Test | Bontrager Verse Short Trail mountainbikezadel: Korter, breder en met een groot gat

Tekst en foto’s: Arjan Kruik

Trailbikezadel

De Verse Short Trail, het zadel dat ik de afgelopen weken geprobeerd heb, maakt deel uit van de uitgebreide Verse-zadelcollectie van Bontrager. Die naam zal wel iets met het woord versatile (= veelzijdig) te maken hebben. De Verse-modellen zijn er namelijk in verschillende uitvoeringen en verschillende breedte- en lengtematen. Vanwege het omvangrijke aanbod zijn de Verse-zadels volgens Bontrager geschikt voor “alle disciplines, van race en gravel tot mountainbike”.

‘Mijn’ Verse Short Trail is de enige uitzondering binnen deze reeks, Bontrager presenteert dit zadel nadrukkelijk voor trail-gebruik. Echter, zoals de naam aangeeft hoort het bij de korte Verse-modellen, wat in dit geval gelijk staat aan 250 millimeter, tegenover de 270 millimeter van de lange Verse-modellen. De Verse Short Trail is er in 145 en 155 millimeter breedte. Omdat mijn gravelbikezadels vanwege de wat diepere zit over het algemeen een centimeter smaller zijn dan mijn trailbikezadels ben ik voor de 155 millimeter uitvoering van de Verse Short Trail gegaan. Immer, de lange uitvoering van de Bontrager Verse, die ik momenteel op mijn gravelbike gebruikt, is 245 millimeter breed.

Voor geen gat te vangen

Nog even wat specs: de rails zijn van hol roestvast staal, de schaal van kunststof. Het zadeldek is van kunstleer dat in het midden is uitgevoerd met een gaatjespatroon. Het materiaal is duidelijk gladder dan dat van de lange Bontrager Verse. Aan de randen is het zadeldek verstevigd ter bescherming tegen valpartijen.

Die schaal is aan de randen zijn soepeler gemaakt. Wing Flex noemt Bontrager dat. Hierdoor, aldus Bontrager, “kunnen de zijkanten van de schaal meebewegen met de dijen en de bekkenkanteling van de rijder”. De Verse Short Trail weegt 243 gram, waarmee het geen records breekt, maar wat desondanks redelijk licht is. Wat wil je, met die enorme uitsparing die het zadel in tweeën deelt. Want wat er niet zit, dat weegt niks.

Maar ook: wat er niet zit, dat kan ook niet in de weg zitten. En dat is natuurlijk de daadwerkelijke functie van de uitsparing: het ontzien van de gevoelige delen bij mannen en vrouwen. Jawel, Bontrager doet niet aan speciale vrouwenzadels, de inForm-technologie van Bontrager is voor alle geslachten. En waarom niet, als het werkt, dan werkt het.

Het rijden

Duitse trails

Ik heb de Bontrager Verse Short Trail niet alleen geprobeerd op m’n rondjes over de Nederlandse mountainbikeroutes, maar het zadel is ook mee geweest naar het Duitse Saarland. Daar zijn de beklimmingen langer dan in Nederland, zodat het zitvlak flink op de proef gesteld wordt. Omdat ik enorm enthousiast was over de lange versie van de Bontrager Verse, die ik gedurende een aantal weken op m’n gravelbike heb gebruikt (en nog steeds gebruik), zijn m’n verwachtingen ten aanzien van de Verse Short Trail hooggespannen.

En in eerste instantie lijken die verwachtingen uit te komen. De vorm en breedte van het zadel lijken m’n zitbotjes goed te ondersteunen. Het gebruikte schuim is echter iets dikker dan op de lange Bontrager Verse Elite. Daardoor zakken m’n zitbotjes iets verder in het zadeldek weg. Ander verschil, zo merk ik in de eerste de beste steile klim: de ondersteuning naar achteren toe is minder dan bij m’n eigen SQlab 60X Infinergy. Die heeft een verhoging aan de achterkant waar je je lekker tegen schrap kunt zetten. Maar óók de lange Bontrager Verse heeft een kleine kick aan de achterkant waartegen je je in klimmetjes kunt schrap zetten. Bovendien is het zadeldek van dat zadel stroever.

Dan er nog de geringe lengte van het zadel. Hoe ik er ook naar kijk, ik kan werkelijk geen enkel voordeel bedenken. Of ervaren. Het is eerder andersom: in kneitersteile klimmetjes kan je op een conventioneel zadel naar voren schuiven om druk op het voorwiel te houden. Bij de korte Bontrager Verse Short Trail is dat lastiger. Immers, er is letterlijk minder ruimte.

