Test | DMR Deathgrips: Handvatten met houvast

Tekst & foto’s: Arjan Kruik

DMR Deathgrips: grip in overvloed

DMR noemt z’n Deathgrip-handvatten een original. Reden: dit handvat is ooit is door DMR ontwikkeld met en voor de befaamde downhiller en freerider Brendan Fairclough. Maar goed, zo heeft ieder merk wel een bekende rijder waaraan ze een product kunnen ophangen. Aan de andere kant: de Deathgrips zijn redelijk onderscheidend, dat moet gezegd. Natuurlijk, handvatten met een diamantstructuur zijn er genoeg. En ook de lamellen op de Deathgrips zijn niet superbijzonder, net zomin als de dwarsribbels onderop. Echter, de combinatie van dit alles maakt de DMR Deathgrips toch redelijk uniek. Diamantstructuur aan de buitenzijde, verticale lamellen onder de duim en wijsvinger en een flexibele flens als afsluiter.

Eveneens onderscheidend is de montage. Is het monteren van een handvat met een enkelvoudige klemring normaal gesproken appeltje-eitje, bij de Deathgrips gaat dat niet op: Reden: de handvatten zijn aan de binnenzijde licht conisch. Daardoor klemt het binnenwerk vanaf ongeveer een derde van het einde op het stuur en krijg je de rest alleen opgeschoven als je het uiteinde van het handvat een flinke tik geeft. Volgens DMR kan dat gewoon met je handen, maar ik heb een houten lat gebruikt. Praktisch is anders, maar daar staat tegenover dat de handvatten minder afhankelijk zijn van de klemring aan de binnenkant om tóch goed vast te blijven zitten en niet te verdraaien.

Ook voor blote-handen-rijders

Voor zover ik het kan nagaan is Brendan Fairclough een handschoenenrijder. Echter, ook aan blote handen bieden de Deathgrips volop grip. De verschillende structuren doen wat ze moeten doen, daarbij in niet geringe mate geholpen door de vrij zachte rubbersamenstelling. Die levert niet alleen veel houvast op, maar biedt ook een hoge mate van demping. De DMR Deathgrips komen in 29,8 en 31,3 millimeter dikte, waarbij de dikste uitvoering de beste schokdemping heeft. Of die dikkere versie ook meer grip biedt is een punt van discussie. Ik heb zelf het idee van wel, maar collega Sebastiaan heeft juist het idee dat de dunne uitvoering meer houvast biedt. Blijkbaar iets persoonlijks, de favoriete diameter. Prima dus dat DMR je op dat punt keuze biedt.

En die flens dan?

Heeft de flens aan de binnenzijde veel toegevoegde waarde? DMR verkoopt de Deathgrips namelijk met en zonder zo’n flens. Ik vind zo’n flens op zich wel lekker, hij geeft onder sommige omstandigheden nét even wat meer houvast. Aan de andere kant: met name als je altijd met blote handen rijdt, ligt blaarvorming op de loer. Immers, juist op de overgang van duim naar wijsvinger, daar waar je hand de flens raakt, is de huid nogal zacht. Mijn idee: rijd je altijd met handschoenen, neem dan een paar Deathgrips met flens. En rijd je voornamelijk handschoenloos, neem dan de flangeless-uitvoering.

Conclusie

Ik rijd beroepshalve op heel veel verschillende bikes en meestal ben ik wel tevreden met de handvatten er af fabriek op zitten. Meestal, maar niet altijd. Met name aan goedkope handvatten van hard, plastic-achtig materiaal heb ik een hekel. De demping van dit soort handvatten is op z’n best matig en ook de grip houdt veelal niet over. En al helemaal niet in de regen. Bij de DMR Deathgrips spelen dit soort problemen niet. De houvast die deze handvatten bieden is ronduit subliem en de demping is goed.

“De houvast die de DMR Deathgrips bieden is ronduit subliem en de demping is goed. Okay, het monteren is vanwege de conische, licht klemmende binnenzijde iets meer werk, maar hey, wat is een halve minuut op een mensenleven? ”