Test | Cube GTY Strix klikpedaalschoenen

Klik- of platformpedalen?

Eerst even wat achtergrondinfo. Sinds ik ruim vier jaar geleden het mountainbiken weer fanatiek heb opgepakt, slaag ik er maar niet in een definitieve keuze te maken tussen klik- en platformpedalen. Bij klikpedalen is het grootste pluspunt ook gelijk het grootste minpunt: de vaste verbinding tussen pedaal en schoen zorgt in lastige situaties voor zekerheid, maar is tevens een risicofactor. Ik heb al een paar keer mijn eigen bike in mijn nek gehad omdat m’n schoenen bij een val niet losklikten. Van dat nadeel heb je bij platformpedalen geen last. Sterker: bij dit type pedaal is het geen enkel probleem om bij een schuiver even snel een voetje aan de grond te zetten. Maar met platformpedalen vind ik het wel lastiger om mijn bike even over een wortel of een kuil te hoppen. En ook bij agressief, staand in de pedalen klimmen heb ik liever klikkers dan flats.

Magneetpedaalschoenen

Omdat ik dus niet kan kiezen rijd ik alweer een tijdje met magneetpedalen van Magped. Dat lijken op het eerste gezicht gewone platformpedalen, maar dankzij een sterke magneet is er een relatief vaste verbinding met de schoen. Je leest hier hoe die magneetpedalen me bevallen zijn. Zoals ik al zei zijn die Magpeds feitelijk gemodificeerde flatpedals. Vanwege het grote oppervlak en de vele pinnen werken downhill-achtige schoenen met vlakke, niet grof geprofileerde zolen bij deze pedalen daarom het best. Schoenen zoals de GTY Strix-schoenen van Cube, waarmee ik sind begin dit jaar rondrij.

“Als fietsfabrikant tel je tegenwoordig niet meer mee als je niet ook een uitgebreide collectie kleding, helmen en schoenen hebt. Kijk naar merken als Giant, Specialized en Trek. En dus ook Cube.”

Schoenen van Cube? Jazeker, want je telt als fietsfabrikant tegenwoordig niet meer mee als je niet ook een uitgebreide collectie kleding, helmen en schoenen hebt. Kijk naar merken als Giant, Specialized en Trek. En dus ook Cube. Hun GTY Strix-schoenen, waarmee ik inmiddels al meer dan een half jaar onderweg ben, lijken op het eerste gezicht relaxte mountainbikpantoffels, maar dat blijken het uiteindelijk niet. Vat dit niet negatief op, zo is het niet bedoeld. Wat ik wél bedoel is dat hetgeen je van deze schoenen op grond van de looks verwacht afwijkt van de prestaties in de praktijk. Want in plaats van soepele toersneakers zijn dit eerder harde KOM-killers. KOM’s omlaag overigens, niet omhoog. Ik leg hieronder uit waarom.

Sleutelwoord bij de Cube GTY Strix: stevig

De Cube GTY Strix is een klikpedaalschoen en daarom is een stijve zool noodzakelijk. Okay, je zou zeggen dat zo’n grote platformpedaal de voet ook al goed ondersteund en dat je dus met een wat meer soepele zool ook goed wegkomt, maar Cube heeft wat betreft de stijfheid van de zool het zekere voor het onzekere genomen. Niet zo gek, want ondanks dat veel platformpedalen met klikmechanisme de indruk wekken dat ze de zool over een groot oppervlak ondersteunen, valt dat in de praktijk toch vaak tegen. Oftewel: de zool van de GTY Strix is behoorlijk stijf. Niet als in carbon-xc-schoenen-stijf, maar zéker ook niet sneakersoepel en dat geeft me het gevoel dat maar weinig trapenergie verloren gaan.

“De keerzijde van die relatief stijve zool is dat de schoen niet dat comfortabele sneakergevoel biedt als de meeste echte flatpedal-schoenen. Wat dat betreft zijn en blijven het spd-schoenen.”

