Test | Aeolus Elite 35V-wielen en Girona-banden van Bontrager: Snelle gravel-combi voor polderparkoersen

Tekst: Remco van den Heuvel // Foto’s: Arjan Kruik

Bontrager Aeolus Elite 35V

Carbon wielen voor de krappe beurs

De eerste upgrade die na aanschaf van een nieuw gravelbike uitgevoerd wordt? Een carbon wielset! Er is niks zo verlokkelijk als een paar hoepels van dit zwarte composietmateriaal. En met z’n nieuwe Aeolus Elite 35V-wielen maakt Bontrager, een dochtermerk van Trek, die verleiding alleen maar groter. Want deze carbon gravelwielen staan voor nog geen duizend euro in het (digitale) schap! Een echte kiloknaller dus. Maar dat moet je op dit prijsniveau helaas ook redelijk letterlijk nemen. Het is niet voor niets dat de befaamde Keith Bontrager himself ooit zei: “Strong, light, cheap. Pick two”. Een paar Aeolus Elite 35V-wielen weegt 1.671 gram. Dat is feitelijk net zo zwaar als bijvoorbeeld de aluminium Tenaci-gravelwielen van Ere Research waarmee we vorig jaar op pad waren. Oftewel: niet echt licht.

Maar goed, die aluminium Tenaci’s zijn wel veel lager en zien er daardoor minder dik uit. Met een velghoogte van 35 millimeter hebben de Aeolus Elite 35V’s wél die dikke look. Of deze Bontrager-wielen daarmee ook aero zijn is overigens nog maar de vraag. Als je er banden van veertig millimeter of meer omlegt hoogstwaarschijnlijk niet. Ondanks dat een velgprofiel van 35 millimeter redelijk hoog lijkt, is er ook nog de breedte van de velg. Of beter: het verschil in breedte tussen velg en band. Als het dwarsprofiel van band en velg een gloeilampvorm heeft, ontstaan er turbulenties op de overgang van band naar velg en is de diepte van de velg nog nauwelijks relevant. Dus hoe breder de band, hoe minder aero de Aeolus Elite 35V-wielen zijn.

Dik tweeduizend kilometer getest

Maar goed, aero of niet, ze stáán gewoon goed, die Bontrager Aeolus-wielen. En al helemaal op mijn eigen Trek Checkpoint SL. Ik heb er de afgelopen zomer in combinatie met de nieuwe Bontrager Girona RSL-banden dik tweeduizend kilometer mee weggetrapt. Voordat ik mijn ervaringen met je deel, vertel ik hier hieronder eerst wat over de wielen zelf. Helemaal onderaan vind je bovendien mijn indrukken van die Girona-banden.

Value-for-money

Eerlijk is eerlijk: je ziet eigenlijk niet dat de Aeolus Elite 35V-wielen maar duizend euro kosten. Natuurlijk, zoals gezegd geeft de weegschaal met 1.657 gram wel een indicatie, maar verder zien de wielen er gewoon goed en hoogwaardig uit. De velgen zijn 33 millimeter breed, met een binnenbreedte van 25 millimeter. Dat is breed genoeg om ook gravelbanden met een breedte van meer dan veertig millimeter mooi te laten staan.

De carbon velgen zijn gespaakt rond Bontragers eigen Rapid Drive-naven. De 24 spaken per wiel zijn rond, double-butted en voorzien van een haakvormige kop. Ja, dat is minder hip dan een platte kop, maar daardoor niet minder goed. Sterker: veel ambachtelijke wielbouwers hebben omwille van de vermeende een voorkeur voor J-vormige spaken. De Rapid Drive-vrijloop is uitgerust met zes pallen die elk twee haken hebben. Daarmee bedraagt het aantal aangrijppunten maar liefst 108, wat ervoor zorgt dat iedere actie ook vrijwel direct een reactie oplevert.

Het vertrouwen dat Bontrager in deze carbon wielen heeft blijkt niet alleen uit het ontbreken van een gewichtslimiet voor de berijder, maar ook uit de levenslange garantie op productiefouten. Daarnaast biedt Bontrager een genereus crash replacement-programma aan. Plus: alle slijtdelen – spaken, pallen, lagers, assen, body etc. – zijn los verkrijgbaar. En dat dus allemaal voor de concurrerende prijs van 999,95 euro.

Hoe bevallen de Bontrager Aeolus Elite 35V-wielen?

