Tekst: Eric Wictor // Foto’s: Arjan Kruik & Eric Wictor
Superlichte Superlight
Zeg je Santa Cruz, dan zeg je automatisch ‘VPP’. Die drie letters staan voor ‘Virtual Pivot Point’. Dat veersysteem is al decennia hét uithangbord van het Amerikaanse merk. Bij dit veersysteem is de achtervork met twee hevels verbonden met het voorframe. De achternaaf draait bij het inveren niet rondom één vast punt, maar beschrijft een S-vormig pad. Een VPP-constructie biedt veel mogelijkheden om allerlei veerkarakteristieken te optimaliseren. Vooral bij de modellen met veel veerweg is dat handig. Het concept is alleen niet het lichtste.
En die twee punten zijn dan ook dé reden van het nieuwe veersysteem bij de Blur. Deze heeft namelijk ‘maar’ 100 mm veerweg (of 115 mm, maar daarover zo dadelijk meer). En voor crosscountry-wedstrijdrijders is een laag gewicht altijd een prioriteit. Santa Cruz koos er daarom voor, net zoals steeds meer fabrikanten, om een single pivot veerconcept toe te passen met flex-stay (meebuigende staande achtervork). Normaliter zijn de liggende en staande achtervork aan elkaar verbonden zijn met een gelagerd draaipunt. Bij de Blur is dit fysieke draaipunt achterwege gelaten en buigt de staande achtervork mee. Dat kan omdat door de beperkte veerweg de verdraaiing tussen die liggende en staande achtervorken minimaal is. Daarnaast vermoeit carbon niet: de staande achtervork kan buigen en terugveren zonder gevolgen voor de levensduur.
Bij Superlight – zoals Santa Cruz de nieuwe layout noemt – is dus de carbon brug tussen staande en liggende achtervork verdwenen én wordt een hele link bespaard. De grote voordelen van dit concept zijn natuurlijk een afname in gewicht – 1829 gram voor het frame zonder demper, circa 290 gram vergeleken met de vorige generatie – en in complexiteit.
Santa Cruz Blur XC en Blur TR
De Santa Cruz Blur is leverbaar in varianten: ‘XC’ met 100 mm veerweg achteraan, en de ‘TR’ met 115 mm. Die ‘TR’ staat dan ook voor ’trail’, al had er misschien net zo goed ‘DC’ kunnen staan. (Je weet wel… ‘downcountry’). Die versie heeft naast 15 mm extra veerweg achter ook een afmontage die meer afgestemd is op ruiger crosscountry-raggen.
Santa Cruz Blur CC X01 AXS RSV
Santa Cruz gaf mij de Blur XC met een CC-frame mee, waarbij ‘CC’ staat voor de lichtste variant van het carbon frame. Het Amerikaanse merk levert doorgaans C- en CC-varianten van zijn carbon frames, waarbij de CC-veries door een gewijzigde opbouw lichter zijn dan de C-versies. Lichter, maar óók duurder. En daarover gesproken; ik ging aan de haal met de Blur CC X01 AXS RSV. Dat is een berg acroniemen, duidend op Sram X01-aandrijving met AXS-derailleur en -shifter met draadloze bediening, en Reserve 28 XC carbon wielen. Het geheel weegt volgens Santa Cruz 10,39 kg, en kost een niet schamele € 8.999,-.
Opvallende details zijn genoemd wielen (28 mm (!) interne breedte omhuld door 2.4″ Maxxis Aspen banden in TR EXO uitvoering), een Oneup-kettingleider en een 100 mm dropperzadelpen. Deze X01 AXS RSV-versie is de één na duurste Blur in het gamma van Santa Cruz.
Moderne geometrie
Santa Cruz geeft de Blur CC geometriewaarden mee die voor een crosscountry bike redelijk modern, maar niet extreem uitgesproken zijn. De geteste maat ‘L’ combineert een reach van 470 mm met een 75,8º zadelhoek en 68,3º balhoofdhoek. De bovenbuislengte komt op een hele redelijke 617 mm. Niet té kort – in tegenstelling tot sommige concurrenten die enkel op de steilst verkoopbare zadelhoek mikken, met een té krappe zithouding tot gevolg. Maar ook weer niet té lang: de Blur is en blijft een xc-fiets. Santa Cruz levert alle Blur-modellen met een 60 mm stuurpen. Op papier matcht die lengte prima met de gekozen balhoofdhoek en naloop van de vork. 10 mm méér voor wie wat gestrekter wil zitten kan prima.
