Test | Canyon Lux CF SL 8.0 2020 full suspension

Tekst & foto's: Arjan Kruik

Uitgestelde kennismaking met Canyon's carbon full suspension

Natuurlijk had ik graag eerder kennisgemaakt met Canyons nieuwe dubbelgeveerde xc-racer Lux CF. Maar bij mijn aanvraag voor een testfiets in december 2018 bleek de Lux in maat L uitverkocht. En zoals dat gaat met een online-fietsenmerk: op is dan ook écht op. Dat betekende wachten op de nieuwe 2020 modellen die – het is en blijft toch een rare industrie – al in oktober van 2019 uitgeleverd werden.

Zoals iedere Velozine-lezer inmiddels wel weet, kun je bikes van Canyon niet in een winkel kopen, maar moet je ze op hun website bestellen en thuis laten bezorgen. Op zich helemaal prima, behalve dan dat je niet even kan passen of proefrijden. Canyon is zich natuurlijk van dit probleem bewust. Ze hebben niet voor niets al een paar jaar een servicecentrum in Eindhoven, waar je terecht kunt als er problemen zijn met je fiets. En het zal me niet verbazen, als daar in de toekomst een uitbreiding op komt in de vorm van een bike-fitter en/of een testparkoers. Je wilt je nieuwe fiets het liefst eerst even voelen, toch?

Canyon Lux CF SL: Geometrie

Maar goed, ik moet het nog doen met de automatisch maatcalculator op de website. En die maakt een verrassende keuze; met mijn lengte van 1,80 meter en 83 cm binnenbeenlengte adviseert de website mij een Lux in M. Maar die is met een reach van slechts 430 mm voor mij toch echt te kort. Ik heb twee jaar terug juist om die reden mijn Specialized Epic in maat M ingeruild voor een Cube AMS 100 in L. Die laatste zit me niet alleen als gegoten, maar is vanwege de grotere lengte ook veel stabieler, terwijl ik de wenbaarheid niet als ernstig veel minder ervaar. En omdat de geometrie van de Canyon Lux CF SL nagenoeg identiek is aan die van mijn huidige eigen bike, durf ik het wel aan om geen M maar een L aan te vragen.

Groter

Ik ben overigens niet de enige die tegen dit probleem aanloopt. Tijdens een van de testritten raak ik aan de praat met iemand die bij het bestellen van zijn Lux voor exact dezelfde keuze kwam te staan: het officiële advies voor een kleinere maat volgen of terugvallen op de eigen kennis en ervaring en een groter model nemen? Ik zou in het geval van de Lux gewoon voor dat laatste kiezen; is de fiets uiteindelijk tóch te groot voor je, dan kun je ’m binnen dertig dagen altijd weer terugsturen.

"...de nieuwe Canyon Lux CF SL is als het om de geometrie gaat tamelijk conventioneel."

Welke maat je ook neemt, de nieuwe Canyon Lux CF SL is als het om de geometrie gaat tamelijk conventioneel. Maar met een reach van 450 mm in de maat large, een zitbuislengte van 505 mm, een zitbuishoek van 74 graden en een balhoofdbuishoek van 69,5 graden bevindt deze internet-Duitser in goed gezelschap. Xc-knallers als de Specialized Epic, de Cannondale Scalpel en ook mijn eigen AMS laten soortgelijke cijfers zien. Behoorlijk mainstream dus, en zeker niet lang, laag en lui. Hoeft ook niet; ondanks het feit dat mijn test-Lux uit de iets minder racy SL-serie komt, met 110 meter veerweg aan de voorkant in plaats van de 100 mm op de SLX-modellen, is beslist geen trailbike, maar een knalbak voor sportieve, xc-georiënteerde rijders.

Carbon

Bij iedere testbike is het eigenlijk het leukst om direct te vertellen hoe-ie rijdt. Maar ik hou mijn rijimpressie toch nog even voor me, want ook zonder er mee te fietsen is de Lux CF SL de moeite waard. Voor € 4.199,- levert Canyon namelijk een fiets die echt helemaal af is. Natuurlijk, ook andere merken krijgen het voor elkaar om op dit prijspunt een volledig carbon frame te brengen. Of een volledig carbon frame met carbon wielen. Of zelfs een volledig carbon frame met carbon wielen en hoogwaardige veerelementen. Maar én een volledig carbon frame én luxe carbon wielen én top-of-the-bill veerelementen én carbon cranks én een goede dropper-post én hoogwaardige remmen én een Sram X01 Eagle-transmissie? Wie dit voor € 4.199,- kan evenaren, moet zich maar melden.