Gebruiksgemak: banden omleggen appeltje-eitje

Tubeless rijden is echt een zegen, maar zoals ik tot mijn grote frustratie meermaals heb ervaren sluiten niet alle combinaties van banden en velgen goed op elkaar aan. Maar Bontrager heeft dat goed gelukkig voor elkaar. De wielen worden geleverd met vooraf gemonteerd velglint en tubeless-ventielen. Het omleggen van de banden is echt appeltje-eitje. Met een klein beetje hulp van een bandenlichter leg je ze er vlot en makkelijk om. Daarna is het een kwestie van oppompen, laten ploppen en klaar. Een compressor is absoluut niet nodig, een reguliere vloerpomp volstaat.

Gedurende de testperiode hebben de Bontrager-wielen onopvallend goed gefunctioneerd. Echt euforisch, zoals bij sommige ultralichte wielsets, is de acceleratiebeleving niet. Maar desondanks komen ze lekker vlot op gang. Ook als het gaat om sturen doen deze carbon hoepels onopvallend hun ding, nauwkeurig en zonder nukken. De stijfheid is dik in orde. Althans, als ik die op mijzelf betrek, met mijn gewicht van zo’n 85 kilo.

Kwaliteit: degelijke gebouwd, maar de vrijloop verdient aandacht

Ook qua sterkte valt er niets op Aeolus Elite 35V-wielen aan te merken. Regelmatig heb ik een wortel zó hard geraakt dat deze met een luide kloenk tegen de velg klapte. Zichtbare schade: nul. Niet aan de velg, niet aan het wiel als geheel en óók niet aan de band. Na dik tweeduizend kilometer vertonen de wielen geen enkele slag en is de spaakspanning rondom nog gelijkmatig.

De vrijloop verdient wél aandacht. Toen ik die voor het maken van de foto’s opentrok, golfde er een flinke hoeveelheid roestbruin water uit. Oeps, je kunt blijkbaar geen tweeduizend kilometer door weer en wind wegtrappen en dan geen onderhoud plegen. Gelukkig is er geen blijvende schade en functioneert de vrijloop na een schoonmaakbeurt en een lik vers vet weer als vanouds. Voor de zekerheid zal ik binnenkort wel een setje nieuwe pallen monteren. Zo’n setje kost maar twintig euro, dus voor het geld hoef je het niet te laten.

Comfort: banden spelen sleutelrol

Alhoewel het comfort maar voor een klein deel door de wielen wordt bepaald – de banden spelen hierin een veel grotere rol – heeft een wiel wel degelijk invloed op hoe het comfort ervaren wordt. Alhoewel de velgen met 35 millimeter niet overdreven hoog zijn, behoren de Bontrager Aeolus Elite 35V-wielen niet tot de meest comfortabele in hun soort. Ik heb ze gebruikt in combinatie met de nieuwe Bontrager Girona RSL-banden in 38 en 42 millimeter. Logischerwijs voelen de wielen met de 38ers het hardst aan. Maar nogmaals: laat die relatieve stugheid van deze wielen geen dealbreaker zijn, want een pietsie minder luchtdruk in het algemeen en een bredere band in het bijzonder brengen méér comfort en tractie dan welke geavanceerde velgconstructie dan ook.

Ook gereden: Bontrager Girona RSL-gravelbanden

Vervanging van de Bontrager GR1

Trek leverde bij de Aeolus Elite 35V-wielen ook twee paar Girona RSL-banden. De compleet nieuwe Girona lost de GR1 als Bontragers snelste gravelbikeband af. Gelukkig, zeg ik er gelijk maar bij, want die Bontrager GR1 is niet bepaald een snelle Jelle. Mijn eigen Checkpoint, die toen ik ‘m kocht ook op GR1’s stond, muteerde pas in een écht snelle gravelbike toen ik de fabrieksrubbers verving door een paar G-One RS’en van Schwalbe. Met de Girona RSL meent Bontrager de concurrentie met banden als die notoir snelle G-One RS weer aan te kunnen. Ten opzichte van de oude GR1 zou de rolweerstand van de Girona RSL lager zijn, de grip groter en de lekbestendigheid beter.

Bontrager brengt de Girona RSL in drie maten: 700×35, 700×38 en 700×42. Ik heb alleen met die laatste twee gereden, met veruit de meeste kilometers met de 700×38. De Girona lijkt sterk op de Pathfinder van Specialized. Beide banden hebben ononderbroken strook van hard en snel rubber op het midden van het loopvlak, met daarnaast een rij kleine en lage nopjes van een zachtere en meer gripvaste rubbermix. Een rij iets grotere en meer verspreid staande nopjes op de schouders bakent het profiel af. Naast hun uiterlijk hebben beide banden ook qua rijeigenschappen wel wat van elkaar weg, waarbij de Bontrager Girona vanwege z’n dichtere profiel nóg iets meer een band voor verharde ondergronden lijkt te zijn dan de Specialized Pathfinder.

