Test | Cube Nuroad Pro 2020: budget gravelbike

Tekst: Jeroen van den Brand | Foto's: Marleen Mescher & Jeroen van den Brand

Exploreren kun je leren

Ik ben gezegend met een gevarieerde achtertuin. Van mountainbikeroutes ‘oude school’ waar boomwortels afgewisseld worden met los zand, en een oude vuilnisbelt met gravelpaden, tot kilometers zand- en gravelpaden in een haast eindeloos heidegebied. Ik ben er dan ook vaak op pad en wissel het soort paden dat ik rij én mijn fietsen graag af.

Al jaren haspel ik ook rondjes af op een cyclocrosser die het merendeel van zijn tijd gladde banden heeft. Ik zie het als training voor basisconditie, maar ook als een welkome afwisseling voor wanneer ik geen zin heb in de fysieke belasting van het stuiteren op de mountainbikerondjes. Maar de rondjes rond de kerk over écht verhard spul was ik al zó snel beu dat ik het nooit heb kunnen laten om ook met de smalle-banden-fiets het onverharde weer op te zoeken. En daar kwam ik met 28 tot 32 mm bandjes – die niet op de racer maar wel op een crosser passen – een stuk beter uit de voeten. Het gemak waarmee je met zo’n fiets snelheid maakt op het asfalt, zeker wind mee (…), geeft óók een head rush, zeker als je gewoon door kunt denderen wanneer het asfalt ophoudt.

Iets met gravel

Daarnaast bracht het me een meer relaxte manier van rijden, want ik kies gewoon een windrichting en zodra ik een mooi off road paadje tegenkom, pak ik dat gewoon mee. En zo doe ik dat al jaren: lekker toeren, exploreren. Of, zoals marketeers nu willen dat we het noemen: gravel grinding, gravelbiking, gravelracen, gravellen… Nou ja, iets met gravel dus, ook al is het merendeel van de paden hier van (hard) zand.

Gravellen: bereikbare uitdaging in de eigen achtertuin

Ik ben ook zeker niet de enige die deze manier van rijden leuk vindt. En gezien de opmars domineert het binnen een paar jaar misschien wel de hele fiets-scene. Ja, het is een hype, maar ik zie dat niet als een negatief iets. Want het biedt bereikbare uitdaging in de eigen achtertuin; iets wat met de enduro-hype voor de gemiddelde biker niet op ging. Bovendien maakt het ook dat fabrikanten weer allerlei gaten zien die ze menen te moeten vullen; niches binnen de niches. Zo zien we nu veel ‘probeersels’ die de mountainbike-scene in de jaren ’80 en ’90 van de vorige eeuw al afschoot. Hoe ook; het geeft ergens ook vermaak en voor ons als media iets om over te schrijven natuurlijk (…).

Bredere banden

Meer praktisch beschouwd betekent het vooral dat het aanbod aan banden sterk vergroot is en dat is meer dan welkom. Met de cyclocrosser werd ik als niet-wedstrijdrijder namelijk óók door de UCI gelimiteerd in mijn bandenkeuze. Wilde je echter breder dan de door de UCI-opgelegde maximale breedte van 33 mm, dan was het aanbod simpelweg sterk beperkt. Want de markt was té klein voor fabrikanten om veel verschillende breedtes en profielen aan te bieden.

Ik hoef je niet te vertellen dat een 32 mm Continental 4-Season band bijzonder weinig te zeggen heeft wanneer je abrupt van richting wilt veranderen op een zandpad. En andersom is het flink stoempen op het asfalt met een crossband met noppen… Daarnaast hadden veel cyclocrossfietsen gewoonweg geen ruimte voor bredere banden. Dat terwijl nét iets meer volume beduidend soepeler en comfortabeler rijdt. En zelfs met weinig nop heb je dan meer grip, waardoor het aanbod aan rijdbare paden toeneemt.

En grip, dat hebben de 40 mm brede Schwalbe G-One Allround banden op Cube’s Nuroad Pro gravelbike, waarmee ik op pad ben, verrassend veel. Zelfs op de relatief modderige bosgrond die ik de voorbije weken onder de wielen door zag gaan, reed het voorspelbaar zonder onverwachte schuivers. Deze groene rakker is de goedkoopste Nuroad die Cube aanbiedt, en hij kost slechts € 999. Het kan duurder en chiquer, maar ook de duurste Nuroad SL kost slechts € 1.699. Daar tussenin heeft Cube nóg eens 3 modellen, waarvan twee uitgedost met een kleine drager voor tassen en spatborden.

Tekst gaat verder onder de foto.