Vering

Maar er is natuurlijk meer dan pure value-for-money. Want al is-ie bekleed met bladgoud, als een fiets niet lekker rijdt heb je er niks aan. En lekker rijden bij een fully valt of staat onder meer bij het functioneren van de achtervering. Die van de Lux komt maar met één gelagerd draaipunt, ter hoogte van de bovenkant van het voorblad. Achterin de achterdriehoek zitten geen draaipunten, hier is het de slanke staande achtervork zélf die vervormt als het achterwiel omhoog komt. Opvallend daarbij: die staande achtervork staat in rust onder spanning. En bij 25% negatieve veerweg zit er juist geen spanning in het materiaal, waardoor de vering in theorie beter zou moeten reageren op kleine oneffenheden.

"...op papier is zo’n lange demper, op het gewicht na, op alle fronten beter."

Die staande achtervork stuurt de demper direct aan, zonder tuimelaar die de overbrengingsverhoudingen verandert. De hevel die de achterbrug met de zitbuis verbindt, is er dus alleen maar om de demper te vrijwaren van dwarskrachten. Die demper is een uit de kluiten gewassen RockShox Deluxe: 210 mm inbouwlengte, 55 mm slag. Op trailbikes is dat een redelijk courant formaat, maar vrijwel de meeste xc-fullies zijn uitgerust met een veel kleinere demper met een kortere slag. Want lichter. Maar op papier is zo’n lange demper, op het gewicht na, op alle fronten beter.

Ik merk het al bij het instellen van de negatieve veerweg. Bij mijn Cube AMS is dat een heel gedoe, aangezien de zuiger van de 165 mm korte demper op die bike maar 38 mm speelruimte bied. Probeer dan maar eens nauwkeurig de ‘sag’, de negatieve veerweg in te stellen. Dan de RockShox Deluxe Ultimate op de Canyon Lux CF. Niet alleen staan de sag-percentages keurig op de zuiger aangegeven, óók kun je vanwege de langere slag de negatieve veerweg veel preciezer instellen.

Meer speelruimte

Daar komt bij, dat de demper vanwege de directe aansturing met een lagere luchtdruk toekan, waardoor kleine variaties in druk minder impact hebben op de veerkarakteristiek. Anders gezegd: je hebt veel meer speelruimte om de demper goed in te stellen. En dan is er tot slot nog het voordeel van de betere warmteafvoer. Big deal als je alleen maar in Nederland rijdt, maar tijdens lange buitenlandse afdalingen kan de grote demper op de Lux vanwege het grotere olievolume z’n warmte toch echt beter kwijt dan het minidempertje op mijn bike. Met, in theorie, constantere prestaties als resultaat.

Naast luchtdruk en de ‘rebound’ (de demping van de uitgaande slag), kun je met behulp van een hendel op het stuur kiezen tussen open en gesloten. In deze laatste stand gaat tegelijkertijd ook de voorvork ‘op slot’. Neem dat niet letterlijk, want alhoewel het onderstel hierdoor kneiterhard wordt, geeft de vering bij diepe kuilen en drempels wel enigszins mee. De progressiviteit van de demper tenslotte, is in te stellen door aan de binnenkant volume-spacers toe te voegen of juist te verwijderen. Standaard komt de Lux in maat L met één volume-spacer.

Tekst gaat verder onder de foto.

Thuisgevoel op de huistrails

Goed, dan het rijden met de Canyon Lux CF SL 8.0. De eerste rit rij ik op de lussen tussen het Brabantse Oosterhout en Dorst. Ik voel me direct op thuis op de Lux. Niet zo gek natuurlijk, met die Cube AMS in mijn garage die qua geometrie uit hetzelfde ei gekropen lijkt te zijn. En ook qua onderstel zijn beide dubbelgeveerde Duitsers aan elkaar gewaagd. Die van mijn staat op een smeuïg Fox Float Factory-onderstel, maar ook de RockShox-veerelementen op de Lux, met achteraan de al eerder genoemde Deluxe Ultimate-demper en aan de voorkant een SID Select+, weten van wanten.