De keerzijde is wel, dat de GTY Strix ook als loopschoen niet dat comfortabele sneakergevoel biedt als de meeste echte flatpedal-schoenen. Wat dat betreft zijn en blijven de GTY Strix’ spd-schoenen. Dat merk je niet alleen bij het afrollen van de voet, maar ook als je over stenen en keien aan het klauteren bent. Realiseert een gewone platformpedaalschoen z’n tractie enerzijds door de grip van de gebruikte rubbersamenstelling en anderzijds door de mechanische vervorming van de zool zelf, de GTY Strix moet het vanwege de stijve zool vooral hebben van de rubber-compound. Cube haalt z’n zolen bij de SUPtraction en gelukkig zijn die lekker sticky. Maar een écht lekkere loop- en klauterschoen wordt het daarmee niet. Alhoewel ze natuurlijk wél lekker lopen dan de meeste conventionele spd-schoenen.

Lees hier meer over profielzolen

Nerd alert! Waarom de ene zool de andere niet is

Over mountainbikebanden worden op de gespecialiseerde fora heftige polemieken gevoerd. Volume, profiel, rubbersamenstelling, het komt allemaal voorbij. Bij mountainbikeschoenzolen speelt deze discussie veel minder, terwijl hier toch eigenlijk hetzelfde aan de hand is. Net als bij een band kunnen de rubbersamenstelling en het profiel een flatpedal-schoen maken en breken.

Het gaat om de mix

Net zoals geen enkele fietsfabrikant zelf zijn eigen banden maakt – zelfs niet als wél het logo van zo’n merk op de wangen staat gedrukt – zo zijn er ook nauwelijks tot geen mountainbikeschoenfabrikanten die hun eigen zolen maken. Niet zo gek als je er een beetje over nadenkt; net als bandenmakers dienen ook zolenmakers veel kennis te hebben over profielen en rubbersamenstellingen. Vooral dat laatste is essentieel. Wie de juiste rubberformules heeft, die heeft goud in handen. Zoals het Amerikaanse schoenenmerk Five Ten, dat met z’n supergrippy Stealth-compounds vanaf eind jaren tachtig eerst de sportklimmarkt veroverde. Vervolgens met varianties op datzelfde rubber dé dominante partij werd in de markt voor flatpedal-schoenen.

Vitale Bramati en Leopoldo Pirelli

Omdat veel schoenfabrikanten niet zelf de mensen en faciliteiten in huis hebben om eigen compounds en profielen te ontwikkelen, gaan ze te rade bij externe leveranciers. De grootste op dit vlak is het Italiaanse Vibram, de onderneming die ontstond nadat de alpinist Vitale Bramati in 1937 de rubber profielzool uitvond en op de markt bracht. Leuk detail: een van Bramati’s toenmalige financiers was Leopoldo Pirelli, die van de banden. Merken die platformpedaalzolen van Vibram toepassen zijn onder andere Bontrager, Giro en Pearl Izumi. Cube heeft voor de GTY Strix aangeklopt bij het Zwitserse SUPtraction, een kleine specialist die naast Cube ook merken als Ion, Suplest en Vaude tot z’n klantenkring rekent. En zoals je uit deze review van de GTY Strix (maar ook die van de Ion Scrub en de Vaude Moab) kunt opmaken, zijn het daar in de Zwitserse Alpen hele goede rubbermengers. Wie overigens ook wel iets van rubber weet is Michelin, dat zolen maakt voor de downhill- en enduroschoenen van onder andere Northwave en Shimano.

Goede ondersteuning

Ook het bovenwerk is stevig. Dat merk je al bij het aantrekken. Een tong ontbreekt bij de GTY Strix. In plaats daarvan heeft Cube een neopreen sok in de schoen genaaid. Die sok moet voorkomen dat steentjes en modder in de schoen komen – een claim die waargemaakt wordt – maar het aantrekken van de schoen is hierdoor wel iets waar je even de tijd voor moet nemen. Ook hier dus het tegenovergestelde van een sneaker. Maar als-ie eenmaal zit – hulp van een schoenlepel kan geen kwaad – dan zit de GTY Strix ook echt als gegoten. Je zou zelfs bijna denken dat de veters en de klittenband over de wreef overbodig zijn. Natuurlijk zijn die nodig om de voet écht in de schoen te fixeren, maar het geeft je even een idee hoe goed die neopreen sok de voet omsluit.

“De voet blijft prima op z’n plaats en ook de hiel heeft niet de neiging omhoog te komen. Ook de ondersteuning van de voet en de enkel is bovengemiddeld goed, met dank ook aan het stugge, stevige en relatief hoge bovenwerk.”