Cube Nuroad frame

Alle Nuroad-modellen delen hetzelfde aluminium frame. En kijkende naar de geometrie wijken ze niet eens zo heel sterk af van de eveneens aluminum Cross Race cyclocrosser. De zitbuis is wat korter, zodoende is de bovenbuis ook en oogt het frame van deze gravelbike compacter. Maar qua lengte en hoeken doet het echter weinig onder voor elkaar. En dat geldt ook wanneer je deze Cube vergelijkt met andere gravelbikes. Het ontloopt elkaar allemaal nauwelijks. Op één punt na: de balhoofdbuis van de Cube is relatief kort.

Hieruit blijkt ook maar weer hoe fabrikanten aan het zoeken zijn naar wát een gravelbike moet of mag zijn. Want waar anderen heel bewust kiezen voor een langere balhoofdbuis om een rechtere – en dus in de regel meer ontspannen – zitpositie oplevert, kan je bij de Nuroad dus een zeer sportieve positie creëren. Gelukkig was de vorkbuis bij ons testexemplaar voldoende lang en er waren genoeg spacers meegeleverd om niet per se met de kin op de voorband te hangen.

Logische componentkeuzes

Het frame met zijn double butted buizen is overigens prima afgewerkt. Zo zijn de lasnaden strak en lopen de kabels netjes binnendoor. Verder zijn er ruim voldoende montagemogelijkheden voor dragers en spatborden om de fiets breed inzetbaar te maken. Wanneer je spatborden monteert, zou je volgens Cube nog altijd zo’n 35 mm brede banden kwijt moeten kunnen in vork en frame. Opvallend is dat Cube in deze prijsklasse een carbon voorvork in de Nuroad weet te monteren. Waar er dan bespaard is? De Tiagra groepset is beslist niet de duurste uit de line-up van Shimano, maar deze doet wat mij betreft niet echt onder voor de 105 groepset. Het is misschien ‘slechts’ een 2x10; het schakelt prima, de grepen liggen lekker in de hand en er is voldoende feedback tijdens het schakelen. De besparing hier is dan ook een logische.

De Tiagra groepset is er alleen niet met hydraulische remmen. Daarom is de Nuroad Pro dan ook voorzien van TRP’s Spyre mechanische schijfremmen. En die zijn bijzonder: want waar bij andere mechanische schijfremmen maar één blokje beweegt – je duwt dan dus de schijf met één remblok tegen het andere remblok aan – bewegen bij de Spyre beide remblokken. Dat komt het remgevoel merkbaar ten goede. Hoewel de ‘bite’ in het begin van de slag wat uitblijft, zijn ze goed te doseren en zijn ze krachtig genoeg. De remklauw is wel relatief dicht geconstrueerd. Daardoor lopen de schijven wel wat gemakkelijk en vooral langer aan wanneer het nat is.

De tekst gaat verder onder de foto.

Mager gesmeerde wielset

Op de voorvork na kom je geen carbon tegen op deze fiets. De stuurpen, het stuur en de zadelpen zijn allemaal van aluminium en uit Cube’s eigen stal. En dat geldt ook voor het zadel en de stuurtape. Op subtiele accentkleuren na, valt het weinig op – en dat is een compliment want het doet wat het moet doen. De andere plek waar Cube bespaard heeft is bij de wielen. De Cube RA 0.8 CX wielset bestaat uit Alex velgen en eigen-label naven. Maar rechtstreeks uit de doos liepen die niet echt lekker. Ze draaien op losse kogellagers, en pas na het toevoegen van vet én een betere afstelling liepen ze beter.

Gemoedelijke toerder

Zowel op asfalt, klinkers als op zandpaden blijkt de Nuroad een gemoedelijke toerder te zijn. Het comfort is dankzij de 40 mm Schwalbe banden ruim voldoende voor een lange dag in het zadel; met zo’n 1.8 tot 2.0 bar filteren ze echt veel van wat er onder ze door rolt. Op de lokale mountainbikeroute met veel boomwortels en vlakke bochten is het uiteraard meer werken dan op de mountainbike, maar de Nuroad is er goed genoeg thuis om ze niet over te hoeven slaan. Alleen bij het aanzetten merk je dat ‘ie met 10,8 kg (gewogen, zonder pedalen) niet de lichtste fiets in zijn soort is. De wielset is mede debet aan het gewicht, maar met name aan het gevoel; roterende massa weet u wel. De velgen zijn niet tubeless-ready en dat geldt ook voor de banden: er zitten dus binnenbanden in.