“Efficiënt” en “harmonieus”

Woorden die me te binnen schieten als ik het veergevoel van de Lux probeer te omschrijven zijn “efficiënt” en “harmonieus”. Oneffenheden worden goed opgevangen, ook als ze elkaar snel opvolgen, wat niet alleen een relatief comfortabele rijbeleving oplevert, maar ook veel tractie. En bij kleine sprongetjes wordt de landingsenergie effectief geabsorbeerd, zónder dat demper of vork als een malle door hun veerweg razen. Ondanks die kwaliteiten is het onderstel nauwelijks gevoelig voor deinen. Niet alleen bij zittend klimmen, maar ook in de korte maar steile klimmetjes die de routes van Oosterhout en Dorst kenmerken en die ik voornamelijk staand in de pedalen overmeester, houdt de achtervering zich plezierig koest.

Dat kan ik van de achtervering van mijn AMS niet altijd zeggen. Waar ik gelijk aan toevoeg, dat de achtervering van mijn xc-fully meer comfort biedt dan die van de Lux. Ander verschil: zakt achtervering van mijn bike bij het zittend overmeesteren van steile beklimmingen iets in, bij de Lux gebeurt dat nauwelijks. De blokkeerfunctie op de Lux gebruik ik daarom alleen maar op de asfaltsecties die de lussen met elkaar verbinden.

Canyon Lux CF SL 8.0 op langere klimmen en afdalingen

Het volgende testparkoers is de mtb-route op de Heuvelrug bij Amerongen. In tegenstelling tot Oosterhout tref ik hier échte beklimmingen en afdalingen. Maar ook op dit parkoers bevalt de Lux goed. Hij laat zich vlot en efficiënt omhoog peddelen. En als ik zo snel als ik durf over de remknippen naar beneden dender en de kuipbochten zo vloeiend mogelijk met elkaar probeer te verbinden, doet de fiets precies wat ik wil. En dat alles in volledige stilte, want er klappert en kraakt werkelijk helemaal niks op en aan de Lux!

Helemaal happy ben ik toch nog niet; ik kan niet wennen aan het smalle stuur, ik mis de houvast en het vertrouwwekkende gevoel van mijn eigen bredere stuur. En ook zou ik aan de achterkant iets minder progressie in het laatste deel van de slag willen hebben, zodat ik méér veerweg kan gebruiken.

Breder stuur, lagere druk: méér vertrouwen

Weer bij de parkeerplaats schuif ik daarom beide handvatten ruim een centimeter naar buiten en monteer een stuurpen van 70 in plaats van 80 cm. Ook de demper pak ik even aan; lucht eruit, volume-spacer eruit en weer oppompen tot 25% sag. Na deze eenvoudige ingrepen duik ik het rondje van Leersum op. Op de lange afdaling aan het begin van deze route word ik direct helemaal blij. De geïmproviseerde bredere en kortere cockpit is absoluut een verbetering, met een beter gedefinieerd stuurgevoel dat me meer zelfvertrouwen geeft. En ook het verwijderen van de volume-spacer blijkt effectief. Zelfs bij het landen van sprongen slaat de demper ondanks de relatief lage druk van 7,5 bar nog steeds niet door, maar is wel meer veerweg beschikbaar. Althans, bij mij en mijn gewicht van 72 kilo. Wie zwaarder is, heeft de standaard volume-spacer waarschijnlijk wel nodig om de benodigde eindprogressie te realiseren.

Ardennen

Het zal je niet verbazen dat, als ik weer wat later in de Belgische Ardennen de Lux van de fietsdrager haal, er een ander, breder stuur op zit. En ook de kortere stuurpen is gebleven. Ik rij de Stoneman Arduenna, een tocht door Oost-België van 180 kilo- en 3250 hoogtemeters verdeeld over twee dagen. Die kun je ook in één dag rijden, maar dat is voor mij te hoog gegrepen. Met 100 kilometers op de eerste dag en 80 op de tweede heb ik moeite genoeg. Niet eens zozeer vanwege de afstanden, maar vooral vanwege het natte, modderige terrein. Hier lopen de fijngenopte Maxxis-bandjes tegen hun grenzen aan. En ik tegen de mijne, want naarmate de dag vordert blijkt het 34-tands voorblad in lange en steile beklimmingen voor mij letterlijk een maatje te groot. Met een 32-tands voorblad zou ik makkelijker boven gekomen zijn, zonder in de afdalingen tekort te komen.

