ruiger van. Meer rock and roll. En niet alleen omlaag!

"Ik heb het leren spelen van gitaar al lang opgegeven, maar dankzij de eOne-Forty waande ik me toch even een rockster."

De eOne-Forty was op dit soort trails uitermate goed in zijn element juist door zijn gebalanceerde rijeigenschappen. Tractie te over en erg goed en nauwkeurig te sturen, zonder dat je overdreven veel body language nodig hebt. Ik heb het leren spelen van gitaar al lang opgegeven, maar dankzij de eOne-Forty waande ik me toch even een rockster.

E-Bikeparken

Veruit de grootste lol had ik met de Merida eOne-Forty tijdens een bezoek aan Bikepark Mutters, net iets ten noorden van Innsbrück. Dat bikepark heeft naast een aantal toffe flowy afdalingen ook behoorlijk ruige exemplaren met veel boomwortels en flinke stenen in alle denkbare vormen. En met name op dit soort paden kwam de Merida heel erg goed uit de verf. Hij voelt erg – bij gebrek aan een goed Nederlandse beschrijving – ‘planted’. Uiteraard is dat deels het resultaat van het gewicht waardoor de bike simpelweg minder gemakkelijk als een pingpongbal op neer stuitert tussen de wortels en stenen. Maar zonder goede vering zou-ie net zo ongecontroleerd doordenderen als een lawine… En dat, dat is niet het geval.

"Ik betrapte me er op dat ik dankzij de vering én het stuurgedrag veel sneller en gemakkelijker nóg ruigere lijnen op zocht..."

En dat speelse karakter dat ik thuis ook al opmerkte, kwam hier nóg meer tot zijn recht. Ik betrapte me er op dat ik dankzij de vering én het stuurgedrag veel sneller en gemakkelijker nóg ruigere lijnen op zocht, terwijl ik normaal wel een dagje of wat gewenning heb wanneer ik sinds lange tijd weer eens op écht ruwe trails rijd. Het gevolg was dat ik bij de tweede run van de dag voorop de afdaling in dook, in tegenstelling tot de achterste positie die ik normaal verkies met als excuus ‘ik moet de daalknop nog even omzetten’.

Tekst gaat verder onder de foto.

Shimano E8000 motor

Een e-mtb reviewen zonder het te hebben over de aandrijving is alsof je restaurant reviewt zonder er gegeten te hebben. De Merida eOne-Forty waarmee ik op pad was het voorbije jaar, heeft Shimano’s E8000 motor. Dat was tot en met de introductie van de EP8 afgelopen zomer nog het topmodel van de Japanse firma. Het was een systeem waarmee Shimano zich in 2016 goed op de kaart zette. De E8000 blijft echter voorlopig nog in het programma en is zelfs naast de EP8 in huidige vorm wat mij betreft nog steeds een relevantie optie.

Ja, de EP8 is nog een stukje krachtiger en stiller tijdens het aandrijven. Zodra je echter stopt met trappen heeft de EP8 een nogal aanwezige ratel van de vrijloop tijdens het uitschakelen. En dat is precies wat de E8000 niet heeft. Dit lijkt muggenzifterij, maar zeker wanneer je op trails rijdt met veel korte klim- en daalsecties ga je dit vaak horen. En die bijgeluiden zijn voor mij alleen al reden om voorlopig nog de E8000 te verkiezen als ik de keuze zou hebben.

Sterk genoeg

Met dat uit de weg, verder over hoe de Shimano E8000 motor rijdt. Hij levert maximaal 250 Watt en 70 Nm koppel (in boost-stand) en ik heb nooit het idee gehad dat het met mijn eigen gewicht van 66 kg te weinig was. De motor reageert bovendien vlot op input vanuit de pedalen. De E8000 motor draait inmiddels al heel wat jaren mee en er zijn dan ook weer volop concurrerende systemen bijgekomen die stiller zijn. Toch vond ik de E8000 nooit onaangenaam qua geluid. Onder volle belasting klinkt de motor nog altijd degelijk in vergelijk met sommige andere courante concurrenten.

Eco, trail, boost

Via een Bluetooth-connectie kun je met Shimano’s E-Tube app op je smarthphone de drie ondersteuningsstanden eco, trail en boost verder verfijnen. Maar eerlijk gezegd heb ik dat weinig tijd gegeven, want de standaard beschikbare standen vond ik prima.

Eco is prima voor de rit over het vlakke naar een mountainbikeroute toe. Maar eenmaal offroad vond ik het gewoonweg veel leuker rijden in de trail-stand. En sinds de laatste firmware-updates is die behoorlijk intuïtief. Op basis van de kracht die je op de pedalen zet, je pedaalcadans en de rijsnelheid wordt de mate van ondersteuning continu aangepast.

"Ik vond de eco-stand dé set-and-forget setting waarmee je zowel vlot kunt ‘cruisen’ als heel gecontroleerd een technische klim oprijden waarbij tractie de sleutel is tot het halen van de top."