Dat gezegd hebbende; zelfs met relatief lage drukken (1.6-1.8 bar) heb ik niet lek gereden, terwijl ik toch zeker drie keer met de velg op een boomstronk heb gezeten. En ze bleven zelfs bij die druk ook genoeg support geven. Zelfs bij het stevigere offroad werk met veel draaien en keren, zwikten de banden nooit om en dat gaf vertrouwen. De keuze van Cube om velgen met een binnenbreedte van 21 mm toe te passen lijkt dus goed uit te pakken.

Groot verzet

Cube mikt overduidelijk op een relatieve brede doelgroep met de Nuroad Pro. De crankset heeft namelijk een 50t kettingblad als grootste… Pomp de banden dus harder op, of monteer een setje racefietsbanden en snelheid maken op verharde ondergrond gaat vrij moeiteloos. Voor offroad klimmen lijkt de 34t vooraan als kleinste in combinatie met een 34t als grootste op de cassette toereikend, maar wanneer de klim langer wordt dan zou een tandje lichter niet out of place zijn.

Meer endorfine per bestede Euro

Ik begon dit verhaal met de vraag of de Nuroad Pro me zou kunnen bekoren. Het simpele antwoord is: ja. Het langere antwoord: Als ik op mijn mountainbike zit, dan doe ik dat vooral omdat ik wil afzien, een technische sectie beter probeer te rijden dan de vorige keer, een head-rush wil van het rakelings langs bomen suizen. Ik ga al jaren bewust ‘gravelen’ om op een andere manier te genieten van fietsen, zonder het op te hangen aan de frequentie van close-tree-encounters. En waar ik bij mijn mountainbike vooral geniet van fit en behendig worden en – ook niet te onderschatten – het optimaliseren van het materiaal, ligt bij de gravelbike voor mij de focus op de beleving; het avontuur, gewoon opstappen en gaan. Dat het een trainingsfunctie kan hebben is mooi meegenomen, maar als ik het saai zou vinden had ik het écht niet gedaan.

De Nuroad Pro was tijdens die ritten ‘van ondergeschikt belang’. Dat klinkt neerbuigend, maar wat ik bedoel te zeggen is dat deze ‘budgetgraveler’ me op géén manier tegenhield te doen wat ik met een gravelbike wil doen. Want, zonder het te hebben gemeten: de aanmaak van endorfine was onverminderd. Wat dus eigenlijk wil zeggen: méér endorfine per bestede Euro…

Conclusie

Cube biedt met de Nuroad-serie wat mij betreft geslaagde gravelbikes waarvoor je niet je spaarvarken kapot hoeft te slaan. Sterker; ze bieden met de Nuroad Pro een gravelbike aan tegen een prijs waar zelfs de grote internet-concurrent uit Duitsland geen alternatief heeft. In niets blinkt het Nuroad frame extreem uit, oftewel: het is een geslaagde allrounder. En dat is in dit genre én prijssegment een positieve eigenschap. Vooral wanneer je er nog niet over uit bent wat gravelen voor jou omvat.

Dankzij montagegaten voor spatborden en dragers kun je hem óók prima inzetten als woon-werk-fiets of om een (lichte) bikepacking trip te proberen. De Nuroad Pro bewijst dat de drempel voor het proberen van gravelen behoorlijk laag kan zijn, zonder echt grote compromissen. De componentkeuzes zijn logisch en degelijk. En hydraulische schijfremmen hoef je niet te missen, want de TRP’s zijn echt adequate stoppers.

Wil je vooral de offroad-veelzijdigheid maximaliseren, dan is het dé tip om de wielen te vervangen voor een lichtere tubeless set. Daar ga je écht profijt van hebben. Heb je dat geld er bij aanschaf al meteen voor over, dan kun je ook overwegen om de Nuroad SL te kiezen. Die is met € 1.699 nog steeds erg scherp geprijsd. Je hebt dan een 1x11 Shimano GRX groepset mét hydraulische schijfremmen én Mavic’s Allroad Disc wielen tegen ruim een kilo minder gewicht.

Rationele, of groene keuze

Toegegeven; het was wel een reality check of eerder nog een sanity check: op pad gaan met een fiets die bijna de helft kost van de wielset van mijn enduro-fully. Ik geef ook flink geld uit aan dat soort spullen omdat het lichter, duurzamer en sneller is. Of simpelweg omdat het leuk is. Want laat ik ook eerlijk zijn; heb ik het echt ‘nodig?’ Goed; die keuzes maak ik op basis van het simpele gegeven dat ik die manier van rijden tof vind en het dus ook vaak doe. Spullen kopen voor je sport is toch soms wel een beetje een strijd tussen rationaliteit en emoties. Ben je er nog niet over uit of gravelen iets voor je is, dan is Cube’s Nuroad Pro met zijn prijs van € 999 vooral een slimme, rationele keuze. Tenzij je heel erg van groen houdt, natuurlijk.