Framedetails
Carbon, carbon, carbon
Het hele frame, op een gelijmde aluminium trapaspot en de onderdelen van de vering na, is van carbon. De link tussen staande achtervork en demper is uitgevoerd op de voor hun zo typische manier: afgesloten kogellagers, geperst in een volledig aluminium link. Expanding collet-assen, waarbij de bevestigingsbout de as van binnenuit klem drukt, houden de link en achtervork op hun plek. Voordeel van deze constructie is dat de toleranties van onderdelen, op de boringen voor de lagers na, minder kritisch zijn. Ook hoef je nergens stalen lagers in het kale carbon van het frame te persen, of onhandiger nog, te lijmen. En over die lagers gesproken; Santa Cruz geeft er levenslange garantie op.
Strak frame
Andere belangrijke framedetails zijn de interne kabeldoorvoer, waarbij Santa Cruz het frame doorlopende geleidebuisjes (één kabel per buisje) meegeeft. Dit zijn details waar anderen misschien nog wat extra grammen besparen. Maar dat weegt (…) voor Santa Cruz blijkbaar niet op. Want hierdoor zit je bij montage niet te vissen naar de kabel en blijft gerammel uit. De trapaspassing is 73 mm breed en voorzien van BSA-draad. Dit geeft maximale vrijheid voor een duurzame lagering met 24, 29 of 30 mm trapassen én vergemakkelijkt (de)montage. Van de doordachte details en de levenslange garantie op de lagering die Santa Cruz zijn frames meegeeft, word ik als techneut en sleutelaar echt blij. En de nieuwe Blur vormt hierop géén uitzondering.
“Van de doordachte details en de levenslange garantie op de lagering die Santa Cruz zijn frames meegeeft, word ik als techneut en sleutelaar echt blij. En de nieuwe Blur is hierop géén uitzondering.”
Even zo de kwaliteit van de afwerking: zo past de zadelpen precies strak genoeg – niks gerammel of gekraak. De interne bekabeling zit dus in eigen buisjes en is geheel vrij van gerammel. En: de lak heb ik nergens op putten, luchtbellen of andere onvolkomenheden kunnen betrappen en het geheel lijkt redelijk krasvast. Een ander opmerkelijk detail aan het frame is dat ik aardig wat ruimte over heb voor mijn hielen. Typisch ben ik iemand die in één rit de lak op de liggende achtervork aan gort schuurt; bij de Blur is er aardig wat bewegingsruimte.
Praktische aankleding
En ook al geven moderne 1x-aandrijvingen zelden problemen met aflopende kettingen; alle Blur-modellen hebben een minimalistische Oneup-kettinggeleider. Die zit direct op de liggende vork geschroefd en is licht, doeltreffend en onderstreept het oog voor detail van de Amerikaanse fietsfabrikant. Bescherming op de liggende achtervork tegen een klapperende ketting is ook niet bepaald minimalistisch. Op het frame is er plek voor drie bidonhouders (of accessoires met soortgelijke passing): op de zadelbuis, boven de onderbuis en onder de onderbuis. Het montagepunt bovenop de onderbuis heeft bovendien drie boutgaten, waardoor je meer vrijheid hebt qua plaatsing (of nóg meer spares mee kunt nemen). Tot slot is de achterpat een Sram UDH-model, een ‘standaard’ die steeds meer écht standaard lijkt te worden.
Crosscountry-raggen!
Gek genoeg weet Santa Cruz de Blur voor een crosscountry-model een veelzijdige persoonlijkheid te geven. Enerzijds beloont de Blur een actieve rijstijl. Als je het type bent om in iedere glooiing in het landschap of partij wortels een lip voor een sprong te zien, dan krijg je dit terugbetaald met aardige airtime. Bochtjes drukken, driften, stoppies en cutties? Met deze crosscountryfiets gaat dat wel degelijk. Makkelijk zelfs! Maar dit soort spelen is vermoeiend… Blijk je dan nog maar op de helft van de geplande route te zitten, dan ontpopt de Blur zich tot een gemoedelijke metgezel. Naarmate energie en zin steeds verder afnemen, maak je steeds meer fouten en blijf je zitten op dat zadel als een zak aardappelen. De Blur blijft ook dan voorspelbaar en vergevingsgezind.
