Wacht effe… de Ninety-Six, daar hadden we in een vorig leven toch al eens op gereden? Gaan ze die ouwe koei nu alweer uit de sloot trekken?! Ja, dat doen ze. De voorgaande jaren presenteerde Merida op een warm eiland ergens in het voorjaar al de Big-Nine, de Mid-Nine Big-Seven en de Ninety-Nine. Daarmee heb je je line-up wel zo’n beetje compleet zou je denken. Het Multivan-Merida team -wat ze gebruiken als testpool- bleef ondanks de introductie van die laatste over het algemeen vrij veel op de Big-Nine hardtail’s rijden. De Ninety-Nine was prima voor marathons en meerdaagses, maar voor World Cup wedstrijden vonden zij deze fiets simpelweg niet agressief genoeg. Dat gaf de engineers van Merida tevens een reden om een fiets te ontwerpen voor Old-skool José Antonio Hermida, die met zijn leeftijd onderhand wel toe was aan een fully. Velozine werd uitgenodigd om tijdens het weekend van de World Cup in Albstadt de nieuwe Ninety-Six te komen bekijken en uitproberen.
Team Edition
Bij het horen van de term Team-Edition, denk je voornamelijk aan een lekkere onderdelen cocktail en team-only decals. Merida gaat echter net even wat verder: de hele geometrie van de Ninety-Six fietsen is speciaal op wens van de teamrijders getekend en dat gaat niet alleen op voor de door ons gereden Team Edition. Concreet betekent dat – in vergelijking met de Ninety-Nine – een korte balhoofdbuis om het stuur zo laag mogelijk te kunnen houden, een kortere bovenbuis terwijl de reach vergroot werd, lagere bracket en een kortere wielbasis. De fiets is daarmee voor diegenen die van racen houden. Wil je een comfortabele fiets, waar je uren op kunt toeren? Verder kijken! Een fiets die multi-inzetbaar is, van de Nederlandse boscross rondjes tot en met technische trails in Wales? Verder kijken!
Het frame is geheel opgebouwd uit carbon, tot en met de rocker (slechts 80 gram!) voor de achterdemper aan toe. Onder dit topmodel komen nog 3 varianten, met een carbonnen hoofdframe wat prijsgunstiger is en aluminium varianten. Door de positie van de demper onder de bovenbuis, afwijkend van de constructie van de Ninety-Nine, kon de totale hoeveelheid carbon in het frame beperkt blijven, doorat de bovenbuis nu in lengte richting belast wordt. Zodoende komt het totale gewicht van het frame op zo’n 1900 gram.
De fiets is daarbij ook geheel voorzien van kabelgeleiding binnendoor. Smart Entry noemen ze het zelf, wat neerkomt op klemmende kunststof doppen waar de kabels het frame ingaan. Door de klemming zou dit ook rammelende interne kabels tegengaan. Tijdens onze testritten hadden we daar inderdaad geen last van.
Speclist
Terug naar die ‘lekkere onderdelen cocktail’, de testfiets zoals wij em afgelopen weekend reden is voorzien van een mix SRAM XX1 (met 32t voorblad), Rockshox RS-1 vork en Monarch achterdemper, Fulcrum wielen met daaromheen Maxxis Aspen banden en verder Merida’s eigen PRC onderdelen (zadelpen, stuurpen, stuur) en een Prologo zadel. Dat is in ieder geval geen afmontage waar je je bij je vrienden voor hoeft te schamen!
De wielen, of eigenlijk de maat van de wielen, daar wil ik het nog wel even apart over hebben. Merida kiest bij dit model namelijk voor een frame-size specific wheel size. Kortgezegd: het medium frame kun je zowel krijgen met 29 als 27.5 wielen, Large en X-Large alleen in 29 inch, en Small alleen in 27.5.