Dat gaat bij de vernieuwde eco-stand nu op een aangename en natuurlijke manier, waardoor je op verschillende ondergronden, steiltes en snelheden eigenlijk altijd wel een fijne hoeveelheid ondersteuning hebt. Ik vond de eco-stand dé set-and-forget setting waarmee je zowel vlot kunt ‘cruisen’ als heel gecontroleerd een technische klim oprijden waarbij tractie de sleutel is tot het halen van de top. En zodoende reed ik veruit in de meeste gevallen in deze stand.

De boost-stand, tot slot, heeft absoluut niet die finesse en die heb ik dan ook bijzonder weinig gebruikt. Niet zo zeer de hoeveelheid ondersteuning, maar de mate waarop die ‘er in komt’ en de toch wel grove reactie op subtiele pedaalinput, maakte dat ik maar met moeite de associatie ‘rodeostier’ kon onderdrukken.

Bereik

Bij e-bikes zijn er veel variabelen die impact hebben op het rijbereik. Rijdersgewicht is veruit de meest dominante. Een verschil van 10 kg lichaamsgewicht kan zomaar het verschil zijn tussen een route volledig mét ondersteuning uitrijden of ruim voor het einde van de trail stranden. Om toch eens te kijken hoever of hoe lang ik kon rijden met de volledig opgeladen accu met een capaciteit van 504 Wh, heb ik in november 2020 de rode, paarse en blauwe routes in het Rijk van Nijmegen aaneengesloten gereden met de ondersteuning in de trail-stand en mezelf in standje ‘doorkachelen’.

(On)opvallende zaken

De Merida eOne-Forty 8000 heb ik circa een volledig jaar tot mijn beschikking gehad. En in die periode heb ik er zo'n 500 kilometer mee gereden. Echte slijtsporen zul je dus hooguit met loep vinden. Maar wanneer je een bike een lange periode hebt en in alle denkbare weersomstandigheden het hele jaar door met enige regelmaat gebruikt, dan gaan er toch dingen opvallen die je bij een kortere test misschien niet ervaart.

Zo vond ik het raar dat er behoorlijk wat water bij het schoonmaken langs de koelopeningen in de balhoofdbuis naar binnen gaat. En elektronica en water gaan in mijn beleving niet echt lekker samen. Maar goed; het is onterechte angst, want er is echt wel over nagedacht en het Shimano-spul is er op berekend. Het gaf namelijk nooit een probleem. Niettemin haalde ik na het schoonmaken altijd de beschermkap los, zodat het water(damp) in de onderbuis weg kan.

Een onhandigheid vond ik dat je de ketting bij de Shimano-motor niet achteruit kunt trappen. Uiteraard; de vrijloop tussen cranks en motor is nodig om geen last te hebben van de motor wanneer-ie uit staat… Maar het maakt het schoonmaken en smeren gewoon onhandiger. Met beide punten valt overigens prima te leven en echte problemen zijn het dan ook niet.

"Verder viel er weinig op aan de Merida eOne-Forty 8000. En dat is een compliment. Alles werkt gewoon en goed ook."

Verder viel er weinig op aan de Merida eOne-Forty 8000. En dat is een compliment. Alles werkt gewoon en goed ook. Maar ik neem het toch eventjes wat met je door. De lagerpunten van de achterbrug heb ik nooit aandacht hoeven geven. Alles is spelings- en kraakvrij zoals op dag één. Merida’s eigen-label dropper werkt feilloos en is licht te bedienen via de Shimano-remote hendel. En met de 12-speed Shimano XT onderdelen laat Shimano zien dat ze nog steeds in staat zijn aandrijfcomponenten te verfijnen. Het schakelt allemaal erg trefzeker, snel en vlekkeloos. Oók onder de zwaarste belasting. De SLX 4-zuiger remmen waarmee de Merida standaard is uitgevoerd, werkten vanaf dag één perfect, zijn goed te doseren en hebben echt veel power. Halfweg de testperiode zijn ze ingewisseld voor een setje Magura eStops die we eveneens ter test hadden.

Merida heeft flink bij Shimano geshopt voor deze eOne-Forty 8000, want ook de dropper-hendel komt van de Japanse firma. Hij ligt fijn 'onder' de duim en voelt solide aan.

Merida's eigen-label Expert TR dropper werkte feilloos. Geen speling, licht bedienbaar en snelle beweging bij lage temperaturen.

Handig: Onder het zadel zit achter een rubberen kap een multi-tooltje verstopt. Je doet er alleen wel goed aan hem na een flink natte rit of grondige poetsbeurt even te laten 'luchten'. 100% waterdicht is de opbergruimte namelijk niet.

Conclusie

Vroeg me 2 jaar geleden of ik een e-mtb zou overwegen en het antwoord was stoïcijns ‘Nee, zo’n zware fiets is niet leuk en ik kan prima zelf trappen’. Nu vind ik het jammer dat er een einde is gekomen aan de lange testperiode en dat-ie terug gaat. Het is gewoon écht dikke lol op om zo’n bike te rijden – vermits je leuk terrein voorhanden hebt. Maar los van dat basale gegeven beviel me specifiek de eOne-Forty erg goed.