“Als je het type bent om in iedere glooiing in het landschap of partij wortels een lip voor een sprong te zien, dan krijg je dit terugbetaald met aardige airtime. Bochtjes drukken, driften, stoppies en cutties? Met deze crosscountryfiets gaat dat wel degelijk. Makkelijk zelfs!”
Het is lastig deze dualiteit op één specifieke eigenschap af te schuiven. Integendeel: ik denk dat het een combinatie is van de juiste geometrie voor het doel, een stijf en strak sturend frame en wielen en vering die nét de kleine foutjes opvangen.
Superlichte flex-stay met lage anti-squat
Om met die vering te beginnen: Eén van de consequenties van het gebruik van een buigende achtervork is dat de stijfheid ervan meespeelt in de veerkromme. Zodoende heeft de demper zélf ietsje minder druk nodig. En dat zorgt vervolgens voor minder wrijving in de afdichtingen en een beter aansprekend geheel. Voeg daar een lage anti-squat aan toe en je hebt een fiets die bijzonder goed tractie behoudt, zittend of staand. De Blur is ook opvallend comfortabel wanneer het aankomt op het verteren van kleine oneffenheden. Menig andere fiets, zelfs met ietsje meer veerweg, reageert met het begin van de veerweg wat abrupt op een klein worteltje of de zoveelste kiezel. De Blur niet, wat zich aan het eind van de dag vertaalt in minder vermoeidheid.
“Ja, je ziet de demper een beetje onder je bewegen als je 400+ W weg probeert te zetten, maar gedurende een ruwere klim blijf je beter op het zadel en in je ritme. En dát is uiteindelijk het snelst!”
Je zou denken dat ‘goed aanspreken’ gelijk staat aan vering aan die op iedere pedaalslag reageert. Maar Santa Cruz heeft héél goed zijn huiswerk gedaan. De Blur reageert uiteraard niet zo fel als een hardtail, of een fiets met beduidend meer anti-squat. Maar het rendement dat die twee winnen op nauwelijks bewegende vering, verliezen ze vervolgens bij een gebrek aan tractie. De Blur lijkt hierin veel beter een optimum te vinden. Ja, je ziet de demper een beetje onder je bewegen als je 400+ W weg probeert te zetten, maar gedurende een ruwere klim blijf je beter op het zadel en in je ritme. En dát is uiteindelijk het snelst!
Pasvorm
Met mijn 1,83 m lengte (en lange armen) zit ik dichtbij het einde van het 1,75-1,85 m bereik dat Santa Cruz aangeeft voor een maat ‘L’. Bovenbuislengte, wielbasis en trapashoogte komen grofweg overeen met mijn eigen crosscountry-bike. De verhoudingen voelen daardoor direct vrij vertrouwd. Door de steile zadelhoek, het platte stuur en de korte balhoofdbuis valt het hoogteverschil tussen zadel en stuur aanvankelijk groot uit. Dat is maar goed ook, want hoewel ik 30 mm aan spacers nodig heb, moeten in principe rijders tot 1,75 m ook met deze L uit de voeten kunnen. En: wie graag écht diep zit – niet onbelangrijk op een fiets die als racer weggezet wordt – hoeft niet te grijpen naar idioterie als een -17º stuurpen of (…) ondersteboven riser.
De lengte van de fiets is zodanig dat het geheel noch nerveus reageert, noch erg nadrukkelijke bewegingen vereist. Op dit vlak lijkt de geometrie een gulden middenweg te zijn voor een (moderne) crosscountry-fiets. Er is een kleine mate van overstuur: draai hard een lange bocht in en de Santa Cruz Blur neigt echt marginaal tot scherper doordraaien. De lengte en breedte van de cockpit sluiten echter qua directheid goed aan op het geheel.
Snelheid maken en behouden…
Van vlakke, rammelende zandpaden, tot steile wortelsecties en lange kuipbochten; de Blur is een fiets die goed is in snelheid genereren en behouden. Het lage gewicht van het geheel helpt natuurlijk. Maar ook hier komt het vooral neer op de juiste geometrie en vering die precies doen wat nodig is: stabiel genoeg blijven én tractie behouden. Een belangrijk deel van uit een bocht kúnnen accelereren is natuurlijk dat je achterwiel aan de grond genageld blijft en niet bij iedere oneffenheid weg-stuitert. Of dat je banden tractie verliezen en je een halve pedaalslag voor niks maakt.