Branderige billen

De grote uitsparing doet z’n werk: geen centje pijn bij de gevoelige delen. Maar naarmate de hoeveelheid overwonnen hoogtemeters toeneemt beginnen wel de billen enigszins branderig aan te voelen. Hoe meer tijd er verstrijkt, hoe vaker ik even iets moet gaan verzitten of even moet gaan staan om de druk weg te nemen. Naast teleurgesteld ben ik vooral verbaasd. Hoe kan een zadel dat op m’n gravelbike zo goed werkt in een iets bredere en kortere vorm op m’n trailbike niet aan de verwachtingen voldoen?

Het steile terrein kan een verklaring zijn; in lange beklimmingen rust er langdurig relatief veel druk op het zadel. Daarnaast spelen ook de geometrie en zitpositie een rol. De zit m’n Giant Trance X is nogal rechtop, met een relatief hoog geplaatst stuur. Dat geeft extra controle in lastige afdalingen, maar brengt ook meer druk op het zitvlak. Plus: ik rij met een cameratas op m’n rug met een een kleine tien kilo inhoud. Maar goed, dat alles geldt natuurlijk net zo goed voor de SQlab 60X Infinergy die daarvoor op de m’n Trance zat. En daarop heb ik geen centje pijn.

Herkansing

Op m’n laatste dag in Saarland ga ik trails rijden zónder zware rugzak. Dat scheelt, met bijna tien kilo minder aan m’n lijf kan ik veel vrijer en losser rijden. Heerlijk! Het Bontrager-zadel bevalt nu ook beter. Nu de extra last van m’n rug af is, valt ook meer op hoeveel bewegingsvrijheid de Bontrager Verse Short Trail biedt, met dank aan het vlakke langsprofiel en het relatief gladde zadeldek.

All good? Helaas, na een paar lange beklimmingen komt het branderige gevoel rond de zitbotjes toch weer terug. In mindere mate dan de dagen ervoor, maar toch. M’n analyse is dat dit door de schuimlaag veroorzaakt wordt. Die is zicht- en voelbaar dikker dan op de lange uitvoering van de Bontrager Verse. M’n zitbotjes zitten daardoor niet óp het zadel, maar zakken er meer ín. En dat kan, zeker als je nog niet aan een zadel gewend bent, irritatie veroorzaken bij het zachte weefsel róndom de zitbotjes. Zeg maar dat branderige gevoel.

Raak je gewend aan een zadel, dan is de kans groot dat het branderige gevoel op de duur verdwijnt. Ik ben de Bontrager Verse Short Trail na m’n trip naar Saarland ook op de Nederlandse trails blijven gebruiken en de branderige sensatie heeft zich daar niet meer gemanifesteerd. Maar goed, m’n ritten in Nederland zijn ook meestal niet langer dan zo’n anderhalf à twee uur.

Conclusie

Omdat ik zo enthousiast was over de lange versie van de Bontrager Verse Elite op m’n gravelbike, waren m’n verwachtingen omtrent de Bontrager Verse Short Trail hoog gespannen. Ogenschijnlijk dezelfde constructie en dezelfde materialen, maar dan met een kortere en bredere outline, speciaal voor trailbikes. Een no-brainer, dat kan niet misgaan, toch? Helaas, toch wel. De Bontrager Verse Short Trail valt minder in de smaak dan z’n langere naamgenoot.

Dat ligt volgens mij niet zozeer aan de vorm – de geringe lengte brengt geen nadelen met zich mee en de grotere breedte is passend bij de zitpositie op een trailbike – maar wel aan de dikkere schuimlaag. In tegenstelling tot wat je zou verwachten biedt die niet meer, maar juist minder zitcomfort. Ook het veel vlakkere langsprofiel van Bontrager Verse Short Trail bevalt minder goed. Ja, die vlakke vorm biedt iets meer bewegingsvrijheid, maar de keerzijde is dat het zitvlak – in combinatie met het relatief gladde zadeldek – in steile beklimmingen minder goed ondersteund wordt.

Bontrager geeft op al z’n zadels een dertig-dagen-niet-goed-geld-terug-garantie, dus je kunt de Verse Short Trail gerust proberen. Want dat mijn billen en dit zadel geen vrienden werden, wil niet zeggen dat dit trailbike-zadel niet bij jouw zitvlak past.