Sram Level TLM-remmen

Nu het toch over afdalen gaat even een opmerking over de Sram Level TLM-remmen: in twee uitzonderlijk lange en steile afdalingen loopt de achterste, 160 mm remschijf heet. Dat resulteert niet alleen in de bijtende geur van verbrande remblokjes, maar ook in verminderde remkracht en een zich verplaatsend drukpunt. Terwijl ik toch niet bepaald een zwaargewicht ben. Nog een puntje in het kader van het afdalen, maar nu positief: Canyon krijgt een dikke pluim voor de dropper-post die ze in het frame gestoken hebben. Als je altijd in het vlakke rijdt, dan heb je daar natuurlijk niks aan. Maar wat komt zo’n ding van pas in de Ardennen!

Wortels en keien

Tijdens die 180 Stonemankilometers stel ik trouwens ook mijn mening met betrekking tot de vering enigszins bij. Wat op de snelle, relatief gladde routes van West-Brabant en de Heuvelrug nagenoeg perfect lijkt, blijkt op de Ardense worteltapijten en keienpaden toch wel stug. Niet zozeer als je volle bak naar beneden speert – dan vangt het onderstel alle oneffenheden fantastisch op – maar wel als je met lage snelheid over een wortelpad manoeuvreert. Zowel de achterdemper als de voorvork geeft de schokken dan vrij ongefilterd door aan polsen en zitvlak. Vooral tegen het eind van een lange dag, als het sap op is, is dat flink vermoeiend.

"...wie een vliegend tapijt zoekt moet verder kijken, de Lux is primair afgesteld op efficiëntie en niet op maximaal comfort."

Om de schokken van wortels en keien te ontlopen, moet ik vaker uit het zadel komen dan ik zou willen. Dat het ook anders kan, bewijst de Kona Hei Hei van mijn fietsmaatje; hij kan gewoon blijven zitten. Oftewel, wie een vliegend tapijt zoekt moet verder kijken, de Lux is primair afgesteld op efficiëntie en niet op maximaal comfort. Logisch, de Lux is immers een wedstrijdbak en dat is wat wedstrijdrijders willen.

Vering te blokkeren met één hendel

Een ander wedstrijddingetje is de hendel op het stuur om het hele systeem te blokkeren. Gebruik ik die knop op de Nederlandse parkoersen uitsluitend op asfaltsecties, tijdens de Stoneman gaat-ie veel vaker naar beneden. Niet alleen op asfalt, maar ook op de vele veld- en boswegen. Zeker in de langere beklimmingen – en dat zijn er nogal veel – ervaar ik dat het heel prettig is om de vering geheel uit te schakelen, zodat er, voor mijn gevoel althans, geen trapenergie verloren gaat.

Conclusie

Fijne fiets, deze Canyon Lux CF SL 8.0. Van de Brabantse zandgronden en de Utrechtse Heuvelrug tot de blubber en de keien van de Belgische Ardennen, het was iedere keer weer een genot om er mee te mogen rijden. Wie van tempo maken houdt, voornamelijk in Nederland z’n rondjes rijdt, maar ook in het buitenland goed beslagen ten ijs wil komen, haalt met deze sportieve Duitser een hele goede bike in huis. Licht, levendig en snel, maar tegelijkertijd vergevingsgezind genoeg om foutjes niet direct af te straffen. “Zou je je eigen Cube AMS 100 ervoor inruilen”, vroegen ze me op de redactie. Daar moest ik even over nadenken. Maar nee, dat zou ik niet doen. Daarvoor ontlopen de Lux en mijn eigen bike elkaar te weinig. Maar in het theoretische geval dat ik wél in de markt zou zijn voor een nieuwe xc-fully, dan zou de Canyon CF SL 8.0 zéker hoog op mijn shortlist eindigen.