Ook tijdens het fietsen blijft dit beeld overeind. De voet blijft prima op z’n plaats en ook de hiel heeft niet de neiging omhoog te komen. Ook de ondersteuning van de voet en de enkel is bovengemiddeld goed, met dank ook aan het stugge, stevige en relatief hoge bovenwerk. Dat is niet alleen fijn bij klimmen, maar vooral ook bij dalen over ruige paden. Ze staan echt als een huis, die schoenen. Wel blijkt dat solide bovenwerk op de lange duur drukpunten en tintelingen te veroorzaken aan de buitenkant van m’n voet. Dat is de andere kant van de medaille; het stugge materiaal dat de voet zo goed ondersteund geeft helemaal niks mee als je voet nét wat anders gevormd is dan de schoen.

Veel ruimte voor schoenplaatjes

Omdat de magneten van de Magped-pedalen aan de áchterkant van de pedaalbody zitten, wil ik de schoenplaatjes het liefst zo ver mogelijk naar achteren hebben. Op de GTY Strix is dat geen enkel probleem; de uitsparing in de zool biedt een ruim verstelbereik. Maar ook als je deze schoenen in combinatie met gewone platformklikpedalen gebruikt, is het fijn dat de plaatjes ver naar achteren kunnen. Tenminste, dat vind ik. Zitten op m’n xc-schoenen de plaatjes zoals bij bijna iedereen onder de bal van m’n voet, als ik voornamelijk bergafwaarts rij vind ik het prettiger om het contactpunt tussen schoen en pedaal wat meer centraal te hebben, voor meer controle en minder belasting van m’n achillespees.

Solide constructie en materialen

Als ik het bovenstaande even teruglees zie ik woorden als ‘stevig’, ‘stug’ en ‘solide’. Deze termen zijn niet alleen van toepassing op hoe de schoen voelt en rijdt, maar zeker ook op de constructie. Dat ze ruim een half jaar intensief gebruik zijn, inclusief (te) veel tochten door de regen, is de Cube GTY Strix niet aan te zien. Ja, zoals je op de foto’s ziet zijn ze nogal vies. Maar als je er even een sopje overeen haalt, dan blijkt onder die stoflaag nog een paar picobello schoenen verstopt te zitten. Nergens losse stiksels, geen verlijmde verstevigingen die loslaten, geen enkele aanwijzing dat het bovenwerk en de daarop verlijmde EVA-tussenzool voortijdig afscheid van elkaar willen nemen. Natuurlijk, je verwacht ook niet anders van een goede mountaibikeschoen. Maar helaas maken niet alle fabrikanten deze verwachtingen altijd waar. Cube, ondanks dat ze als schoenenfabrikant relatief nieuw zijn, dus wel.

“Als ik het bovenstaande even teruglees zie ik woorden als ‘stevig’, ‘stug’ en ‘solide’. Deze termen zijn niet alleen van toepassing op hoe de schoen voelt en rijdt, maar zéker ook op de constructie.”

Conclusie

De solide constructie en dito materialen van de Cube GTY Strix hebben wel een keerzijde: een paar weegt 930 gram. Niet loodzwaar, maar een aantal andere fabrikanten weet dit type schoen met meer dan honderd gram per schoen minder in de markt te zetten. En de meeste gewone klikpedaalschoenen op dit prijspunt wegen sowieso minder. Maar goed, wat is honderd gram? Na afloop van een tocht een rondje bier overslaan en je bent er al, toch? Mmm, werkte het maar zo. Als ik tussen twee functioneel identieke schoenen kan kiezen, dan zou ik altijd de lichtste pakken. Je moet namelijk eens uitrekenen, hoé vaak je tijdens het trappen je schoen omhoog trekt…

Verder heb ik op deze schoenen in negatieve zin niet veel op- of aan te merken. Ja, als ze niet precies passen, dan geeft het harde bovenwerk niet mee. Let daar dus op als je ze gaat passen. Maar verder zijn deze schoenen op alle fronten – constructie, pasvorm, zool – tiptop in orde. Echter, je moet wel beseffen dat het nogal specialistische schoenen zijn, bedoeld voor bikers die liever dalen dan klimmen. Rijd jij je rondjes voornamelijk in Nederland, dan ben je beter af met een paar lichtere ‘gewone’ klikpedaalschoenen. Maar zoek je je vertier ook regelmatig over de grens en heb je toch al klikpedalen met een platform, dan zijn deze solide Cubes zeker het overwegen waard.

Tekst: Frank van de Ruit
Foto’s: Arjan Kruik