"De Merida eOne-Forty is namelijk erg goed gebalanceerd. Het veersysteem is fabuleus soepel en goed gemanierd."

De Merida eOne-Forty is namelijk erg goed gebalanceerd. Het veersysteem is fabuleus soepel en goed gemanierd. Je doet er alleen wel goed aan het beschikbare luchtvolume in voorvork en demper goed te overwegen, wanneer je meer weegt dan de 66 kg die ik op de schaal zet. De souplesse die ik ervoer, zal snel té veel zijn wanneer je meer weegt.

Goed gemanierd kan zeker ook gezegd worden van de geometrie. De ‘mullet’-setup maakt dat de achtervork relatief kort is en daarmee de hele wielbasis nog binnen dezelfde postcode blijft. Dit alles maakt dat de eOne-Forty goed thuis is op zowel de leukste trails in Nederland als op de ruigere buiten de landsgrenzen. Hij nodigt uit tot speels rijden. En ruige lijnen? Pick one and commit to it! De eOne-Forty ploegt met zijn soepele vering moeiteloos door.

Als er iets is dat een bike goed maakt, dan is het wel het vermogen de berijder te helpen méér te kunnen en zodoende méér lol te geven. En daarin slaagt de eOne-Forty glansrijk wat mij betreft.

Specificaties, geometrie en prijs

Merida eOne-Forty

Merida Benelux levert de eOne-Forty in 2021 in vier uitvoeringen. Dat begint bij een prijs van € 4.799 voor de eOne-Forty 500. Voor € 5.699 heb je de 700. Beide hebben een volledig aluminium frame. Vanaf € 6.599 heb je de 8000; de opvolger van de 2020-versie die wij testte. Net als het topmodel, de 9000 met een prijs van € 7.999, heeft-ie een carbon voorframe en een achterbrug van aluminium.

Ten opzichte van de 2020-versies hebben de 2021-modellen op details andere afmontages, maar ze zijn dus allemaal uitgevoerd met Shimano’s nieuwste EP8 motor en de grotere 630 Wh accu. Die accu past overigen niet in de 2020-frames.

Zoek je een e-mtb met nog méér veerweg, dan kun je terecht bij de eOne-Sixty.

Onderdelen Merida eOne-Forty 8000, modeljaar 2020 (als getest)

Frame	CFA carbon voorframe, aluminium achterbrug, 133 mm veerweg achteraan
Vork	RockShox Pike Select Air, 140 mm veerweg
Achterdemper	RockShox Deluxe Select+
Achterderailleur	Shimano Deore XT M8100, 12-speed
Shifter	Shimano Deore XT M8100, trigger
Crankset	Shimano FC-E8000, 165 mm
Kettingblad	Shimano SM-CRE80-12-SB, 34t (staal)
Cassette	Shimano SLX M7100, 12-speed, 10-51t
Ketting	Shimano SLX CN-M7100, 12-speed
Remmen	Shimano SLX M7100 (4-zuiger) *
Remschijven	Shimano, 203/203 mm (v/a) *
Stuur	Merida Expert eTR (aluminium), 780 mm breedte
Stuurpen	Merida Expert eTR (aluminium), 50 mm
Zadel	Merida Expert CC, met gereedschapsopslag en tooltje
Zadelpen	Merida TR Dropper, 125 mm verstelbereik, Ø30,9 mm
Wielset	Fulcrum E-Metal 700 *
Banden	Maxxis DHF 2×2.5″ 3C EXO TR / Maxxis DHR II 27.5×2.6″ 3C EXO TR (v/a)
Motor	Shimano E8000
Accu	Shimano E8035 – 504 Wh
Display	Shimano SC-E8000
Gewicht	22,8 kg, gewogen zonder pedalen
Prijs	€ 6.499,- (zoals getest), 6.599,- (2021-model)

* Ons testexemplaar is gedurende de testperiode voorzien van andere (test)remmen en andere (test)wielen.

Geometrie

Framemaat	S
Zitbuislengte	ST	405 mm	Offset	O	–
Bovenbuis	TT	560,5 mm	Trail	T	–
Reach	R	410 mm	Balhoofdlengte	HT	110 mm
Stack	S	622 mm	BB drop	BBD	24 mm
Zitbuishoek	STA	76,5°	Liggende vork	CS	439,5 mm
Balhoofdshoek	HTA	66,5°	Wielbasis	WB	1160 mm

Framemaat	S
Zitbuislengte	ST	405 mm
Bovenbuis	TT	560,5 mm
Reach	R	410mm
Stack	S	622 mm
Zitbuishoek	STA	76,5°
Balhoofdshoek	HTA	66,5°
Offset	O	–
Trail	T	–
Balhoofdlengte	HT	110 mm
BB drop	BBD	24 mm
Liggende vork	CS	439,5 mm
Wielbasis	WB	1160 mm