“Van vlakke, rammelende zandpaden, tot steile wortelsecties en lange kuipbochten; de Blur is een fiets die goed is in snelheid genereren en behouden. Het lage gewicht van het geheel helpt natuurlijk. Maar ook hier komt het vooral neer op de juiste geometrie en vering die precies doen wat nodig is…”
Door de rechte zadelhoek is het op echt steile beklimmingen een stuk minder zoeken naar de juiste houding. De druk op het voorwiel blijft ruim voldoende, en je houding voelt natuurlijker omdat je dichter boven het trapas zit. Komen er ook nog eens obstakels bij, dan spannen hier gewicht en geometrie van de Blur samen. Een boomstam of onhandige passage over stenen hop je zo op… en over. Het enige minpunt hier is de Fox Transfer SL zadelpen. Die biedt slechts 100 mm drop en is ook niet in tussenhoogtes af te stellen. Wanneer je het jezelf écht moeilijk wil maken is dat zadel even 10-20 mm laten zakken wel handig… en dat kan dus niet.
… Ook bergaf!
Bergaf is de Santa Cruz Blur CC voorzien van genoeg reserves om te mikken op de uitgang van een sectie… De RockShox Sid SL Ultimate voorvork is met Ø 32 mm poten én Torque Caps namelijk stijf genoeg om een lijn af te dwingen en, zoals een downhillende vriendin ooit zei: “die achterkant hobbelt er wel achteraan”. Je kan daardoor zonder al te veel risico simpelweg richten op de kortste, snelste lijn op het ruigste crosscountryparcours, zonder je al te veel zorgen te hoeven maken of die wel haalbaar is.
Componenten-highlights
SID: luxe vering waar het telt
En om nog even door te pakken op de RockShox Sid SL Ultimate-voorvork en bijpassende Sidluxe Ultimate-achterdemper: Op de parkeerplaats voelen beide veringselementen wat overdempt. In het terrein is hier echter niks van te merken. Met 25% sag voor en 30% achter spreekt alles nog net fijn genoeg aan om op kleine kuiltjes en wortels genoeg grip te behouden. Da’s natuurlijk belangrijk als je onder vol vermogen een helling op sprint. De veerkromme van het frame weet het gebruik van de veerweg goed te doseren. Bij een drop met vlakke landing van grofweg 1 meter blijft er zowel achter als voor nog een paar millimeter over.
De dubbele remote doet mij persoonlijk niet veel. Geblokkeerd zijn vork en vooral frame zo stijf dat deze functie tot minder grip leidt (en meer gerammel). Het geheel voegt een hoop – eveneens rammelende – kabelspaghetti aan het stuur toe. Mijn inziens is de Santa Cruz Blur zónder al stabiel genoeg… mét grip op iedere oneffenheid. De kennelijk ideale combinatie van flex-stay, veerkromme en anti-squat maken de Blur namelijk een hele comfortabele fiets én een briljant goede (technische) klimmer. Maar goed: áls je een remote lockout wilt, dan is de Twistloc van Sram veruit de meest ergonomische. De bediening is simpel en zit nooit in de weg.
Sram AXS: feilloos draadloos
Op een fiets die op één euro na € 9.000,- kost mag je niet anders verwachten dan een feilloze aandrijflijn. Dat is precies wat de Sram X01 AXS biedt. Ik had de derailleur graag op een schakelfout willen betrappen. Maar nee hoor, niks! De ergonomie van de shifter vergt enige gewenning. AXS bedient het makkelijkst met enkel de duim. Echter, je kan de schakelaar ook aan de voorkant bedienen met je wijsvinger. Met de Sram AXS-app kan je de schakelrichting naar eigen smaak instellen.
Eveneens van Sram-huize zijn de Level TLM-schijfremmen. Die blijken volkomen vrij van issues en onverwacht krachtig voor ‘crosscountry’-modellen met 160 mm schijven. Wie regelmatig in de Alpen komt, of zelf niet echt de bouw heeft van een crosscountryracer, zou ik wel de ‘upgrade’ naar 180 mm remschijven aanraden.
Eveneens probleemloos blijkt de Fox Transfer SL-zadelpen, het enige onderdeel dat opvallend genoeg niet van Sram is. Het ding heeft wel een bijzonder luide top-out én bottom-out. Met 100 mm verstelbereik zónder tussenstapjes is het letterlijk een alles-of-niets oplossing, die met name mensen die écht niet zonder kunnen blij zal maken.