Snel en veelzijdig

Dat betekent niet dat de Girona RSL minder geschikt is voor onverhard terrein. Maar het geeft wél aan dat deze nieuwe band van Bontrager zich heel erg thuis voelt op asfalt en klinkers. En dat is voor de meeste Nederlandse gravelfietsers goed nieuws, want welke route je ook rijdt, er zitten vrijwel altijd flinke stukken verhard in. Al bij de eerste pedaalomwentelingen weet je het: de Girona RSL is een hele snelle band. Hoe snel? Gevoelsmatig is de rolweerstand op harde ondergronden iets hoger dan die van de extreem snelle Schwalbe G-One RS’en die op m’n eigen wielen liggen. Maar veel zal het niet schelen.

Tegelijkertijd is de grip op harde oppervlakken erg goed. Regen tijdens je rit? De Girona lijkt er niet van onder de indruk en biedt ook in snelle bochten een vertrouwenwekkend gevoel. Maar ook op fijn grind, zand en bosgrond weet de Girona van wanten. Ondanks het minimalistische profiel valt de grip helemaal niet tegen. Het is eerder andersom: de band presteert offroad beter dan je op grond van het profiel verwacht. De iets grotere en meer uit elkaar staande schoudernoppen weten in de bocht verrassend veel houvast te vinden.

Op natte ondergronden en in een rechte lijn loopt de Girona qua grip wel tegen z’n grenzen aan, met name als het steil omhoog of omlaag gaat. De tractie is dan gewoon minder. Maar goed, voor de hierboven genoemde G-One RS en Pathfinder geldt precies hetzelfde. Sterker: iédere band met een profielloos centraal loopvlak heeft dat probleem.

Geen enkele keer lek

Naast de rubbersamenstelling en het profiel speelt ook de souplesse van het karkas een belangrijke rol bij het generen van grip. Bontrager past bij de Girona RSL een fijn geweven 220 tpi karkas toe. Mits niet te hard opgepompt stelt dit de band in staat stelt zich zeer makkelijk te vormen naar de ondergrond. Naast meer grip levert dat tevens meer comfort en meer snelheid op. Win win dus. Tussen het karkas en het loopvlak heeft Bontrager nog een nylon beschermingslaag aangebracht. Deze anti-leklaag loopt over de gehele band, dus van hiel tot hiel. Of het aan die extra laag ligt weet ik niet, feit is dat ik geen enkele keer lek heb gereden.

Tot slot nog even 38 versus 42 millimeter breedte. Zoals ik al schreef heb ik de meeste van de ruim tweeduizend kilometers met de 700×38 afgelegd. De ondergrond op veel van m’n ritten is voor de helft of meer verhard en dan vind ik de 38 het fijnst rijden. Niet dat de 700×42 op asfalt zwaar trapt, maar deze brede uitvoering weegt uiteindelijk toch meer en is bovendien iets rumoeriger. Maar op routes met vooral onverharde stroken, vooral als er secties met wortels en stenen in zitten, is de 42 millimeter prettiger. Het verschil met de 38 is verrassend groot. Meer grip en meer comfort, maar niet minder snelheid. Althans, niet zodanig dat ik het kon waarnemen. Ook in mul zand is de breedste van de drie Girona’s het best.

Conclusie

Een carbon wielset voor duizend euro? Bontrager heeft ‘m. En dat zonder grote compromissen ten aanzien van kwaliteit, levensduur en prestaties. Alleen het gewicht van de Aeolus Elite 35V-wielen is relatief hoog. Vind je dat bezwaarlijk, dan zijn er uiteraard te kust en te keur lichtere carbon wielen te koop, ook bij Bontrager zelf. Maar dan ben je in het beste geval minstens vijfhonderd euro meer kwijt. En dan is er nog de goede garantie die Trek op deze carbon gravelwielen geeft. Dertig dagen niet-goed-geld-terug-garantie, levenslang garantie op productiefouten voor de eerste eigenaar en om dat af te toppen ook nog een royale crash replacement-regeling.

Ook voor de geteste Bontrager Girona-banden niets dan lof. Bij beide geteste maten is de tubeless montage op de Aeolus Elite 35V-wielen totaal probleemloos. Ook het gewicht, de lekbestendigheid, de slijtvastheid, de rolweerstand en de grip in bochten zijn absoluut goed. Alleen de tractie in rechte lijn op natte modder- en zandpaden is wat minder, maar dat is gezien het gladde centrale profiel geen verrassing. Het is eerder andersom: met name in bochten biedt de Bontrager Girona veel meer grip dan je op grond van de karige profilering zou verwachten.