Gonzo Albstadt MTB classic marathon
Als toetje op de presentatie van de nieuwe fietsen, werden we in de gelegenheid gesteld om op deze fiets de Gonzo Albstadt MTB classic marathon te rijden. Met keuze tussen 23 en 46 kilometer kozen we natuurlijk blind voor de 46. Immers, met deze racefully zou die marathon in een vloek en een zucht voorbij zijn. Laat ik eerst even een tip geven aan mensen die overwegen om deze marathon ook een keer te gaan rijden: ga een toertocht in Nunspeet of Eerbeek rijden!
Het classic deel in de titel van de marathon verwijst beslist niet naar het feit dat dit een klassiekertje is, eerder naar ouderwets. Met ongeveer de helft asfalt, de andere helft schotter en dan nog 1% bospad is dit een marathon die we in 1990 al niet meer spannend vonden. De fiets echter presteerde boven verwachting goed: alle oneffenheden werden door de vering glad gestreken… oh wacht, er waren geen oneffenheden. De lock-out van vork en achterdemper werkte echter subliem en heb ik nog nooit zo vaak gebruikt!
Nee, serieus nu… de Ninety-Six valt positief op door het vergevingsgezinde van het frame. Ik hoorde na de scoop-foto’s al ergens de opmerking ‘lijkt op een oude Cannondale’ en daar kan ik me wel bij aansluiten. Ik vind de fiets qua vergevingsgezindheid of plooibaarheid erg lijken op de Cannondale Prophet / Rize. Het is weliswaar appels met peren vergelijken, maar echt iedere oneffenheid lijkt weggefilterd te worden, waardoor je een heel ontspannen gevoel op de fiets krijgt. Het is beslist geen harde fiets die nog wel wat trillingen doorgeeft. Zet je echter aan, dan wordt het beest in de Merida wakker en is iedere trap raak. Ook de RS-1 vork draagt positief bij aan dat vergevingsgezinde gevoel, echter dat is ook meteen één van de achilleshielen. Waar een Lefty uit bovengenoemde Cannondale’s strak en precies stuurt, vind ik dat van de RS-1 tegenvallen. Zo erg, dat ik voor het eerst sinds jaren weer eens het voorwiel tussen mijn benen klem en aan het stuur wrik om te kijken hoe stijf die nieuwe RS-1 nu werkelijk is. Laat ik het zo zeggen: het deed me denken aan mijn oude SID uit 1998…
Een andere achilleshiel van de fiets vind ik persoonlijk de geometrie. Ik kon er gedurende het weekend niet echt lekker mijn zit op vinden. Ik wijt dat aan het feit dat de fiets is ontwikkeld voor World Cup rijders met power, explosiviteit en een flexibel gestel, waar ik als oudere jongere het toch meer moet hebben van een relaxtere geometrie en zadel en stuur op ongeveer dezelfde hoogte. Daarbij is ook nog vermeldenswaardig dat de Multivan-Merida rijders allen op een Medium frame rijden en de boel waarschijnlijk naar die maat geoptimaliseerd is. Ondanks de eerder aangegeven wens van de teamrijders voor een lage cockpit, viel me tijdens de wedstrijd op dat Thomas Litscher blijkbaar mijn ideeën over de geometrie deelt: hij rijdt met 2 cm spacers onder de stuurpen, een nul graden stuurpen en een riser. Voeg daar nog een dropper-post aan toe en je hebt wat mij betreft wel de basis voor een super marathon fiets voor rijders die een actieve en reactieve fiets willen.
De Ninety-Six is beslist een uitgesproken fiets met een duidelijk inzetbereik. De geometrie is getekend voor racen, hard rijden en presteren. Niet voor niets heeft het ontwikkel team alleen hun World Cup team voor ogen gehad bij ontwikkeling van de fiets. Maarja, als jij je ook een beetje José, Rudi of Gunn-Rita wil voelen, dan is deze fiets wel wat je het dichtst bij dat gevoel brengt!
Tekst en foto’s: Coen de Jongh