Reserve 28 carbon wielen: voldoende reserve
De carbon wielen in de Santa Cruz Blur CC zijn uitstekend. Ze zijn van Reserve Wheels, wat een verzelfstandigd onderdelenmerk is van Santa Cruz. Met 1.550 gram zoals geleverd (met DT 350-naven) is het geheel op het oog niet absurd licht. Losse velgen, precies waar de massa meest voelbaar is, zijn slechts 385 gram per stuk. Veel belangrijker: bij dat gewicht zij ze voor crosscountry-begrippen intern aardig breed (28 mm) én voorzien van offset spaakgaten voor een wiel met een langere levensduur. De combinatie met Sapim D-light-spaken lijkt een optimale zijdelingse stijfheid te geven. Enerzijds is er aan stuurprecisie geen gebrek, anderzijds zijn de wielen vergevingsgezind genoeg om een scheve landing of geschampte wortel niet één op één aan de rijder door te geven. Zeker bij een fiets waar lange ritten en een flink vermoeide rijder in de lijn der waarschijnlijkheid liggen, is dit een groot goed.
De banden om die Reserve-wielen – Maxxis Aspen EXO TR 2,4″ – lopen relatief licht en dus snel op de meeste ondergronden. Ze kunnen ook tegen een stootje. Het 120 TPI-karkas is, ondanks de EXO-versteviging, vrij soepel. Dit levert net een beetje meer grip op en zorgt voor een rustig, gedempt gevoel. Samen met de flinke breedte compenseert dit het gebrek aan noppen. Het gros van de rijders zal aan de Aspens het jaar door genoeg hebben, zolang er geen dikke klei aan te pas komt. Op natte wortel(tje)s is de grip wel voorspelbaar mager. ‘Voorspelbaar’ is hier echter het kernwoord. Zodoende is er als je je rijstijl aanpast zeker mee te leven.
Conclusie
De Santa Cruz Blur CC in X01 AXS RSV-uitvoering is een superbe crosscountry fullsuspension. Het chassis is stijf, stevig en tot in de puntjes goed afgewerkt. De vering doet precies wat je er van zou willen: zorgen dat je zo lang mogelijk, zo veel mogelijk vermogen weg kan trappen. Alle gebruikte onderdelen passen goed bij het inzetbereik. Wat is dat dan? Mijn inziens zit daar nog flinke ruimte tot interpretatie in. Het geheel is licht en efficiënt, maar óók comfortabel. De Blur is in eerste instantie bedacht voor de wekelijkse race tegen de klok, of dat nou XCO, XCM of shorttrack is. Snelle banden, lichte wielen. Een Fox Transfer SL-dropper aan de ene kant en een dubbele remote aan de andere. Tezamen maakt dit dat de Blur uit de voeten kan op alles dat tegenwoordig crosscountry heet. Van een technisch, gesloten circuit tot ellenlange Alpenbeklimmingen en -afdalingen.
De neutrale geometrie onderstreept dit des te meer. Daarom is deze fiets als een veel lompere bak door lastige secties te manoeuvreren. Maar ook wanneer energie en aandacht na vele uren in het zadel verslappen, brengt hij je veilig thuis. De afmontage van de Santa Cruz Blur CC is misschien wat duur, maar het geheel is tot in de puntjes zeer goed uitgedacht. Zie onder meer die Torque Caps op het voorwiel, of de reeds tubeless gemaakte wielen. En dat komt niet alleen de wedstrijdrijder – to finish first you must first finish! – ten goede.
“Juist wat de Blur zo’n goede wedstrijdfiets maakt – een laag gewicht, neutraal gedrag en bijzonder doeltreffende vering – zorgen ook dat je als niet-racer er de hele dag mee uit de voeten kan.”
Functionaliteit en betrouwbaarheid zijn immers even relevant voor de Belg of Nederlander die week in, week uit de kilometers aan elkaar rijgt. Schoonmaken, incidenteel je Sram AXS-accu aan de lader hangen, en doorfietsen. Hooguit wil je voor de moeilijkere paden of het nattere deel van het jaar een setje extra banden. Aan de onderdelen zal het niet liggen en aan het frame helemaal niet. Juist wat de Blur zo’n goede wedstrijdfiets maakt – een laag gewicht, neutraal gedrag en bijzonder doeltreffende vering – zorgen ook dat je als niet-racer er de hele dag mee uit de voeten kan.
Santa Cruz Blur CC X01 AXS RSV 2022 | Specificaties en geometrie
Santa Cruz levert de Blur in een xc-uitvoering met 100 mm veerweg ‘rondom’ en daarnaast in een TR-versie met achteraan 115 mm veerweg. Vooraan worden die TR-versies voorzien van vorken met 34 mm binnenpoten en 120 mm veerweg, dikkere banden en 180 mm remschijven. Zowel de XC- als de TR-uitvoering zijn er C- en CC-frames verkrijgbaar, waarbij de CC-versies dus lichter zijn.
De Blur is er in de XC-uitvoering vanaf € 5.499 met een C-frame. Een XC-model met CC-frame heb je vanaf € 7.399. TR-modellen zijn er met een C-frame vanaf € 4.899. Een los CC-frame kost € 3.499.
Eric ging op pad met de Santa Cruz Blur CC X01 AXS RSV, de xc-versie met 100 mm veerweg voor- en achteraan en het lichtste CC-frame.
Onderdelen, gewicht en prijs
| Frame | Carbon voor- en achterframe, 100 mm veerweg achteraan |
| Vork | Rockshox Sid SL Ultimate, 100 mm, 29″ met remote lockout |
| Achterdemper | Rockshox Sidluxe Ultimate met remote lockout |
| Achterderailleur | Sram X01 Eagle AXS, 12-speed |
| Shifter | Sram GX Eagle AXS Controller |
| Crankset | Sram X1 Eagle Carbon, Dub, met 34-tands kettingblad |
| Chainguide | OneUp |
| Cassette | Sram XG-1275 Eagle, 12-speed, 10-52t |
| Ketting | Sram X01 Eagle, 12-speed |
| Remmen | Sram Level TLM |
| Remschijven | Sram CLX Center Lock, 160/160 mm (v/a) |
| Stuur | Santa Cruz Bicycles Carbon Flat Bar, Ø31,8 mm, 7 mm rise, 760 mm breedte |
| Stuurpen | Syntace LiteForce, Ø31,8 mm, 60 mm lengte, +/- 6º |
| Handvatten | Sram Twistlock |
| Zadel | WTB Volt |
| Zadelpen | Fox Transfer SL Performance Elite, Ø31,6 mm, 100 mm bereik |
| Wielset | Reserve Carbon 28|XC, 29″, DT Swiss 350 naven (getest) |
| Banden | Maxxis Aspen 3C EXO TR, tubeless ready, 29×2,4″ |
| Gewicht | 10,39 kg (framemaat L) |
| Prijs | € 8.999,- |
Geometrie
De Santa Cruz Blur is leverbaar in vier maten: S (155-165 cm), M (165-175 cm), L (175-185 cm) en XL (185-196 cm). Mogelijk zit je op de overgang van één maat naar de andere. Dan kan je (met eventuele aanpassing in stuurpenlengte) de ene of de andere kiezen. Santa Cruz legt zelf op de informatiepagina van de Blur uit waar de nuance zit en wat je overwegingen dan moeten zijn.
 |
| Framemaat | L | ||||
| Zitbuislengte | ST | 470 mm | Offset | O | 44 mm |
| Bovenbuislengte | TT | 617 mm | Trail | T | – |
| Reach | R | 470 mm | Balhoofdbuislengte | HT | 110 mm |
| Stack | S | 597 mm | BB drop | BBD | 42 mm |
| Zitbuishoek | STA | 75,8° | Liggende achtervork | CS | 435 mm |
| Balhoofdbuishoek | HTA | 68,3° | Wielbasis | WB | 1.173 mm |
| Framemaat | L | |
| Zitbuislengte | ST | 480 mm |
| Bovenbuislengte | TT | 620 mm |
| Reach | R | 470 mm |
| Stack | S | 597 mm |
| Zitbuishoek | STA | 75,8° |
| Balhoofdbuishoek | HTA | 68,3° |
| Offset | O | 44 mm |
| Trail | T | – |
| Balhoofdbuislengte | HT | 110 mm |
| BB drop | BBD | 42 mm |
| Liggende achtervork | CS | 435 mm |
| Wielbasis | WB | 1.173 mm |
Website fabrikant: santacruzbicycles.com
